Het is een tijdje stil geweest in mijn blog, de laatste paar blogs waren erg postief. Het ging me eindelijk voor de wind helaas moet ik nu zeggen dat de wind is gedraaid. Ik heb tegenwind gekregen. Er is een hoop gebeurd haha wanneer niet in mijn leven eigenlijk :P. Maar helaas ook wat minder leuke dingen :(

Soms zijn er van die momenten in je leven dat je, je afvraagt wanneer het allemaal klaar is? Of je het wel vol kunt houden allemaal? Wat er van je verwacht wordt in je leven? Of het ooit allemaal nog wel over gaat? Waarom mooie dingen niet kunnen blijven? Waarom het leven altijd weer pijn moet doen? Wat ik daar nog van moet leren? Of het ooit genoeg is?

Het ging zo goed de laatste tijd! Ik was verliefd en had een leuke vriend. Ik heb plannen om aan een studie te beginnen, het eten ging steeds beter, er zou eindelijk vervolgbehandeling gaan komen. Ik had me vader voor zover dat kon echt los gelaten (dacht ik) ik voelde me goed en straalde! Ik dacht dat mijn tijd voor geluk eindelijk was gekomen. Dat ik de weg met hobbels had overwonnen. Helaas bleek het echter stilte voor de storm te zijn!!

De relatie was voor korte duur. Het bleek dat mijn ex meer moeite had met mijn ES dan verwacht. Hij was nog niet zover als ik. Hij sprong mee op mijn rijdende trein maar kon het niet bijhouden. Het is hard dat het uit is enkel vanwege mijn verleden en mijn ES. Ik zou willen dat hij gewoon geen gevoelens meer voor mij had dat zou een stuk makkelijker zijn. Helaas is dat niet zo en vinden we elkaar nog steeds leuk. Het mocht alleen niet zo zijn en dat doet pijn :(.

De vervolgbehandeling is nu ook nog maar de vraag. Het ging goed met mij in hun ogen te goed voor een opname en vervolgbehandeling! Wat wil je ik was verliefd!!!! Ik voelde me goed maar dat is nu helaas wel anders. Ik heb angst dat ik door mijn verliefdheid en het tijdelijk wat beter voelen nu niet verder kan met therapie. De intake kwam dus gewoon op het verkeerde moment zucht...

Mijn vader is overdag wel uit mijn gedachten maar 's avonds spookt hij steeds meer door mijn hoofd! In verschillende nachtmerrie's zie ik hem weer voorbij komen. Ik ben boos maar kan dat niet naar hem uiten. In mijn droom doe ik dat wel. Scheld ik hem uit en maak ik ruzie. Het doet zeer om dat steeds zo levensecht mee te maken. Ik wil het loslaten niets liever dan dat. Blijkbaar wil dit alleen nog niet lukken.

Mijn studie staat wel op de planning nog steeds alleen zal ik daar nog 1 jaar op moeten wachten aangezien de scholen nu beginnen en ik nu nog niet zo ver ben. Ik hoop over 1 jaar zover te zijn. Het enige postieve wat ik uit alles kan halen is dat het met eten goed gaat!! Ik begin er steeds meer hoop en vertrouwen in te krijgen dat mijn es echt aan het verdwijnen is. Dat ik hem langzaam aan loslaat. Hij heeft getrokkne de afgelopen weken. Ik voelde me weer zwak en kwetsbaar, Toch had ik niet echt de behoefte om te lijnen of een eetbui te hebben. Ik wilde het niet meer! Ik was er zo klaar mee. Ik heb gewoon mijn eetlijst gevolgd en daar ben ik stiekem wel trots op. Ik ben sterker geworden!! Ik heb zelfvertrouwen gekregen ook zonder mijn vriend kan ik er voor gaan!!! ook zonder mijn vriend kan ik eten en me goed voelen :).

Gelukkig had ik afgelopen week genoeg afleiding ik was groepsleiding van een groep kinderen op kindervakantiewerk! Ik had 12 kinderen van 8 a 9 jaar! Ik had mijn handen er vol aan de hele week :P gelukkig mochten we de eerste dag een hut bouwen en kon ik me heerlijk uitleven met spijkers, hout en een hamer heel mijn boosheid in die hut :P ik merk dat ik me steeds meer begin te uiten! ik heb gelachen met die kinderen mijn boosheid geuit naar mijn ex. En gehuild naar vriendinnen. Ik blijf toch nog vooruitgaan op mijn weg! ondanks de stappen die ik soms terug moet zetten en de zware tegen wind!!! Ik geef niet op!! en ooit ja ooit ga ik toch het einde van die weg bereiken en een leven lijden zoals ik dat wil een leven zonder es met een lieve vriend/man waar ik mezelf kan zijn en me echt gelukkig kan gaan voelen!!! Daar ga ik voor vechten!