Als je herstellende bent van een eetstoornis of een andere psychische stoornis, leef je vaak in een andere wereld dan de meeste mensen. Het leven van de gemiddelde persoon bestaat uit werk of school, leuke dingen doen met vrienden en vriendinnen, lekker eten, familie, uitgaan en veel meer. Als je een eetstoornis hebt en je hiervoor in behandeling bent zal je leven waarschijnlijk heel anders zijn dan de meeste mensen van jouw leeftijd. Je zit bijvoorbeeld vast aan een eetlijst, je denkt veel aan eten en compensatie, je hebt therapie en hebt veel regels over eten en hoe jij je leven leiden moet.

Het is logisch dat het op dat moment dan ook jouw wereld is. Het gaat continu door in jouw hoofd: de gedachtes over eten, de volgende maaltijd of tussendoortje, hoe veel je gaat bewegen deze dag en wat het getal op de weegschaal zal zijn bij het volgende weegmoment. Het leven met een eetstoornis is zwaar en daarom kan het erg fijn zijn om goede afleiding te hebben. Wat mij veel heeft geholpen, is kunst en creativiteit.

Ik heb mij altijd al bezig gehouden met creativiteit. Als klein meisje verzon ik verhaaltjes. Ik zat dan op zolder met mijn opa. Hij typte mijn verhalen voor me uit en ik zocht er leuke plaatjes bij. Ook maakte ik veel foto's, van van alles en nog wat. Mijn eerste knuffel Haassie is dan ook op heel veel foto's te bewonderen, net zoals alle dino speelgoedjes die ik mooi had neergezet in de tuin. Als ik tekenles kreeg op school vond ik dat altijd erg leuk. Nu kon ik lekker creatief bezig zijn! Ik ben opgegroeid met veel creatitiveit. Ik vond het heerlijk om te knutselen, foto's te maken, te vingerverven en leuke verhaaltjes te schrijven met mijn opa.

Toen ik in een depressie terecht kwam interesseerde kunst en creativiteit mij veel minder. Ik had totaal geen inspiratie en motivatie om iets kunstzinnigs te doen, laat staan íets te doen. Wat ik wel weer oppakte was schrijven. Ik had een Engelse blog waarin ik mijn gevoel de vrije loop liet. Ik schreef mijn gedachtes op en uitte mijn gevoel met woorden. Ik schreef van me af. Al snel kwam ik er achter dat dat onwijs opluchtte. Door te schrijven kreeg ik meer rust in mijn hoofd.

Een tijdje later ontwikkelde ik mijn eetstoornis. Het schrijven werd toen te lastig voor me. Mijn hoofd was te vol om mijn gedachtes onder woorden te krijgen. En het schrijven zelf kostte veel te veel tijd, ik moest die tijd van mezelf benutten door gewicht te verliezen. Een half jaar nadat ik een eetstoornis kreeg werd ik letterlijk gestopt. Ik mocht van de instelling waar ik op dat moment in behandeling was absoluut niet meer bewegen of niet eten. Ik zat de hele tijd thuis. Dat was moeilijk. Ik wilde namelijk niets liever dan verder afvallen.

Mijn moeder en de instelling hielden mij tegen. Elke dag was een gevecht. Toen zat ik daar, elke dag weer op de bank. Ineens kwam de drang terug om iets creatiefs te gaan doen. Ik leende een statief, pakte mijn camera erbij en creeërde een eigen fotostudio. Ik ging aan de slag met foto's maken. Nu kon ik voor het eerst in tijden aan iets anders denken. Ik hield me bezig met de foto's en het bewerken daarvan. Al snel maakte ik ze vrijwel elke dag. Veel daarvan waren zelfportretten. Het gaf me een hoop rust en zelfs energie. Ik voelde me er goed bij.

