Dit is eng, zojuist van het weekend de docu opnieuw gekeken en dan dit!
Heel interessant, ga zeker kijken!

Awh men, ik zit dat programma te kijken..
De vrouw in het rood (Liesbeth) is zo anders dan Angelique (de vrouw in het zwart). Zowel qua innerlijk, maar ook qua uiterlijk, wat mij nogal zorgen baart: Het is een eeneiige tweeling, maar Angelique (de vrouw in het zwart die anorexia heeft gehad heeft) heeft zo'n raar figuur: een opgeblazen gezicht en buik en héle dunne beentjes.
Ik ben zelf aan het aankomen omdat ik nogal dun ben, maar ik ben echt bang dat als ik aankom dat ik ook nogal uit verhouding getrokken word.. :( :(

Ik vind het ook heftig... Ze zit gewoon een eetbui te houden volgensmij. En die zus dan - over de besmettelijke bank... :(

Bijzonder om dit te zien, die angelique is echt niet te helpen. Ik had gedacht dat als ze meer los zouden komen van elkaar, het beter zou gaan. Maar dit is echt bizar!

Oh ik erger me kapot. Ook hoe die Liesbeth eet. Onsmakelijk vind ik.
Angelique is nog wel redelijk...

Ik denk dat je ze door elkaar haalt, Barbara ;) (begrijpelijk hoor).
Maar ik vind het eigenlijk hele vreemde mensen, ben ik tot de conclusie gekomen. Ik krijg een heel... raar gevoel van ze. Een beetje onwerkelijk, alsof ik de hele tijd op details moet focussen.. ik ben een beetje de grip op het 'geheel' kwijt. En ik zit al de hele tijd te fronsen. Stom hè?

Ik ben blij dat het is afgelopen.

Nou Roos, jij bent blij dat t afgelopen is... wat dacht je van Wilfried?!!!

Ik heb net even gekeken via uitzending gemist. Het ene moment moest ik lachen, het andere moment dacht ik, ach wat sneu eigenlijk.

Ja ik vind t een heel heftig stelletje, hoor, die twee. Eerst vond ik die ene (in t rood) een kattekop, maar die andere dwingt alles af bij haar, door haar gevreet de hele tijd. Maar dat komt dan weer voort uit die angst om alleen te zijn. En ik heb t gevoel dat die in het rood gewoon blij is dat Wilfried erbij zit, zodat ze eens kan zeggen wat ze vindt van de hele toestand.. Nou ja, ik weet t ook niet.
Pfwoe wat een leven, zeg.

ik heb het net gekeken tot de 37e minuut (morgen kijk ik het af), maar ik snap het niet.. Die vrouw in het zwart heeft dus anorexia? Terwijl zij juist degene is die zo obsessief aan het eten is? Of lijkt het maar 'veel' maar neemt ze in werkelijkheid minihapjes en mini-aantallen van alles? Ik dacht dat ik eerder ergens in een intervieuw had gelezen dat zij zo min mogelijk per dag eet en ook wel eens braakt maar dat komt hier dus niet naar voren?

brrrrr, hoe ze uit haar ogen kijkt... en die tong die uit haar mond komt... brr

jeeetje wat een heftige aflevering

@ Petra: nou, ze heeft anorexia gehad, maar dat laat natuurlijk altijd z'n sporen na.. ja ze kunnen filmen elke keer als zij iets eet, maar zoals ze zelf al zei eet ze nooit iets groots in één keer, maar continu kleine dingetjes. En idd, die tong uit haar mond maakt haar een beetje labiel, maureen..

wat een niet fijne sfeer hangt er.... heel vreemd

ik ben een groot fan van dit programma en van Wilfried.
Wat een klus om met deze twee beschadigde dames te verkeren!
Ik dacht steeds: nou knapt er iets, nou krijgen we een scene, in die kleine ruimte!! Hele enge dames die twee. hulde Wilfried

Ik heb een stukje gezien, ook van die docu toen, maar ik vind het maar een vreemd duo..

Sfeer was bizar. Dames idem. Ik had medelijden met Wilfried, die volgens mij niet eens meer wist wat hij zeggen of vragen moest. Zo beklemmend, die sfeer...

Ze zijn echt vreemd..
Die Angelique is écht niet te volgen.. ze eet de heletijd vet veel en is mega dun. Die Liesbeth is qua eten volgens mij wel normaal.. maar is ontzettend negatief...

Zelf ben ik tweeling en ik herken me met die in het rood. Ik snap haar echt heel goed dat ze is weggegaan en afstand heeft genomen van haar zus want zoiets houdt je nooit vol. Ik hoop dat die in het zwart er ook goed uitkomt want volgens mij zijn ze apart gewoon heel leuk maar samen wordt het inderdaad een beetje een stelletje waarin een hele gespannen zweer hangt.

