Worstelen met mijn eetstoornis

 

Ongeveer 6 maanden geleden schreef ik mijn laatste gastblog. Op dat moment was ik nog niet in behandeling en er kwam enorm veel op me af. Ik voelde mij machteloos bij het idee dat ik nog drie maanden zou moeten wachten op de behandeling. Na mijn laatste blog is er enorm veel veranderd in mijn leven. Ik ben namelijk eind juli gestart met een vierdaagse behandeling voor mijn eetstoornis en wat ben ik enorm dankbaar en blij dat ik deze behandeling mocht gaan starten. Voor de behandeling zag ik zelf niet meer hoe uit deze situatie te komen, het leek een eindeloos gevecht dat ik iedere dag weer opnieuw met mezelf voerde en de strijd werd alleen maar heftiger.

Het starten van de therapie vond ik enorm spannend. Vooral de angst dat ik binnen no time weer mijn oude gewicht zou bereiken maakte het lastig. Het eten van een basislijst was misschien voor andere mensen volwaardig, maar voor mij was dit veel te veel. Althans dat was een gedachte die ik had. Nu kan ik zeggen dat ook ik de basislijst kan eten.

In het begin stond ik zeker wel open voor de behandeling, maar nog niet volledig. Een deel van mij was bezig met herstel, maar een ander deel ging buiten therapie om continu met de eetstoornis mee. Zo lag mijn beweging juist in de eerste weken van de behandeling enorm hoog, want ergens moest ik de hoeveelheid eten die ik tot me nam weer compenseren. Nu zie ik in dat het had te maken met het feit dat ik mijn angsten uit de weg wilde gaan.

Ik zou iedereen die op dit moment in behandeling is of in behandeling gaat het advies mee willen geven om je volledig open te stellen door eerlijk en oprecht te zijn. Je kwetsbaarheid tonen zal je naar mijn mening alleen maar verder helpen binnen je herstel en je verdere leven.

Wat voor mij enorm helpend is, is dat de eetstoornis en alle gedachten, angsten en gedragingen die ik heb er op therapie allemaal mogen zijn. Ik vind het fijn om te merken dat ik niet als enige een eetstoornis heb en dat ik word begrepen door mensen die hetzelfde doormaken. De therapeuten binnen de behandeling staan altijd klaar en kijken naar wat ik, maar ook mijn mede groepsgenoten, op welk moment nodig hebben.

Ik ben tijdens de behandeling in contact gekomen met een ervaringsdeskundige en voor mij is dit het bewijs dat volledig herstel echt mogelijk is. Het geeft mij de kracht om door te gaan. Het heeft de extra motivatie om het juiste te doen en tegen de eetstoornis in te gaan. Het neemt overigens niet weg dat wanneer ik tegen mijn eetstoornis in ga de angsten en negatieve gedachten sterker aanwezig zijn dan ooit. Gelukkig weet ik dat ik hier doorheen moet en heb ik kunnen ervaren dat de spanning afneemt wanneer je iets vaker blijft doen.

Een heel praktisch voorbeeld is voor mij het eten van schuddenbuikjes. De eerste keer dat ik dit weer nam als broodbeleg was de spanning intens hoog. Ik kon alleen maar denken aan de angst over wat dit allemaal met mijn lichaam en gewicht zou kunnen doen. Door juist het eten van de schuddenbuikjes te blijven herhalen en de angsten aan te gaan merk je op den duur dat de angsten niet reëel zijn.

Naast dat ik in vierdaagse behandeling ben gegaan ben ik ‘Proud2Bme’ blijven volgen en heb ik verdieping en ontspanning gezocht door meer te gaan lezen. Voor mij is het lezen van het ‘Body Positive Power’ boek een boost geweest voor mijn motivatie. Het zou mij geweldig lijken om in de toekomst ook ‘Body Positive’ te zijn en ik weet dat het enige wat daarvoor nodig is een verandering in mijn eigen mindset is. Ik kan namelijk zelf het besluit nemen om mijn lichaam te accepteren en van mezelf te leren houden, voor wie ik ben.

"Your imperfections are marks of authenticity…..
And thats the beauty of you" – Isaac Fowler

Confronterend

Juist in het begin van de behandeling vond ik alles enorm confronterend. Ik stelde mezelf vaak de vraag; ‘Hoe heb ik het zover kunnen laten komen.’ Laten we één ding voorop stellen en dat is dat het krijgen van een eetstoornis je overkomt en dat hierin meerdere factoren een rol spelen. Ik ben nu bijna 6 maanden verder in mijn behandeling en moet eerlijk bekennen dat de grootste confrontatie voor mij de confrontatie met mezelf is geweest. Ik ben me bewust geworden van de negatieve gedachten die ik over mezelf heb. Één van deze negatieve gedachten is de gedachte; ‘ik ben niet goed genoeg.’

Met deze gedachte kwel ik mezelf al een lange tijd en juist door hiermee geconfronteerd te worden weet ik heel zeker dat ik hieraan wil gaan werken. Ik zie namelijk in dat deze gedachte mij niets gaat opleveren dan alleen maar een hele hoop onzekerheid en een slecht gevoel over mezelf. Ik wil het mezelf eigen gaan maken om deze gedachte beetje bij beetje te gaan ombuigen door hier positieve gedachten tegenover te zetten. Het voelt op dit moment nog erg ongemakkelijk om deze positieve gedachten naar mezelf toe uit te spreken of over mezelf te denken. Maar door dit juist te blijven doen hoop ik deze verandering te kunnen maken in de gedachten over mezelf, en deze gedachten te geloven.

‘Ik mag er zijn!’

Eye opener

De behandeling die ik ben gestart heb ik vooraf enorm onderschat. Ik was er eigenlijk min of meer vanuit gegaan dat ik binnen twee maanden behandeling wel herstelt zou zijn. Deze verwachting heb ik inmiddels los gelaten want binnen de weg naar herstel door loopt iedereen zijn/haar eigen proces. Het is niet realistisch om te denken dat wanneer de behandeling is afgerond je per definitie eetstoornis vrij bent. Herstel is niet een proces dat in een rechte lijn omhoog gaat. Nee, herstel is een weg van vallen en weer opstaan en wat mij enorm helpt is door mezelf continu te blijven vertellen waar ik het voordoe en mijn motivatie helder te houden.

Er is mij verteld dat het herstel van een eetstoornis vier fases heeft. Dit zijn de volgende vier fases;

Fase 1 – Overweldigd door de eetstoornis

Fase 2 – Worstelen met de eetstoornis

Fase 3 – Leven met de eetstoornis

Fase 4 – Leven voorbij de eetstoornis

Op dit moment zit ik voor mijn gevoel binnen de fases van herstel in de overgang van fase 2 naar fase 3. Ik ben nog in behandeling, maar ik ben tegelijkertijd stappen aan het maken om weer meer te gaan ondernemen buiten de behandeling en mijn eetstoornis om. Ik wil het werken stadig aan weer op gaan pakken. Ik ervaar steeds meer ruimte om mijn familie en sociale contacten vaker te zien en dingen te ondernemen. Beetje bij beetje krijg ik mijn leven weer terug!

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

M.L - Zaterdag 29 december 2018 09:39
Wauw strijder! Mooie blog, veel succes verder. Knap hoe je het aangaat en verwoordt!