Wat een pittige week, ik kan niet anders zeggen. Gevoelens van schuld werden afgewisseld door opluchting en andersom. Gelukkig zijn er ook fijne dingen gebeurd waar ik positieve energie uit kon halen. Zonder downs ook geen ups.

Een week die voelde als jaren; zo heb ik het ervaren. Er is zoveel gebeurd en het is dan ook een ontzettend lange photo blog geworden. Pak er een lekker kopje thee bij en veel leesplezier!

Maandag

Net zoals de voorgaande weken begon ik ook deze maandag met een tekenbeet... Waar ik dit talent ineens vandaan haal, geen idee, maar dit jaar spant echt de kroon wat betreft tekenbeten. Gelukkig kan ik ze ondertussen goed zelf verwijderen en ook het bellen van de huisarts zit wat meer in mijn systeem. Toch blijf ik het altijd enorm spannend vinden en ben ik er niet snel gerust op.

Gelukkig kon ik snel mijn aandacht verzetten. Gisteren heb ik foto's gemaakt van mijn prachtige zwangere zusje, die ik nog moest bewerken. Het was een spontane actie dus we waren een beetje zoekende, maar ik ben toch wel blij dat we uiteindelijk wat foto's hebben gemaakt. Winnie heeft me trouwens goed geholpen met het Photoshoppen. :)

Voordat ik begon, heb ik nog een rondje langs ons 'plantenruilkastje' gelopen waar ik een paar stekjes monstera achter heb gelaten. Deze madagascar jewel heb ik meegenomen. Ook mijn ficus elastica kreeg een nieuw blad; ik vind die kleur altijd zo mooi.

Tijdens het werken kreeg ik plots een nieuwe bestelling koekjes binnen die ik was vergeten. Altijd een leuke verrassing! Na het werken besloot ik om mijn kleding uit te zoeken en ik heb uiteindelijk toch twee zakken kunnen doneren. Die avond had ik zelf een chat op het programma staan. Tegenwoordig komt Winnie ook 's avonds lekker bij mij zitten. 

Dinsdag

Vandaag werk ik weer een dag voor mijn andere werk. Ik heb in de afgelopen photo blogs verteld dat ik daar tegenwoordig op de fiets heen ga. Ik heb deze sportieve actie(s) misschien een beetje overdreven. Sinds twee weken heb ik - waarschijnlijk hierdoor - veel last van mijn knie en ik vrees een beetje voor een soort beginnende peesontsteking. Ik heb besloten om even niet naar mijn werk te fietsen, maar het beter even rustig aan te doen. Wel heb ik onderweg voor het eerst het nieuwe album van Taylor Swift geluisterd en bij het nummer 'Exile' (een duet met Bon Iver) begon ik vrijwel meteen te huilen. Wat het precies is weet ik niet, maar het maakt heel veel in me los.

Tijdens de lunch heb ik mezelf getrakeerd op het boek van Teske de Schepper. Die had ik al eens van Irene geleend, maar ik wilde hem toch zelf ook graag hebben. Ik heb hem voor het grootste gedeelte ook al uitgelezen tijdens het eten zelf. Verder heb ik geprobeerd echt rustig aan te doen en tijdens het werken door ook veel te zitten. Niet de meest ideale manier, maar het is even wat het is. 

Toen ik naar het station liep, appte ik mijn vriend of we vanavond iemand konden uitnodigen voor spelletjes. Normaal komt dit altijd van zijn kant, dus ik ben stiekem wel trots dat het nu echt uit mij komt. Niet veel later zat ik aan een heerlijk biertje met mijn vriend en een goede vriend van ons. Van dat spelletje is niks gekomen; we hebben vooral veel gepraat, wat heel fijn was. Ik had trouwens ook een keepcup beker besteld en die is binnengekomen. Dat leek me wel fijn nu ik onderweg koffie weer wat vaker koffie haal, zodat ik minder wegwerp bekers gebruik. 

Woensdag

Een drukke woensdag deze week. Mijn werkdag voor Proud2Bme begon ontzettend fijn met een koffietje op het balkon.

Toen ik in mijn pauze Chef in bad deed, schrok ik enorm. Een deel van zijn staart was pikzwart. Dit is echt geen goed teken en kan betekenen dat zijn staart er zelfs af moet. In paniek belde ik de dierenarts en we konden die middag meteen terecht. 

Chefke zelf vond het allemaal prima en heeft de hele weg op mijn schoot gezeten. Ook bij de dierenarts was hij zijn rustige zelf en de assistentes hebben zelfs foto's voor op hun Instagram gemaakt. Wat ik dacht was waar en met een nieuwe afspraak voor een operatie en medicatie in de pocket gingen we weer terug naar huis. 

Ik was wel klaar met de dag en wilde eigenlijk heel graag een lange douche nemen en lekker huilen. Helaas had ik nog een afspraak staan. Ik heb me een tijd geleden opgegeven als bloeddonor. Dit is iets wat ik tijdens mijn eetstoornis graag wilde, maar destijds nooit heb gedaan omdat mijn bloedwaardes niet goed waren. Na een lekker frietje pakte ik de bus naar het ziekenhuis. 

Ik vond het echt een interessant en ik ben heel blij dat ik mezelf heb opgegeven. Wel heb ik al 3 maanden vertraging in de pocket, want mijn hb bleek te laag. Er zijn alsnog 4 buisjes bloed geprikt en wanneer die onderzocht zijn, hoor ik waar ik precies een tekort aan heb en waarom ik dus bloedarmoede heb. Ik ben hier trouwens best van geschrokken en had het echt niet verwacht. Om mezelf een beetje te troosten stapte ik op de terugweg een paar haltes eerder uit zodat ik nog even langs de 'plantenruilkast' kon. Ik had er afgelopen week veel stekjes in gezet, dus ik vond dat ik wel een plantje mee mocht nemen.

