Documentaire: Etiketkinderen

 

Deze week was de documentaire Etiketkinderen van Zembla op televisie. Vroeger zat er misschien 1 kind in de klas met een probleem, vandaag de dag zijn dat er een stuk meer. De ene heeft PDD nos, de ander ADHD, weer een ander heeft ADD of asperger en ten slotte zijn er nog een aantal met dyslexie. Is je kind dromerig, beweeglijk, onhandig, brutaal of gewoon wat slechter in taal en rekenen? Dan loopt hij of zij grote kans op een etiket. Scholen, psychologen en psychiaters plakken zich een ongeluk.

Onderstaand kan je deze documentaire terugkijken:

Get Microsoft Silverlight

Krijgt een kind vandaag de dag te snel een etiket of werden problemen vroeger gewoon over het hoofd gezien? Hoe denk jij over deze ontwikkeling?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Flower - Zaterdag 20 april 2013 12:32
Deze heb ik gezien! Best wel erg eigenlijk. Vind het zo naar te horen dat er zoveel van kinderen wordt verwacht op school/ zelfs in de kleuterklassen. Laat kinderen lekker kind zijn. In mijn basisschool tijd was dit allemaal niet en ben er niet slechter door geworden. Alles moet tegenwoordig beter, zelfs de kinderen proberen we in een vorm te drukken, jammer dat mensen hiermee doorschieten...
kimmm - Zaterdag 20 april 2013 13:21
Best wel erg , en ik vindt het wel zo dat ze te snel een diagnose voor schrijven.
m - Zaterdag 20 april 2013 14:15
Het motto: uiteindelijk zul je het zelf moeten doen, wordt lastig als je dat maar op een bepaalde manier mag doen.
Danique - Zaterdag 20 april 2013 14:16
Ze plakken veel te snel een etiket op kinderen!
LL - Zaterdag 20 april 2013 14:25
Heel herkenbaar.Bij één van de kindjes waar ik eerst altijd ging oppassen was een achterstand geconstateerd: het kind zat net 3 maanden op de basisschool en was net 4 geworden. Wat een onzin..
Anoniem - Zaterdag 20 april 2013 14:38
Ik vind dat ze te snel etiketten plakken
H - Zaterdag 20 april 2013 15:47
Sowieso wordt er naar mijn idee te snel een diagnose gesteld, helemaal onder kinderen. Laat een kind maar kind zijn, kinderen kunnen veel aan en hebben een flink vermogen om dingen zelf te herstellen. De juf van m'n kleine nichtje maakte zich pas ook al zorgen (het meisje zit net in groep 1, paar maandjes en is nog gewoon geweldig kind. Superslim, heeft alleen gewoon nog geen interesse in tellen. Juf was toch wel heeeeeel erg bezorgd.)
Vuurvliegje - Zaterdag 20 april 2013 15:50
Enerzijds lijkt het inderdaad alsof op ieder kind/mens tegenwoordig een etiket geplakt moet worsen, anderzijds is de maatschappij zoveel meer eisend geworden en krijgen kinderen al jong met heeeel veel prikkels en activiteiten, verwachtingen te maken, dat het nu ook eerder aan het licht komt als er iets als ad(h)d en /of autisme (asperger) aan de hand is. Vroeger bleek day misschien minder snel. Maar ja, toen lag meestal alles aan kleurstoffen...werden ze daar druk van...
P - Zaterdag 20 april 2013 15:58
Ik heb het ook gezien en vond het erg interessant!
Mijn mening hierover is dubbel; aan de ene kant vind ik dat er veel te snel en vaak een etiket op een kind geplakt wordt. Naar mijn mening wordt er te weinig gekeken naar het kind geplaatst in de gehele context.
Aan de andere kant (vanuit mijn oogpunt als leerkracht basisonderwijs) is het soms 'fijn' als er een diagnose is gesteld, omdat je dan als school simpelweg geld en tijd krijgt om dit kind extra te begeleiden. Dat geld en die extra tijd is er vaak niet, zolang er nog geen specifieke diagnose is gesteld. Ook dat vind ik heel erg.. maar helaas werkt het wel zo.
'Metaphor - Zaterdag 20 april 2013 16:00
Mijn ouders hebben 'dit probleem' gelukkig al lang voorzien.
Daardoor ben ik nooit ergens op getest, gelukkig.
Stomme labels maken dingen alleen maar lastiger;
Alleen maar vooroordelen en negatieve 'speciale behandeling'
Lot1995 - Zaterdag 20 april 2013 17:01
laatst zat ik op een verjaardag en spraken moeders met elkaar ja mijn zoon slikt dit en dit en gaat daar en daar naar school, ja mt de mijne gaat het opzicht ook wel goed sinds dat geconstateerd is en dit en dit slikt, er zijn bijna geen kinderen meer ZONDER etiket, zoooo slecht he, en ja van die hoge eisen ontstaan ook stoornissen als es, burn-outs depressies ed, men mag van mij uit ook zeker de eisen een heeeeel stuk omlaag stellen, dan komt het er echt wel uit bij mensen wat zij in zich hebben!
