Het is al weer meer dan een jaar geleden toen ik mijn aller eerste blog hier op proud plaatste. Zo hard gaat de tijd :). Ik ben weer een jaar ouder en wijzer en heb stappen gezet. Ik wil deze blog gebruiken om terug te blikken. Vaak vergeten we alle goede stappen die we al hebben gezet en blijven we hangen in het negatieve. Dat merk ik ook bij mezelf dus tijd om daar verandering in te brengen!

Ik merk dat het de laatste tijd weer wat minder met mij gaat. Ik heb het erg zwaar hier in behandeling vooral omdat er nu van alle kanten aan me wordt getrekt en ik niet langer het eten heb om achter te verschuilen. Ik ben dan erg geneigd om alles in het negatieve te trekken. Gedachtes als "zie je wel het komt toch nooit goed" "wat heeft het voor zin ik vecht al zo lang en voel me nog steeds rot". Zo hard mee te laten wegen waardoor alles wat ik al wel bereikt heb totaal in het niet valt.

Ik bedoel ik ben een jaar verder heb ik dan helemaal niets bereikt? Jawel ik heb zeker wel wat bereikt eigenlijk heb ik super grote stappen gezet. Zo heb ik afgelopen jaar voor het eerst aangegeven tegen mijn ouders en de hulpverlening dat ik een eetstoornis heb. Dat ik die gedachtes had ik ben gaan delen iets wat totaal nieuw voor mij was. Naast het delen ben ik er ook tegen gaan vechten. Ik heb motivatie gevonden om van mijn eetstoornis af te komen en ben in behandeling gegaan. Heb deze behandeling nu 2 maanden geleden met succes afgesloten. Ben van meerdere malen braken per dag terug gegaan naar niet meer braken. Van niet meer eten naar 3 keer op een dag eten.

Van niet meer willen leven motivatie vinden en doorvechten. Van geen hoop en perspectief naar behandeling en toekomst. Als ik terug kijk schrik ik ook wel. Kan ik niet inkomen dat ik dat ben? Dat ik dat meisje ben wat een half jaar geleden zoveel moeite had met het eten van een boterham die nu gewoon lekker geniet van bijv. een tosti. Niet dat ik er al ben ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb.

zeker de laatste tijd begin ik steeds meer te beseffen wat ik allemaal heb weggemaakt met het eten en hoe rot ik me eigenlijk voel over dingen uit het verleden. Hoe wanhopig ik ook af en toe nog kan zijn hoe goed ik dan ben in het wegmaken van alle dingen die ik al wel heb bereikt. Ik hoop dat ik ooit op een dag ook nog zo ver mag raken dat  ik ook dat negatieve niet meer nodig heb. En naast verbazing ook trots kan gaan zijn op wat ik heb bereikt!

Maar dat is voor een later stadium denk ik zo. Heb hier namelijk nog heel wat maanden te gaan! maar hoe rot ik me soms ook kan voelen ik weet dat ik tot meer in staat ben dan ik zelf vaak denk! DAt heb ik in ieder geval al bewezen :)