Tijd voor ontspanning!!
Na de laatste tijd zo hard te hebben gevochten was het gister tijd voor wat ontspanning. Waar is de ontspanning beter te halen dan in een pretpark? Daarom vertrokken mijn moeder, stiefvader, zusje en ik gister naar Duitsland op weg naar Phantasialand.
om 5:30 ging gister de wekker. Tijd om op te staan want we gaan vandaag naar Duitsland naar Phantasialand. Ik zelf was daar nog nooit geweest. Dat maakte het ook wel leuk weer heel nieuw park met nieuwe attracties. Om 6:30 zaten we met zijn alle in de auto. Mijn zusje had de nodige dvd's meegenomen dus we zaten lekker step up te kijken. Na de film toch nog even mijn oogjes gesloten want het was weer vroeg vanmorgen. Om 9:00 was het zo ver we stonden voor Phantasialand. Daar aangekomen kregen we een parkplattegrond die natuurlijk in het Duits geschreven was. Dit maakte het extra leuk omdat je de uitleg van de attracties niet kon lezen. Tenminste er stonden vaak blijkbaar hele andere dingen dan wij dachten. Zo dachten mijn zusje en ik in de rij te staan voor een achtbaan. Tenminste er stond dat het snel ging zo goed kunnen wij dus Duits. Na lang in de rij te hebben gestaan moesten we een lift in. Mijn zusje en ik keken elkaar aan waar blijft die achtbaan? Toen we een praatje hadden gekregen in het Duits natuurlijk kwamen we in een kamer daar moesten we in een kar stappen. Het bleek een stimulatie attractie te zijn die wel erg gaaf was. Race fur atlantis.
De achtbanen waren er zeker ook wel en wat hebben we daar wat afgegild met zijn 2en. Het hoogte punt van de dag was toch wel het mysterycastle. Er stond bij dat het een vrije val zou zijn van 65 meter. Mijn zusje en ik die stalen zenuwen hebben houden daar wel van. Wij dus vol enthousiasme naar binnen. Daar aangekomen schrokken wij ons alleen echter dood. Vanachter een gordijn kwam ineens een vrouw naja vrouw. Een wandeld persoon zonder hoofd. Ja echt zonder hoofd het was een acteur. Mijn zusje die stalen zenuwen heeft voor alles wat hard gaat is alleen doodbang voor alles wat eng is. Je raad het al nog sneller dan dat we binnen waren stonden we weer buiten. Mijn zusje trok hard aan mijn armen hier gaan we niet meer in hoor kimberley ik wil eruit!! Aan het einde van de dag was ik nogal nieuwschierig geworden ik dacht bij mijzelf waar ben ik eigenlijk bang voor? Ik bedoel voor een stel acteurs en een vrije val van 65 meter? Een eetstoornis is ook doodeng en wat dacht je van mijn intake maandag! Ik raapte al mijn moed bij elkaar en ging dit keer alleen naar binnen. Ik was binnen 5 minuten weer uit de attracties die dus echt niets voor bleek te stellen. Toen ik dat mijn zusje vertelde en haar aan de hand letterlijk meesleurde kwamen we beide weer 5 minuten later uit de attractie waren we hier nu zo bang voor geweest?
Hier is het mysterycastle
ondanks dat ik de nodige afleiding vond merkte ik ook dat mijn eetstoornis nog steeds aanwezig was. Mijn ouders bleven maar aankomen met lekkere dingen. Tot ergernis van mijn eetstoornis heb ik ook mega gezondigd. Na het dagje pretpark gingen we uit eten bij een friettent. Zoals ik al eerder schreef gaan bij friet de alarmbellen af. Ik was daarom ook zo blij dat ze ook nasi hadden dat was toch voor mijn gevoel wat veiliger. Ik merkte dat waar ik ook ga mijn eetstoornis toch met mij meegaat. Ondanks dat heb ik echt genoten en deed dit dagje pretpark me ook zeker goed! en dat niet alleen niet de hele dag aan eten denken is ook wel is super lekker!