Vandaag, op World Eating Disorders Action Day, staan we stil bij (alle!) eetstoornissen als ernstige én behandelbare ziekte. Het thema van de #wedad dit jaar is: 'stilstaan bij...'. Het thema deed me eraan denken dat het niet alleen belangrijk is om stil te staan bij eetstoornisherstel, maar dat het ook belangrijk is om stil te staan vóór eetstoornisherstel (en je algehele mentale gezondheid). Hoe dat precies zit? In deze blog lees je: 8 keer stilstaan voor eetstoornisherstel. 

Misschien herken je jezelf in deze punten, misschien niet. Dat kan best persoonlijk zijn. Heb je meer gedachten over 'stilstaan voor eetstoornisherstel'? Deel deze dan gerust! Een eetstoornis ontstaat altijd door een combinatie van verschillende factoren, maar zelf herken ik veel van hoe onderstaande punten invloed kunnen hebben op mijn mentale gezondheid en invloed hebben gehad op het herstel van mijn eetstoornis.

1. Stilstaan bij hoe je je voelt

Om te herstellen van mijn eetstoornis is het voor mij ontzettend belangrijk geweest om meer stil te staan. En dan heb ik het niet over bewegingsdrang. Pun intented. Ik heb het over stilstaan bij hoe je je voelt, bij hoe het nu echt met jou gaat en dat mogen ervaren en aanvaarden, zonder oordeel, en daar zorg voor dragen. Dit was voor mij ook een hele grote uitdaging tijdens mijn herstel. Ik was zo gewend om mijn gevoelens te verdoven en dat was niet voor niets. Dit was namelijk ook de functie van mijn eetstoornis; verdoven wat ik niet kon verdragen. Maar in die functie lag ook de sleutel. Dit is waar het over gaat, niet enkel over eten. Wat heb ik dan wel nodig om wel met die gevoelens om te kunnen gaan? Zonder een destructieve eetstoornis daarvoor in te zetten, want dat wilde ik niet meer! Al vond ik het ook eng om het los te laten, omdat ik nog niet goed wist hoe het zou zijn en omdat de gevoelens me soms zo overspoelde. Maar het kan echt anders. Stapje voor stapje, met vallen en opstaan. Daar heb ik in therapie, met mijn omgeving en voor mezelf hard aan gewerkt.

2. Stilstaan en ontprikkelen

Het zal misschien niet voor iedereen zo zijn, maar ik denk dat velen van ons het wel herkennen. Het leven lijkt steeds sneller te gaan. Door de snelle ontwikkeling van technologie en het internet zijn onze manieren van werken, communiceren en het consumeren van informatie enorm veranderd. Het is een constante stroom aan prikkels. Prikkels waar we ook verslaafd aan lijken te raken, want de dopamineshotjes vliegen je met elke pling van je telefoon om de oren. En omdat alles zo snel kán en dit went, lijken we ook steeds ongeduldiger te worden. Ongeduld geeft stress en prikkels kunnen te veel worden. De impact hiervan op onze mentale gezondheid moeten we niet onderschatten. Probeer daarin wat vaker stil te staan en te zoeken naar een balans, jezelf niet steeds te overvragen. Waar deze balans ligt kan voor iedereen verschillen. Ook per periode in je leven of soms zelfs per dag.

3. Stilstaan en niet altijd maar beter moeten

Ook ervaren veel mensen tegenwoordig een grotere druk om productief te zijn. Meer doen in minder tijd. Altijd verbonden zijn. Snel reageren. Alles is mogelijk. Er is een overvloed aan keuzes. Alles lijkt mogelijk, maar is het allemaal te doen? Soms lijkt het van wel, zeker wanneer je op sociale media kijkt; een oneindige stroom van vergelijkingsmateriaal, waarin iedereen de beste versie van zichzelf laat zien. En lukt het jou niet, dan zal het wel aan jou liggen, want alles is mogelijk. Toch? 

