Mijn afgebroken lichaam
Maandag 28 januari 2019 10:00
Lief lichaam, Wat hebben we toch met elkaar gestruggled. Soms leken we mijlenver uit elkaar te staan, harmonie leken wij niet te kennen. Ik vraag me vaak af waarom ik je dit alles heb ...
Lief lichaam, Wat hebben we toch met elkaar gestruggled. Soms leken we mijlenver uit elkaar te staan, harmonie leken wij niet te kennen. Ik vraag me vaak af waarom ik je dit alles heb ...
Als jong meisje ben ik altijd al onzeker geweest. Ik had weleens vaker gehoord over een depressie en eetstoornis, maar ik ging er altijd vanuit dat het mij nooit zou overkomen. Waarom n...
Nu ik 18 ben, studeer (ja ik studeer, ookal is het pas 1 week, ik studeer!) en een heel klein beetje op afstand sta van mijn ietwat chaotische middelbare schooltijd, kan ik met zekerhei...
Zie je mij? 14 maart 2008 - Een van de dunste meisjes uit de klas heeft sleutelbenen die helemaal uitsteken, alsof ze er later op zijn geplakt. Daaronder golft de huid over haar ribben....
Afgelopen februari vertrok ik voor een langdurige, intensieve behandeling naar Kaapstad, Zuid Afrika om daar te herstellen van mijn eetstoornis. Jaren van opnames, klinieken, zelfhulpgr...
Ongeveer 6 maanden geleden schreef ik mijn laatste gastblog. Op dat moment was ik nog niet in behandeling en er kwam enorm veel op me af. Ik voelde mij machteloos bij het idee dat ik no...
Er is zo veel veranderd. De Jacintha van een paar jaar geleden ben ik verloren, kwijtgeraakt, althans, zo voelt het. Ik weet nog hoe ik als klein meisje genoot van alle kleine dingen, h...
Ik kan het wel, ik kan een normaal leven leiden, een leven dat niet beheerst wordt door eten. Ik kan het, omdat ik het wil. Ik wil weer taart eten op verjaardagen, pepernoten met sinter...
Daar zit ik dan, op de bank, starend naar buiten waar de regendruppels neerkomen op de tuintafel. Ik open mijn telefoon en scrol door mijn Facebook tijdlijn, bekijk wat nieuwe collectie...
Met mij is niks mis, dat was wat ik ruim drie jaar lang dacht. Ik doe zo'n drie keer per week gek met eten, maar niemand die het merkt. Dan hoef ik er toch ook niets mee? Mijn dagelijks...
Mijn hele leven heb ik het gevoel gehad met andere ogen naar de wereld om mij heen te kijken, vergeleken met leeftijdsgenootjes om mij heen. Elk zonnestraaltje, elke bries en elke bloem...
Vier jaar geleden heb ik geld ingezameld voor de stichting Jeevan Jyot. Deze stichting ondersteunt een school in Dhanduka, een plaats in het westen van India. Dit deed ik door mijn eige...
Een opname, ...ik? Ik ben daar niet ziek genoeg voor. Ik ben de dikste van de hele groep. Geef mijn plaats maar aan iemand die het meer nodig heeft dan ik. Jullie willen mij gewoon weg!...
Ik was 18 jaar toen het allemaal begon. Bij mijn familie draait alles om presteren. Na school moest ik naar bijles, na bijles naar tennisles, na tennisles naar pianoles. Goed was niet g...
Mijn eetstoornis is mij waardevol geworden. Huh, wat? Hoe kan je dat nou weer zeggen. Ik weet dat dit niet de meest voordehand liggende kop is die je eigenlijk zou verwachten, maar ik k...
Mijn naam is Lauren, ik ben 17 jaar en ik woon in een dorpje in Limburg. Ik heb een beperking aan mijn armen en dit brengt de nodige ongemakken en onzekerheden met zich mee. Momenteel v...
Vanaf mijn 15e is de anorexia bij mij erin geslopen en werd ik mager. Ik zag het niet en ik dacht ook niet na over de gevolgen dat zou hebben voor later. Ook veel later niet, tot het mo...
Al zeven jaar lang ben je mijn alles. Al zeven jaar lang zijn wij onafscheidelijk. Hoe rot ik me soms ook voel, altijd sta jij aan mijn zijde. Altijd ben je er voor me. Jij voelt het aa...
Mijn anorexia begon al toen ik 12 jaar was. Het begon stilletjes aan met dingen te minderen en kleine dingen verbieden tot het escaleerde tot ik amper iets at op een dag. Jarenlang tot ...
Wat onschuldig begon loopt inmiddels de spuigaten uit. Steeds een stapje verder, een trapje harder. Steeds een beetje erbijn, mijn eigen record verbreken. Toen ik jaren geleden door zie...