Idd heftige aflevering! Maar ik moet zeggen, dat ondanks zoveel negatieve reacties, ik het wel een mooi en inspirerend duo vind. Het is wel triest om te zien hoe ze aanelkaar vast zitten, afhankelijkheid en druk etc. Ik kan me dat goed voorstellen, ook hoe het is om weer 'alleen' te zijn en het gevoel te hebben dat je in je eentje in een grote zee ronddobbert, zonder richting, zonder doel. Anderszijds kan ik me ook dat gevoel van de andere zus inbeelden, het benauwende, steeds iemand onder je hoede hebben, enorm bezorgd zijn maar ook geirriteerd omdat dit jou ook belemmerd in je ontwikkeling...Afijn, ik hoop dat het goed komt met ze, nogmaals: ik vind het mooie mensen, zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant!!!

Werd er helemaal naar van. :(

heel veel respect! en vooral voor Angelique dat ze gewoon zichzelf is en laat zien hoe zij met eten omgaat,

ze kijkt ook geobsedeerd naar het eten,als ze allen aan het eten zijn, terwijl Liesbeth en Wilfried gewoon zitten te eten en elkaar aankijken en wat praten.

Ook voel ik het verdriet dat Angelique moet hebben dat dat 'men' haar laat voelen dat ze niet helemaal ok is ivm haar eetgedrag, terwijl zij gewoon normaal behandeld wenst te worden. Ze moet zich vaak vernederd voelen daardoor.

Het is moeilijk om iemand los te zien van zijn of haar eetprobleem, het speelt in 'alles' door.

maar respect! Het zijn 'typetjes' geworden,die zichzelf zijn of durven zijn, daarom vond ik het machtig om naar te kijken!

Het was een vreemde aflevering, die van 22 januari waarin de tweelingzussen Angélique en Liesbeth Raeven bij Wilfried te gast waren. Ik kijk altijd naar zijn programma omdat het een goede en dikwijls erg interessante formule blijkt te zijn, die "24 uur met....."
Gisteravond had ik grote moeite om te blijven kijken. Ik zat de hele tijd te wachten op het moment dat het echt interessant zou worden, dat er zou worden gesproken over de kunst die beide dames samen maken, over hun ideeën en wat hen inspireert.
Maar het bleef bij gekeuvel over hun verslechterde verhouding waarvan de oorzaak bleek te liggen in het eetprobleem van Angélique, dat voor Liesbeth reden bleek te zijn geweest op zichzelf te gaan wonen.
De kille en gespannen sfeer was voelbaar tot buiten de ruimte waar de drie personen het 24 uur met elkaar moesten zien uit te houden.
Eerlijk gezegd was deze aflevering voor mij een teleurstelling, want wat moet een tv-kijker hiermee ? Zijn er geen belangrijker zaken te behandelen dan de privé problemen van deze twee zussen ?
Ik bewonder Wilfried voor het geduld waarmee hij aan de hand van enkele gerichte vragen toch nog iets van de uitzending probeerde te redden. Ik denk dat hij na afloop een diepe zucht van verlichting zal hebben geslaakt.

Echt zo weird!
Ik versta hen al niet; komt wss omdat ik Belgisch ben en dat accent niet begrijp :D
Maar dan nog, kvind het echt een raar duo.
Stel je voor, dat ik zo vast zou hangen aan mijn zus, daar wil ik gewoon niet aan denken.
Ik heb het maar 25 min uitgehouden met te kijken.

Interessant dat niemand die hier reageert de zussen als kunstenaars ziet bij wie leven en werk volledig door elkaar lopen. Angelique en Liesbeth stellen, ook in deze 24 uur, fundamentele menselijke thema's aan de orde. "Je kunt keuzes maken in je leven, je moet niet doen alsof alles je maar overkomt." "Als je iemand hebt om je mee te vergelijken, is het heel moeilijk om gelukkig te zijn." Het is niet te zeggen waar werk overgaat in leven of omgekeerd, het is wel mogelijk om het optreden in 24 uur te zijn als een lange, geïmproviseerde performance. Moeilijk om naar te kijken soms, maar adembenemende televisie. Erg bijzondere aflevering. "Hoe slechter het gaat , hoe beter het is voor ons werk."

@Roos: Als je nog ondergewicht hebt, heeft je lichaam tijd nodig om zich te herstellen. Ik kwam eerst ook alleen aan bij mijn buik (vrijwel iedereen) en pas later, bij een gezocht gewicht, wordt dat verdeeld. Je kunt duidelijk zien dat zij nog te mager is, waardoor alles zich nog moet gaan verdelen. Vergeet niet dat zij al ontzettend lang met een eetprobleem kampt, waardoor het ook moeilijker zal zijn om direct mooi aan te komen.

Verder vond ik dit een heel indrukwekkend interview. Inderdaad heel onwerkelijk om naar te kijken. Ik voelde de constande spanning die er hing. Ik hoop oprecht dat deze twee zusjes wat meer los van elkaar kunnen komen en dingen gaan doen waar zij echt gelukkig van worden.