reini - Zaterdag 20 april 2013 18:06
Sluit me aan bij P. Vergeet bovendien niet dat de eisen die de inspectie stelt heel hoog zijn. Als het aan mij (leerkracht basisonderwijs) zou liggen, zou de inspectie scholen niet moeten afrekenen op cito-scores. Maar dat wordt wel gedaan. En heb je te vaak te lage scores, dan word je als zwakke school bestempeld. Onze wereld (en politiek) zit raar in elkaar...
Erin - Zaterdag 20 april 2013 18:46
Ik vind het verhelderend. Ik heb het stickertje pdd-nos ergens opgeplakt gekregen, maar er is mij wel altijd heel duidelijk gezegd; je bent en blijft Erin. Voor ons gaf de diagnose veel verduidelijking, en dat is prettig. Maar ik denk inderdaad, dat er onterecht, te snel etiketten worden opgeplakt. Laat een kind lekker kind zijn. Diagnoses , etiketten etc. zijn soms wel nodig om verduidelijking te krijgen, maar ik denk dat ze echt te snel worden opgeplakt. Ik heb trouwens docu niet helemaal uitgekeken, ik zal wel een concentratie stoornis hebben.. ;)
girl - Zaterdag 20 april 2013 19:07
Ik ben het met p eens, vindt het heel erg dat er pas echt aandacht aan kinderen wordt besteed als er concreet geconstateerd is dat er iets mis is. Ieder kind (en mens) is anders en waarom maken we er met zen allen zo'n groot probleem van als een kind zich op andere manieren ontwikkeld dan wat de ideaal is.Verder vind ik dat op veel basisscholen er aan kinderen die juist heel goed presteren al helemaal geen aandacht wordt besteed; er wordt heel weinig gedaan om daar 'alles eruit te halen wat er in zit'.
Het systeem zit dus niet erg goed in elkaar; iedereen wordt volgens dezelfde maatstaven gemeten, terwijl iedereen anders is. Vind daarom deze quote van Einstein echt geweldig: “Everybody is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid.”
Marloes - Zaterdag 20 april 2013 19:19
mijn school zit telkens te beweeren dat ik faalangst heb.
Maar ik herken me daar zelf echt niet in, oke ik ben wel eens zenuwachtig voor een toets maar dat is iedereen wel eens.
ze praten me die faalangst gewoon aan :S
sharelle - Zaterdag 20 april 2013 22:08
wou dit komt echt op het goede moment!!! ik ben net een heel werkstuk voor mijn studie aan het schrijven over "etiket kinderen" fijn, een hoop info erbij hihi
Iris - Maandag 22 april 2013 08:55
Herkenbaar wat Marloes zegt. Had op de middelbare school een faalangsttraining gedaan omdat ik onzeker was. Uiteindelijk is er op me 17e de diagnose klassiek autisme gesteld. En de angst voor toetsen is ook op een gezond 'zenuwachtig voor een toets' niveau.
Verder wordt er idd te snel een labeltje opgeplakt. En het is jammer dat het stempeltje nodig is om geld los te peuteren bij de overheid.
MeAgain - Maandag 22 april 2013 09:20
Ik heb ook een etiket, schijn adhd te hebben. Tjaa mijn concentratie is soms niet al te best en ik ben soms wat prikkelbaar maar wie is dat nou niet?
theprofessor - Maandag 22 april 2013 16:41
Wat is een sito-toets?
Het systeem in Belgie en Nederland lijkt echt heel anders. Ik studeer in Belgie, maar er zitten wel enkele Nederlanders in onze groep en wat ik eruit begreep is dat al heel vroeg de studiekeuze en studieresultaten bepalend zijn. Wij krijgen zowel bij de overgang van basis- naar secundair onderwijs, als van het secundair onderwijs naar het hoger onderwijs hoogstens een suggestie of advies voor een bepaald type onderwijs of een bepaalde richting die binnen de mogelijkheden ligt (behalve bij bepaalde richtingen op de uni waar je wel ingangsexamen hebt zoals geneeskunde), maar je kan bv niet geweigerd worden in vele richtingen als je in het middelbaar een meer praktische richting hebt gedaan.
Want als ik kijk naar mijn resultaten in het basisonderwijs, die waren best slecht. En toch heb ik een ASO richting (dat is vwo in Nederland ) gedaan in het secundair en studeer ik nu aan de universiteit. Terwijl het even goed had gekund dat ik iets praktisch was gaan doen na basisonderwijs en ik dan nog verder ging in hoger onderwijs (moet je wel je best doen, maar die kans krijg je) ... Klopt dat idee of zie ik het verkeerd?

