Intake bij de Ursula
Vandaag was het tijd om wat verder te gaan op mijn 3 sprong. Namelijk intake bij de Ursula. Om kwart over 9 stond mijn vriendin voor mijn deur tijd om op weg te gaan naar Leidsedam. Na een uur en kwartier kwamen we er aan nu was er geen weg meer terug.
Ik melde me bij de balie en keek is om mij heen wat mij opviel was dat er meiden liepen met allerlij vormen en maten. Ze waren dus niet allemaal harstikke dun wat ik wel verwachte. Dat luchte voor mij meteen al wel wat op gelukkig ik ben niet de dikste hier. Vol zenuwen zat ik met mijn vriendin in de wachtruimte. Toch nog even gauw naar de wc want ik had me toch een zenuwen. Na ongeveer 5 minuten werd ik geroepen daar liep ik dan achter de psycholoog van de intake aan. Voelde me erg opgelaten nu zou de vragenzee gaan beginnen.
Het kamertje was vrij standaard 3 stoellen en in het midden een tafel. Tegenover mij zat een stagiaire. Ik moest gelijk weer denken aan mijn stage tijd weet nog zo goed hoe dat voelt. Naast mij zat de psycholoog die de intake deed. Ze pakte mijn dossier erbij en de vragenzee begon. Waneer is je eetstoornis precies begonnen? weet je ook waarom hij is begonnen? hoeveel eet je op een dag en wat eet je dan? hoevaak heb je eetbuieen en wat eet je dan? hoe kijk je tegen jezelf aan? Precies wat ik eigenlijk wel verwachte de standaard vragen over eten. Verder ging het over mijn thuissituatie mijn vrienden en mijn werk. Het was dus eigenlijk vrij algemeen allemaal. Dit maakte het ook wel veilig ik hoefde er niet echt diep op in te gaan. Ik hield mijn antwoorden ook maar vrij kort. Ik zag aan de psycholoog die begon te knikken en te hummen dat ze me wel begreep. Geen lange en diepgaande antwoorden nodig.
Als laatste vroeg ze me wat ik verwachte? wat zou ik willen hier. Ze gaf aan dat het geen klinische behandeling zou worden maar dat had ik ook niet verwacht. Ik heb geen ondergewicht en mijn bloeduitslag is goed. Ik bedoel het is zo erg nog niet. Ze gaf aan of ik dacht genoeg te hebben aan ambulant? als ik eerlijk ben denk ik van niet zei ik heel voorzichtig. Toch wel gek want ik zelf vind dat het allemaal wel mee valt maar ik zou niet genoeg hebben aan ambulante therapie? Nee ambulant is 1x in de week 1.5 uur waarna je eetstoornis weer gewoon 6 dagen door kan gaan en kan gaan trekken. Dan blijft deeltijdtherapie dus over.
Ik gaf aan dat ik ook het idee had vast te zitten tussen mijn teruggetrokkenheid en mijn eetstoornis. Uiteindelijk is de psycholoog daarover gaan overleggen. Ze gaf aan dat ze toch goed zou vinden als ik voor beide tegelijk in therapie zou gaan. Dit zou wel betekenen dat de ursula dan niets voor mij zou kunnen betekenen want dit is te ver weg. Ze zou dan willen dat ik mijn eigen therapie voort zet en dan bij mij in de buurt hulp zoek voor mijn eetstoornis. Ze wil dus met mijn eigen therapeut gaan overleggen of ik dat goed vond? ik dacht bij mezelf ik vind alles goed want ik zelf weet het niet meer ik zit vast.
vast in hulpverlenersland te wachten tot dat iemand me helpt en zegt dit kan wel is gaan werken. Want ik zelf weet het nu even allemaal niet meer. Er zijn zoveel keuzes te maken. Na het gesprek was het nog tijd om te wegen. Ik moest de weegschaal onder ogen zien. Met een diepe zucht stond ik op de weegschaal maar tot mijn verbazing was ik afgevallen! niet zo´n beetje ook niet! Dat maakte de dag toch nog een beetje goed.
Het was weer tijd om naar huis te gaan en in de auto was ik nog wat ontdaan. Voor mijn gevoel nog niet veel wijzer geworden. Ik weet nog steeds niet welk pad te bewandelen want dat ik een eetstoornis heb en daar wat aan moet gebeuren wist ik stiekem al wel. Alleen weet ik nu niet meer zo zeker of de ursula mij daar bij kan helpen en dat zorgt weer voor nieuw gepieker!