Ik zie heel veel frustratie van Liesbeth. Ze komt negatief over maar dat komt uit pure frustratie over het feit dat Angelique niet goed voor dr zelf zorgt en maar blijft eten. Denk ondanks dat Liesbeth zegt dat ze haar zus niet zo lief vind, ze enorm veel van haar zus houdt en dat ze zo bozig word doordat Angelique van die vreemde trekken heeft met dr routines en eten. Liesbeth probeert beter te worden en door met Angelique te zijn word ze tegengehouden in haar positieve ontwikkeling. Ze zijn 37 maar gedragen zich (vooral Angelique) als jonge bange meisjes van 13.

Ze zijn geen 37..ze zijn 41
Ik had geen medelijden met Wilfried. Ik denk dat hij het heel interessant vond, juist ook de stille momenten en het daardoor gewoon even kunnen observeren.
Ik vond het wel een goede aflevering, vooral omdat ik de film van hun gezien heb en dus heel benieuwd naar ze was, hoe het na de splitsing is gegaan. Misschien omdat ikzelf ook tweeling ben.

Ik vond het 'n beklemmend sfeertje. Je zag aan Wilfried dat hij dacht 'wanneer zijn die 24 uur om. Dat heb ik nog nooit bij hem gezien. Die meisjes, eigenlijk vrouwen, hebben elkaars ontwikkeling ernstig in de weg gezeten. Ze zitten op het niveau van een 16 jarige. Zeker Angelique maar ook Liesbeth moeten nodig naar een psycholoog.

heel apart. ik probeer me te verplaatsen in Angelique, maar dat is best wel moeilijk.
Liesbeth ziet het m.i. wel aardig duidelijk, maar die is er ook echt nog niet hoor.
goed dat ze afstand heeft genomen, zodat ze zich wat verder kan ontwikkelen.
dit zal voor haar een hele stap geweest zijn.
maar als ze bij A zou blijven, tja dan had ik daar ook niet veel hoop voor gehad.
toch zie je dat ze, ondanks haar "hardheid" wel om haar zus geeft.
ze komt op mij een beetje moedeloos over, en het komt op Wilfried misschien ongeinteresseerd over, maar goed, er zit ook wel een hele geschiedenis achter.
en A. wil idd niet veranderen, is ook mijn idee.
ze loopt overal excuses voor te zoeken, en vind het volgens mij wel best zo.
haar motivatie is 0,0.
A. kijkt ook zo leeg uit haar ogen. echt helemaal in haar eigen wereldje.

respect voor Wilfried.
ook wel mooi om te zien hoe hij naar A. staarde, en volgens mij echt aan het proberen was om haar gedachtegang en gedrag te begrijpen.

anyway, interessante aflevering, hoewel dat gevoel van beklemming ook wel op mij oversloeg.
mijn conclusie is dat ze allebei wel te helpen zijn.
maar dan moet je wel willen veranderen en je niet verschuilen achter het niet kunnen.
L. is al verder, maar die is er ook nog niet.
en A. komt op mij zo kinderlijk over.
beschadigd, idd is hier wel op zijn plek.

Ik zie jullie '24 uur met' nu pas. Ik vond het een hele mooie aflevering. Ook hoe de dynamiek is, met de aandoening anorexia in het achterhoofd. Ik heb zelf ook een psychichiatrische aandoening (geen anorexia) en ik vind jullie openheid heel stoer! Dank voor de inkijk: jullie zijn heldinnen. Vecht door: de eersten zullen de laatsten zijn.

Ik ken de dames van het restaurant waar ik werk, ze komen regelmatig eten. Ik zie daar wat ik op tv ook zag: continu aan het discussiëren. Kon me niet voorstellen dat zij een gezellige avond hadden met z'n tweeën maar deze aflevering geeft mij een breder beeld van hun leven. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Mijn eerste indruk is: wat een twee vreemde figuren. Maar op de een of andere manier fascineren ze mij ook. Ze stellen zich zo ontzettend kwetsbaar op, een hele vreemde gewaarwording. Ik vind ze moedig, dat ze dit aandurven .

Wat schrik ik van de negatieve reacties hier. Dat deze twee mensen die gewoon hun eigen verhaal hebben zo worden afgekraakt door mensen thuis op de bank.
Goed, ik ben zelf een tweeling en dat creeert natuurlijk een andere visie. Meer begrip en al.Maar, ik vind het zoweiso, ondanks de problemen twee ontzettend mooie mensen. Allebei hun eigen verhaal., Maar, een ding gemeen: allebei moedig, want ze laten zichzelf wel zien in een pure vorm.
Ieder mens hoort zijn eigen verhaal te leven.
Groet van Jan.

zooo verdrietig deze aflevering.. zou ze willen knuffelen allebei.. vooral angelique.. maar ook liesbeth wel.. herken een hele boel.. hoop echt dat het ze snel beter zal gaan..

Jakkie. Ik vind het heel moeilijk om hiernaar te kijken.