Donderdag

Ik begon mijn dag op mijn andere werk. Ik kwam er al snel achter dat ik mijn oplader was vergeten van mijn telefoon. Onderweg heb ik dan ook maar een leesboek gehaald. Ook kwam ik dit tweedehands boek tegen dat ik mee heb genomen. 

De dag verliep verder wel oké. Ik was een beetje overprikkeld, maar van mijn leidinggevende mag ik de radio in de winkel uitzetten en dat helpt altijd wel. Aan het einde van de dag krijg ik meestal hoofdpijn door de prikkels en dat was ook dit keer het geval - ook door de spanning rondom Chefke denk ik. Toen ik in de trein naar huis zat, voelde ik een lichte migraine-aanval opkomen. Helaas kwam ik er achter dat ik mijn sleutel in de winkel had laten liggen. Zo stom, ik kon wel huilen. Op het station weer uitgestapt en de reis terug weer gemaakt. Zo was ik uiteindelijk - meer dan een uur later dan gepland - eindelijk thuis. Met hoofdpijn.

Ik heb trouwens een nieuwe blouse; voor het geval je het je afvraagt waarom ik deze hele week dezelfde kleren draag. Dit gebeurt er met nieuwe kleren. ;-)

Na een lange, koude douche trok de hoofdpijn gelukkig een beetje weg en heb ik op de galerij nog wat plantjes verpot.

Ook vond ik in mijn brievenbus dit boek dat ik een tijd geleden tweedehands had besteld. Stiekem blijf ik een Olsen fan.

Vrijdag

Gelukkig is Winnie een ontzettend blij beestje en maakt mij elke ochtend op tijd wakker. Dat maakt me altijd heel gelukkig.

Om tien voor acht stonden mijn vriend en ik al braaf voor de (nog) dichte deur van de dierenarts. Liever te vroeg dan te laat, was ons motto. Chefke vond het allemaal prima en kroop braaf op mijn schouder. Het daadwerkelijke afgeven voelde fijn en rustig en ik was minder emotioneel dan ik had verwacht (en ik was geweest de dagen ervoor). Rustig ging ik weer op huis aan. Om mijn gedachtes wat te verzetten, ben ik de rest van de tijd voor het werken met mijn planten bezig geweest.

Het werken bood een fijne afleiding, al voelde ik me wel ontzettend misselijk de hele ochtend. Toch een beetje de spanning (en misschien wat teveel koffie). In de middag belde de dierenarts. Chefke deed het goed, was lekker aan het kijken en zijn staart zat er nog aan. Ze vertelde me dat ze veel hadden overlegd met het expertisecentrum en dat ze hem tóch eens kans wilde geven. Het zou toch een stuk vervelling kunnen zijn dat zijn doorbloeding afknelt. Hij krijgt met watervaste stift een streep op zijn staart. Van het weekend moet het goed vochtig gehouden worden met vaseline en badjes en als het maandag niet erger is geworden gaan we op deze manier verder. Anders gaat maandag alsnog zijn staart eraf. De spanning zakte, maar toch is het gevaar niet helemaal geweken. Ook al hoop ik op het beste natuurlijk.

Het weekend zou ik met mijn vriend naar de ouders van een andere vriend gaan in Zuid-Limburg. Ik zag dit echt niet zitten maar uiteindelijk, na flink wat overleg, heb ik besloten om Chefke mee te nemen. Gelukkig kan dat prima, zeker nu het weer zo warm is. Snel kocht ik nog wat bloemen om mee te nemen. Er wachtte al een lekker wijntje op ons toen we aankwamen. De mensen waar we verbleven waren extreem gastvrij en hebben een heel fijn huis met grote tuin en zelfs een eigen wijnkelder. Het verblijf voelde dan ook echt als een heel warm bad.

Zaterdag

Onze vrienden sliepen in het gastverblijf en mijn vriend en ik wilden graag in ons tentje in de tuin slapen. Wat was dat fijn wakker worden! Chef was ook al vroeg wakker en heeft lekker rondgelopen na zijn badjes en medicijnen. Ik was echt onder de indruk van zijn veerkracht. 

Na een flinke boswandeling, zijn we in de middag naar een grote verswinkel geweest en kochten we witte truffelchips. Onderweg stopten we bij een herberg om een biertje te drinken en wat nacho's te eten. 

In de avond dronken we wijn - gemaakt door Angelina Jolie en Brad Pitt - en aten we zelfgemaakt brood en salades.

Ik merkte dat ik me vandaag al zoveel rustiger en fijner voelde. Ook omdat het beter ging met de staart van Chef, ook omdat ik toch wel behoefte had om er even uit te zijn.

Zondag

Na een fijne dag zonder iets te hoeven, zijn we na het eten weer op huis aangegaan. Wat was het een fijn weekend. Misschien dat ik, juist door de hoeveelheid spanning, extra heb kunnen genieten van de rust, het eten, de gezelligheid. Geen pieken, zonder dalen.

Al met een al een pittige week, maar ook die zitten er tussen. Ik ben blij dat het me nu lukt om die gevoelens te ervaren, te mogen huilen, me rot te mogen voelen, zonder er iets mee te hoeven. Dat is iets wat ik jou ook gun. Ik hoop dat je een goed weekend hebt gehad en ik wens je een fijne week toe.♥

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.