Nu ik al een heel stuk verder ben in mijn herstel van mijn eetstoornis ben ik verder gegaan met creativiteit. Ik heb vooruitgang gemaakt met mijn fotografie en ook schrijf ik weer. Ik heb een eigen blog en schrijf gastblogs voor Proud2Bme. Ik heb geleerd mezelf af te leiden van de negatieve gedachtes en me te uiten met creativiteit. Ik kom er nu pas achter hoe veel het voor me betekent. Er is een wereld voor me open gegaan. Ik vind het super leuk en fijn om me met mijn grootste hobby's bezig te houden. Creativiteit heeft mij geholpen. Maar hoe?

Door creatief bezig te zijn leid je jezelf af van negatieve gedachtes. Je krijgt er een positief gevoel van en nieuwe energie. Het is zelfs bewezen dat creativiteit angsten, stress en sombere gevoelens tegen gaat. Dit klinkt natuurlijk allemaal erg goed, maar wat nou als je denkt niet zo creatief te zijn?

Creativiteit kan van alles betekenen. Er is geen vaste defintie van. De één kan een denkwijze als creatief beschouwen, terwijl de ander aan een schilderij denkt bij het woord creativiteit. Je kan je creatieve kanten op zoveel manieren en vlakken uitten en uitvoeren. Zo kun je verven, dansen, zingen, schrijven, beeldhouden, tekenen en foto's maken. Je kunt je uiten met kunst, of juist het over iets heel anders laten gaan, dat is helemaal aan jou. Ik vind persoonlijk beiden fijn. Ik vind het mooi om kunst te zien van anderen waarin ze hun gevoel hebben gelegd. Dit zegt zo veel voor mij. Ik vind het daarom zelf ook erg prettig om mijn emoties en gevoelens te laten zien door middel van mijn foto's en stukken tekst. Maar ik vind het juist ook fijn om ‘gewoon' iets te maken zonder dat er een grote betekenis achter zit. Allebei is prima.

Misschien weet je niet zo goed wat er nou bij jou past. Dat is helemaal niet erg. Als je wilt kan je zelf op onderzoek uit gaan. Zoek kunst op online of bezoek musea of een bibliotheek. Wie weet brengt het je op een idee. Je kan het moeilijk vinden om je er toe te zetten om iets creatiefs te gaan doen. Dat had ik in het begin ook heus weleens. Toch raad ik je aan om het te gaan doen. Het kan je zo veel positiefs brengen. Wie weet ontdek je wel je grootste hobby waar je ontzettend veel plezier aan zal beleven. Dat zou toch super fijn zijn?

Bij eetstoornissen komt perfectionisme helaas ook vaak om de hoek kijken. Dit kan je in de weg zitten bij het uiten van je creativiteit. Probeer dit je niet tegen te laten houden. Het is geen wedstrijd wie wat het mooiste kan maken of verzinnen. Jouw creativiteit is van jou en van niemand anders. Iedereen heeft weer andere ideeën, wat jouw kunst juist heel uniek maakt. Het is niet erg als er iets een keer mislukt. Dat mag jij zoals ieder ander mens op de wereld. In kunst is er niets verkeerd. Je kan helemaal je eigen gang gaan en dat is er juist zo mooi aan. Laat jezelf helemaal vrij in je creativiteit, dat maakt het alleen maar bijzonder.

Met jouw kunst en creativiteit kan je anderen inspireren. In het geval van een psychiche stoornis is het heel positief om lotgenoten te laten zien dat je jezelf op een gezonde manier kan uiten, in plaats van door middel van iets wat destructief is. Het is natuurlijk niet jouw taak om dit te doen, maar dat is juist zo mooi aan kunst. Je weet niet wat het voor anderen kan betekenen. Misschien vinden zij veel steun aan jouw nieuwste schilderij of stuk tekst. Dat zul je nooit weten als je het niet probeert.

Je kunt het dus helemaal de vrije loop laten gaan. Doe en maak wat jij leuk en fijn vindt. Het zal je veel kunnen brengen. Dus, waarom niet?