Verder vind ik dit het heel spraakmakende docu. Ik moet ook wel glimlachen om de manier waarop het soms verwoord wordt.
MissV - Dinsdag 23 april 2013 09:02
Het klinkt op deze manier best erg, maar niet alles wordt hierin meegenomen. Vroeger werden er minder snel etiketjes opgeplakt, maar vroeger zat je wel in een klas waarbij het echt niet kon dat een leraar werd tegengesproken en waarin er nog werd geslagen. Allemaal dingen die nu echt niet meer zo zijn. De opvoedkundige taak lag toen nog thuis en verplaatst zich nu steeds meer naar school. Alle kinderen moeten kunnen leren in een groep en dit moet voor een leerkracht ook mogelijk blijven. Moet je dan meteen etiketjes plakken? Nee. Maar de rol van ouders mag ook vergroot worden en respect mag ook wel wat belangrijker worden in onze maatschappij. Ik denk dat je daar al heel wat problemen mee oplost.
Rieneke - Donderdag 25 april 2013 23:32
Mee eens, MissV. Ik hoopte dat de documentaire dat aspect ook zou belichten, maar blijkbaar niet. De nadruk wordt vooral gelegd op het kind zelf, de school die niet goed functioneert, de leerkrachten. Maar het zijn toch de ouders die het kind zou moeten leren hechten, leren wat goed en fout is, leren liefhebben en geliefd te zijn, leren buiten zichzelf kijken, leren respect te tonen. Veel kinderen brengen doordeweeks meer tijd in school en allerlei opvangmogelijkheden door dan thuis, zien elke dag verschillende opvoeders die vaak voor véél kinderen moeten zorgen. Ik kan me wel voorstellen dat het ene kind zich misschien wat terugtrekt in zichzelf en het andere kind gaat schreeuwen om toch nog wat aandacht te krijgen. Het is ook logisch dat ene kind er wat langer over de letter C doet dan de andere, kinderen zijn toch geen robots. Elk kind is een uniek wezen met een waardevolle bijdrage voor anderen, met prachtige talenten. Misschien niet gelijk in rekenen en taal, in stilzitten en geconcentreerd werken, maar misschien wel in tekenen of voor anderen zorgen of houten meubels ontwerpen. Bizar dat al die kinderen daar op 'afgerekend' worden. Het stempel dat ze krijgen, lijkt weinig goed te doen aan hun gevoel van eigenwaarde, hun vertrouwen in zichzelf en anderen. Nog meer beschadigingen.
anoniem - Dinsdag 4 maart 2014 15:22
Vroeger bestond dit ook heette het allemaal het zelfde add/adhd ppd-nos alles heette toen mbd of minimal brain damage Dus alles is niet veranderd en het is geen ediket het zit in de hersenen verdomme ze werken anders en dat merk je in het gedrag als iemand een huidziekte heeft of in een rolstoel zit dan zie je dat adhd niet Nee het is niet van deze tijd het is altijd al geweest alleen ze noemde het anders kom op word een wakker en beoordeel niet altijd de buitenkant makkelijk lullen kunnen jullie
anoniem - Dinsdag 4 maart 2014 15:30
Vroeger bestond dit ook heette het allemaal het zelfde add/adhd ppd-nos alles heette toen mbd of minimal brain damage Dus alles is niet veranderd en het is geen ediket het zit in de hersenen verdomme ze werken anders en dat merk je in het gedrag als iemand een huidziekte heeft of in een rolstoel zit dan zie je dat adhd niet Nee het is niet van deze tijd het is altijd al geweest alleen ze noemde het anders kom op word eens wakker en beoordeel niet altijd de buitenkant makkelijk lullen kunnen jullie
anoniem - Dinsdag 4 maart 2014 19:52
Wacht maar tot dat er iemand in jouw omgeving gediagnostiseerd word of je eigen kind dan weet je waar je over praat EEN BUITENSTAANDER KAN MAKKELIJK LULLEN