De eerste week van mijn vervolgbehandeling zit er al weer op. Er is een nieuw begin en een nieuwe start gemaakt. Wat is er deze week toch veel op mij af gekomen. Leuke maar ook minder leuke momenten...

Afgelopen maandag was het zover en ben ik verder gegaan op mijn weg naar genezing! De eetstoornis is onder controle dus werdt het tijd om te gaan onderzoeken en werken aan alle dingen die er achter mijn es zitten. Maandag ben ik begonnen met een klinische behandeling voor die achterliggende problematiek die zo als het er nu uit ziet 9 maanden gaat duren.

Zondag avond begonnen de zenuwen al door mijn lijf te gieren hoe zou dat zijn om een hele week ergens te moeten slapen en met therapie bezig te zijn? hoe zou de groep zijn? zou het me dit keer wel lukken in de groep? kan ik me daar thuis voelen? heel veel vragen en onzekerheden ook wel 10x alles gecheckt of ik echt niets zou vergeten daar naar toe. Om het wat vertrouwder te maken mijn eigen dekbed meegenomen. Wat dus weer zorgde voor extra veel gesjouw want ik had maarliefst 1 koffer en 2 grote tassen. Hoe ik dat heb kunnen meesjouwen 3 uur lang vraag ik me nog steeds af maargoed. Om kwart over 6 liep ik richting station waar ik in Utrecht al mijn eerste overstap miste erg vervelend uiteindelijk kwam ik net op tijd aan om 9 uur zat de zware reis er namelijk op.

Ik keek wat gespannen om mij heen ongeveer 25 nieuwe gezichten op mij gericht. Toen voelde ik me wel even klein worden. Daarna kreeg ik een kamer toegewezen gelukkig zijn het een persoonskamers en kun je, je nog wel wat terugtrekken. Maandag was al meteen rommelig want de therepeuten waren ziek van die dag dus viel eigenlijk alles uit. We hadden wel een vervangende opdracht gekregen maar dat was het. De rest zat ik daar de hele dag maar wat te zitten (iets waar ik dus niet goed in ben in niets te doen hebben) er kwam gelijk al heimwee wat doe ik hier? ik kan het niet volhouden 9 maanden niets te doen te hebben en alles te moeten missen.

Gelukkig werdt het vanaf dinsdag weer normaal en had ik de rest van de week wel en druk programma. In de groep klikt het naar mijn gevoel al veel beter als op de Ursula en daar ben ik wel blij om! Daarmee valt er een last van mijn schouders. Wel besef ik steeds meer dat er nog een hele moeilijke weg voor mij ligt. Ik herkende meer dan dat mij lief was in de groep en ik besef dat ik nog heel wat thema's heb om aan te werken. Dat maakt me ook wel weer wat angstig hoe zal dat gaan en gaat me dat wel lukken?

Donderdag had ik al even een hele zware dag ik had nog vervolg van mijn intake namelijk het intervieuw dat doen ze altijd pas later maar toen werdt even de container geopend en moets ik alle nare dingen uit mijn leven weer gaan oprakellen. Het probleem was dat ik niet goed meer wist wat ik moest om die container weer dicht te krijgen en de nare emoties weg te maken. Het eerste wat er weer in mij opkwam was het eten. Ik wilde niet eten. Ik zat zo vol van emoties. Diep van binnen besefte ik dat, dat ook logisch was omdat ik altijd het eten gebruikte maar dat ik dat niet langer mocht van mezelf. Ik heb mijn terugval preventie plan erbij gepakt en mijn eetlijst in mijn hoofd erbij gehaald en opgeschept wat ik normaal behoor op te scheppen. Ik was stiekem wel trots dat ik ondanks dat ik het zo zwaar had mijn es nog steeds de baas was. i.p.v. te gaan klooien met eten ben ik gaan huilen en wandelen en heb ik met een sociotherapeut gepraat. Dat zijn zeker al belangrijke veranderingen in mijn leven. Ik hoop hier zo krachtig in te blijven vooral omdat ik weet dat het nog zwaarder gaat worden. Deze week ben ik nog erg ontzien omdat het mijn eerste week was hoefde ik nog niet echt veel. Natuurlijk gaat dat niet zo blijven en zal mijn tijd om me te uiten en te gaan praten ook nog komen. Alleen diep van binnen probeer ik dat zolang mogelijk uit te stellen het maakt me bang.....