Vragen??????

 

Daar zit ik nu al weer bijna 3 weken in een kliniek. Zo energiek en vol vertrouwen als ik in het begin was, zo zwaar en moedeloos voel ik me nu. Hoort dat nu bij in een kliniek zitten?? (vraag ik me dan af). Ik wordt voor mijn gevoel geleefd hier. Je draait mee met het ritme van de kliniek. Wat een totaal ander ritme is dan ik gewend was. Mijn eetstoornis ziet daarmee ook weer wat mogelijkheden een terugvalletje bleef helaas dan ook niet uit.

Ik merk dat ik me anders voel dan een aantal weken geleden. Ik weet nog dat ik ook voor mijn behandeling mijn twijfels had. Mijn angsten maar dat ik zo graag ook de achterliggende dingen wilde gaan aanpakken. Met eten ging het al een aantal maanden goed dus het werdt ook tijd om verder te gaan.

Toch zijn die angsten niet minder geworden en lijken ze met de dag meer te worden. Het lijkt wel of het leven in een gemeenschap (dus klinisch zitten) heel je energie uit je zuigd. Ik kan constant alleen maar moe zijn. Is ook niet gek denk ik als er 25 mensen continu om je heen leven. Al die prikkels ook hun zorgen en problemen komen er bij jou bij. Soms vraag ik me af of ik dat allemaal trek? Bij mij zelf is er namelijk ook al heel wat naar boven gekomen deze eerste weken.

Ik blijf het moeilijk vinden iets van mezelf te laten zien. Pijnlijke dingen zitten ver weg gestopt en ze komen steeds meer en meer naar boven. Ik vraag me steeds meer af of ik daar wel klaar voor ben? Die twijfel gebruikt mijn es weer. Ik zoek steeds weer de goedkeuring dat het nu echt zwaar is en mijn es is dan toch nog het vertrouwde. Een eetbui + braken bleef niet uit. De spanning stapelde weer op en ik maakte het in mijn hoofd allemaal veel minder erg. Tuurlijk is braken niet goed maar voor 1x kan het toch wel weer. Dan komt de angst weer zou dit weer het begin zijn? begin van terug bij af??

NEE dat gaat het niet zijn ook daar heb ik een keuze in en ik besluit nu dat het eenmalig was en ik alles weer op alles ga zetten om het niet nog eens te gaan doen. Ja de behandeling is zwaar en ja het is logisch dat mijn es dan weer trekt maar het blijft mijn keuze in hoeverre ik hem toe sta. Wel loop ik nu tegen al die emoties aan ik voel me rot en wil het liefste vluchten. Gewoon even weg van alles weg van therapie, zware onderwerpen, nadenken, het samen zijn met zoveel mensen. Even tijd voor mezelf mijn eigen gedachtes vaak lijk ik daar aan voorbij te lopen. Ik ben nog aan het worstelen denk ik? aan het zoeken wat ik hier kan halen? hoe ik hier mijn plekje kan vinden mijn ruimte voor mijn gevoelens en emoties? hoe ik mijn es los kan laten? wat ik wil met mijn leven en hoe ik daar hier een begin mee kan gaan maken? kortom vragen vragen en nog is vragen.... hopelijk komen er ooit op een dag ook is wat antwoorden want die lijken er steeds maar niet te komen.  

 

Reacties

Mod11 - Donderdag 14 oktober 2010 18:11
Ha Kimberly!

Geef het een kans meid, ik denk dat je pas aan het eind van een behandeling echt kunt terugkijken en kunt zien wat je allemaal geleerd hebt, je moet niet verwachten dat je er nu al iets van merkt!

Zet 'm op!
Liefs, mod11
zuppay - Donderdag 14 oktober 2010 18:38
Lieve Kimberley,

Inderdaad, zoals mod11 al zegt - en ik verwoord dat even anders, of interpreteer het misschien anders, maar - GUN jezelf die tijd. Kom op, je bent er nog geen drie weekjes en je verwacht al zoveel van jezelf. Natuurlijk is het zwaar, natuurlijk komt er en hoop naar boven en moet je de keus maken dat je niet wilt dat je jou eetstoornis hier de schijncontrole over laat nemen. Dat je eetstoornis het allemaal wegmaakt, verdoofd. Nu moet je gaan voelen. Leuke gevoelens, maar ook zware rotgevoelens. Nare emoties, gevoelens die je misschien nog nooit eerder zo heftig hebt gehad. Maar je moet erdoorheen om er later sterker van te worden. Als je niet voelt, kun je daar ook niet aan werken. Of andere manieren leren, om ermee om te gaan. En het lijkt me inderdaad ook erg vermoeiend voor je. Al die prikkels, al die mensen om je heen. Zeker als je niet gewent bent dat er meer mensen om je heen zijn. En je het om je heen niet te druk maakt. Ik hoop dat het snel gaat wennen, sterkte en succes lieve Meis, zet 'm op, maar ik weet gewoon dat jij 'm op zet, je doet meer dan je best!!

Liefs,
zuppay
Cole - Donderdag 14 oktober 2010 19:38
Hé Kimberley,

Ja je zit in een hele zware strijd, het gevecht tegen je es en dat is een hele sterke tegenstander die je alleen verslaan kan als je keihard rechtop blijft staan en zegt, wat nou, ik ben de baas en ik geef me niet over! Is veel kracht en karakter voor nodig maar als jij de baas blijft is het een strijd die je gaat winnen. Zet hem op, zet door, hou vol, laat je niet kisten, jij bent de baas, je kan het!

Heel veel sterkte
Himeno - Donderdag 14 oktober 2010 21:07
Lieve Kimberley,
ik snap echt heel erg goed waar je mee worstelt. Ik snap dat de mensen boven mij zeggen dat je even door moet zetten, daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Ik weet hoe zwaar zo'n behandeling is, en na zo'n korte tijd kun je idd nog niet teveel van jezelf verwachten. Maar ik zou er ook niet blind op vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. Blijven als het niet de goeie plek is kan ook schade aanrichten. Ik hoop echt heel hard voor je dat wel op de goede plek zit. En weet dat als je erover wilt praten je bij mij terecht kunt!
heel veel liefs en sterkte, Himeno
Mod11 - Donderdag 14 oktober 2010 22:35
@Zuppay:

You're right! "GUN jezelf" klinkt veel beter.
Ik bedoelde hetzelfde hoor ;)
hannah - Vrijdag 15 oktober 2010 17:44
Jup, het hoort erbij in een kliniek, het IS ook heel zwaar.

Maar vraag jezelf dit: Als je er nu niet klaar voor bent, wanneer dan wel? Nooit. je hebt nu de kans, ga ervoor. Je bent het waard, dubbel en dwars. Als je je rot voelt, ga praten. Daar worden die mensen voor betaald. En je mág die ruimte innemen, je zit daar voor jezelf.

Ga ervoor, ik gun het je zo, ook al ken ik je totaal niet. Alleen al alle herkenning die uit je bericht naar me toe straalt. Je hebt die opname, haal eruit wat erin zit, je bent het écht écht waard om hier uit te komen en geloof me, als je er eenmaal uit bent ís het het ook waard!