De snelheid van het is leven hoeft helemaal niet altijd negatief te zijn en het is ook belangrijk te weten dat de stress die je hiervan kan ervaren voor iedereen anders is. Maar toch hoor ik veel mensen in mijn omgeving met dezelfde klachten en is het belangrijk om bewust te zijn van de impact die het heeft op onze gezondheid. Burn-out, eenzaamheid, een negatief zelfbeeld, een negatief lichaamsbeeld, leegte, perfectionisme en het gevoel te falen. Leggen we die lat niet veel te hoog voor onszelf? Wanneer is het goed genoeg? Goed is goed genoeg, vind ik dan een mooie uitspraak. Weet dat je niet altijd vooruit hoeft, maar dat je ook stil mag staan en mag genieten van wat er is en wat je hebt. Maar ook dat het ook best even slecht mag gaan, want zo is het leven ook. Daar acceptatie in vinden, weten dat het ook normaal is. Dat kan zo veel rust geven.

4. Stilstaan bij de inhoud van je sociale media

Ah ja, sociale media kan natuurlijk niet ontkomen in dit rijtje. Dit verhaal is en blijft altijd een beetje dubbel en het is dan ook wederom persoonlijk of sociale media juist wel of niet helpend is voor jou in je herstel. Het kan misschien ook per periode verschillen. Het is natuurlijk geweldig dat er door sociale media zoveel openheid, herkenning, geruststelling en aanmoediging te vinden is. Van recovery-accounts tot body positivity-bewegingen, gemakkelijke toegang tot informatie en al die verschillende mensen die zich in elkaar kunnen herkennen. Weten dat je niet alleen bent. Maar helaas is er ook veel schadelijke en triggerende content. Soms bewust, soms bewust. Bedoeld of onbedoeld. Soms letterlijk over eetstoornissen en mentale gezondheid, maar ook omdat iedereen toch doorgaans hun leukste momenten en mooiste foto's deelt, terwijl niemands leven er gemiddeld zo uitziet. Dat weten we allemaal, en toch kan je brein dat heel onbewust anders oppikken, waardoor je toch met een naar gevoel blijft zitten.

5. Stilstaan van de snelheid van sociale media

Maar heel interessant vind ik ook, dat als ik aan stilstaan bij sociale media denk, ik niet enkel denk aan de inhoud die je in grote mate consumeert. Ik denk ook aan de grote mate van consumeren op zichzelf. Het doet mij persoonlijk goed wanneer die constante, grote stroom aan informatie, ook wat vaker stil komt te staan. Hoe positief of leuk of goed de content ook is. Alles. Gaat. Zo. Snel. Ongemerkt zijn we weer een uur verder aan swipen en hoewel het voelt alsof we niets zinnigs hebben gedaan, heeft ons brein een stortvloed aan prikkels te verwerken. De eindeloze scrollfunctie leidt tot verslaving en overprikkeling. Het heeft een negatieve invloed op onze gezondheid door deze overprikkeling, tast ons concentratievermogen aan en gaat ten koste van onze nachtrust. Er gaat ongemerkt zo veel tijd in zitten en het kost zo veel meer energie dan ons misschien opvalt, dat er minder tijd en energie over is voor andere belangrijke dingen, zoals onszelf! Het mag wel wat langzamer, iets meer stilstaan. 

6. Stilstaan bij elkaar en onszelf

Wat dat betreft lijkt deze snelle technologie ons gemakkelijker in contact te laten komen met mensen over de hele wereld. En komen we misschien ook wel meer in contact met onszelf door de herkenning die we kunnen vinden bij anderen. Dat is heel mooi, maar aan de andere kant is dat contact ook weer zo oppervlakkig en niet tastbaar, dat het ons tegelijkertijd juist extra eenzaam kan laten voelen. Je deelt vluchtig filmpjes en foto's van jezelf, maar is er wel de ruimte om echt te delen hoe het met je gaat en hebben mensen dan de rust om daar echt naar te luisteren? Het hangt misschien ook een beetje samen in het web met het snelle leven in het algemeen. Er zijn zo veel dingen die onze tijd en energie opslokken. Er is een constante strijd om harder, beter, sneller en sterkter te worden. Het is eindeloos. Elisabeth schreef daar ook al eens over in haar blog over 'de snelheid van het leven': 

