Veroordeel me niet om mijn stoornis
Voor sommigen mensen ben je nog steeds dezelfde als je met bepaalde problematiek kampt, maar voor andere mensen ben je ineens anders en word je als minder of afwijkend gezien. Je wordt minder gezien als individu en meer gezien als probleem waar iemand achter zit. Je hebt het etiket ADHD, Anorexia, Borderline en daar gedraagt jouw omgeving zich naar. 'Dat zal wel door haar stoornis komen, dat ze dit of dat zegt en doet....' Dit gebeurt niet alleen bij volwassenen, maar ook kinderen. Dit kan veel impact hebben op het kind, omdat hij of zij zich anders behandeld voelt en dus minder waard.
Ook is het mogelijk dat je je - door de manier waarop jouw omgeving met je omgaat - gaat gedragen naar je stoornis. Mensen verwachten van je dat je dit of dat doet, dus doe je het ook maar zo. Soms omdat het veilig is, soms omdat het een excuus is om dit gedrag te mogen vertonen, soms omdat je voelt dat het van je verwacht wordt. Kortom: het etiketteren van mensen en ze daarnaar behandelen is niet helpend. Bovendien is het neerbuigend omdat iemand niet meer kijkt naar jouw kwaliteiten, maar zich vooral richt op jouw tekortkomingen en daarmee zichzelf indirect boven jou plaatst.
CCHR maakte er een korte video over, welke wij zeer indrukwekkend vonden en daarom graag met jullie delen.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Het lijkt stom maar volgensmij hebben meerdere mensen dit wel. Dat ik ook wel waarde hechtte aan dat labeltje.. ik had het gevoel pas "echt" anorexia te hebben zodra ik dat labeltje had. Dit is zo'n dikke onzin!
Ook zonder labeltje kan je problemen hebben. En ook met labeltje ben je veel meer dan dat alleen!
Altijd met alles wat je doet, denkt, wil enz. komt door het puber zijn!
Vreselijk vervelend! En dan komt er ook nog eens bij dat je inderdaad met een sticker word beplakt van ja je heb adhd enzoo...
Ik denk ook wel dat die labels soms een onnodig negatief effect kunnen hebben en er wel wat meer aandacht mag zijn voor de kwaliteiten, natuurlijk is het handig als je weet wat maakt dat iemand problemen heeft, de bedoeling is toch wel dat je daardoor beter kan helpen, het label moet niet het eindpunt zijn, noch het begin van nog meer ellende, eerder het begin naar een aangenamer leven, het beginpunt voor een positieve ontwikkeling.