Als we om ons heen kijken en goed luisteren, valt op dat onderhuids bij veel mensen een gevoel van eenzaamheid aanwezig is. De snelheid die wij onszelf opleggen, maakt dat er geen tijd en ruimte is voor verbinding. Door de snelheid verliezen we het contact met de ander en onszelf.

[...] Als wij aan de snelheid van het leven willen ontkomen, dan zullen we moeten leren luisteren naar wat we van binnen ten diepste verlangen. Laten we de sprong wagen, ook als ons verlangen of onze wens afwijkt van wat gangbaar is. Het wonderlijke is dat je zal merken dat je rustiger wordt en dat je leert om keuzes te maken. De dingen die je doet, doe je dan met meer aandacht en concentratie. Je bent als het ware losgeweekt van het snelle leven. Jij bent dan iemand geworden die zelf bepaalt of het leven snel of langzamer mag.

7. Stilstaan en verbinden

Verbinding: de vijand van mijn eetstoornis. Deze blog schreef ik voor de World Eating Disorders Action Day in 2022, toen het thema 'verbinding' was. Verbinding die de eetstoornis van ons wegneemt, door ons af te sluiten van onze gevoelens en behoeftes en door ons af te sluiten van de mensen om ons heen, die ons willen helpen en steunen. Door ons af te sluiten van de mensen die van ons houden en ons af te sluiten van ons gevoel van bestaansrecht. Want verbinding maken met jezelf en elkaar, geeft je de kans om voor jezelf te zorgen en laten zorgen, maar is indirect ook tegen jezelf zeggen dat je er mag zijn, dat je gezien mag worden, dat jij ruimte mag innemen.

Laten we wat meer stilstaan bij elkaar en bij onszelf. Weer verbinding voelen met elkaar én met onszelf. Dat is zo belangrijk en iets wat we zo snel verliezen in deze vluchtige wereld die veel van onze aandacht en tijd vraagt. Stilstaan bij elkaar en onszelf, verbinding maken om ons bestaansrecht te erkennen en ervaren. En misschien kan je je niet helemaal losmaken van de maatschappij en de druk die we daarbij kunnen voelen. Het gaat met vallen en opstaan en uiteindelijk om een persoonlijke balans die voor jou werkt. En dan kom je weer terug bij het stilstaan bij hoe jij je voelt. Hoe het voor jou is. En dan is het cirkeltje weer rond. Net als Elisabeth wens ik, zowel mezelf als jullie, het stilstaan en verbinden van harte toe. 

8. Stilstaan bij eetstoornissen

En laten we stilstaan, vandaag op World Eating Disorders Action Day, bij eetstoornissen als ernstige en behandelbare ziekte. Tijdens de WEDAD komen mensen samen die – op wat voor manier dan ook – te maken hebben met eetstoornissen. Of je nu behandelaar, patiënt of naaste bent. Samen zoeken we verbinding met elkaar en bieden we hoop en steun. Je hebt en behandelt een eetstoornis tenslotte niet in je eentje.

Door samen stil te staan op dit soort dagen, creëren we bewustzijn bij elkaar en bij onszelf. Het is belangrijk om gezien te worden en ons gezien te voelen. Daardoor lukt het ook beter om te erkennen dat je met eetproblemen of eetstoornis worstelt en dat je daar hulp bij kan en mag vragen. En dat is zo belangrijk, want hoe eerder je erbij bent, hoe beter, maar het is ook nooit te laat! Laten we samen stilstaan, samenkomen en verbinding maken, want je mag er zijn, je bent niet alleen en je hoeft het niet alleen te doen. 

♥

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.