Schaam jij je voor je ouders?
Schaam jij je wel eens voor je ouders? Ik in ieder geval wel. Vooral toen ik nog thuis woonde kon ik mij eindeloos schamen voor die twee. Ze zeiden stomme dingen, lachte keihard of maakte stomme grappen waar mijn vrienden bij waren of gewoon midden op straat. Ontzettend awkward! Maar toch schijnt het best wel normaal te zijn om je voor je ouders te schamen.
Bijna de helft (49%) van de Nederlandse pubers schaamt zich voor zijn of haar ouders. Dit blijkt uit een onderzoek van Libelle onder 1250 pubers. Dit onderzoek werd gedaan in verband met het Libelle themanummer dat vandaag is uitgekomen.
Jongeren vinden ouders die dansen het meest gênant van alles (36%). Zestien procent vindt het erg als hun vader of moeder hen een zoen geeft in het bijzijn van anderen. Dertien procent vindt het ook erg als ouders elkaar een zoen geven.
Zo'n 10 procent vindt het verschrikkelijk als ouders met hun klasgenoten of vrienden in gesprek gaan en schamen zich dan voor hun ouders.
De Top 4 schaamte voor ouders is dus:
1. Dansende ouders
2. Een zoen krijgen van je ouders
3. Ouders die elkaar zoenen
4. Praten met klasgenoten
Zelf vond ik het altijd verschrikkelijk als mijn ouders woorden gingen gebruiken die wij met vrienden ook gebruikten, zoals 'cool' of 'tof'. Ik vond dat zo gênant klinken. Ook vond ik het altijd verschrikkelijk als mijn ouders op een verjaardag dingen vertelden over toen ik nog klein was. En het allerergst vond ik het als mijn vader flauwe grapjes maakten waar al mijn vrienden en vriendinnen bij waren!
Schaam jij je wel eens voor je ouders?
Bron: Nu.nl
Plaatjes: Weheartit
Gerelateerde blogposts
Reacties
ik schaam me sws voor mijn ouders, ook vanmiddi was weer lekker ontzettend genante!
Maar ik hou wel van ze, ook al zijn ze gestoord.
En daarbij heb ik best wel schijt aan wat anderen denken.
@Nouska, Ik heb jouw moeder trouwens wel gezien, bij de prouddag. Leuke spontane vrolijke vrouw.
Hoop dat je je niet meer voor haar schaamt :P
Ik heb weleens meegemaakt dat iemand over haar ouders zei "het zijn ook maar arbeiders". Dan maak je jezelf eerder belachelijk vind ik...
ok vragen stellen mag maar mams je overdrijft het ontzettend.
Ik weet zeker dat mijn ouders net zo belangrijk voor me zijn als die van jullie voor jullie.
Dan gingen ze op twee meter afstand zitten van mij en mijn vriendinnen, en alles wat we zeiden, of deden, of leuk vonden gingen ze mij mee pesten en belachelijk maken -_-
Dat bedoelden ze niet verkeerd, was gewoon hun humor, en achteraf zie ik ook wel in hoe stom pubers vaak doen.
Op een gegeven moment hield ik alles maar geheim.
M'n moeder is schizofreen en daarmee samenhangend vindt ze het moeilijk om goed voor zichzelf te zorgen. Wat dus vaak betekend dat ze niet vaak genoeg doucht, dat ze lang in dezelfde kleding rondloopt en dat ze bijvoorbeeld haar haar niet verzorgt.
Daarnaast is m'n vader transgender en loopt vaak rond op (hoge) hakken en in dameskleding. Aan alletwee ben ik wel gewend, maar het blijft toch wel altijd moeilijk om bijvoorbeeld met m'n vader een gesprek op school te hebben. Of om met m'n moeder door de stad te lopen.
en dat klinkt vreselijk fout om zo te zeggen
maar zo'n reacties als die van Lamp... hallo zeg, echt niet elke ouder heeft het beste met zijn kind voor hoor! er zijn echt ouders die grote fouten begaan ook ...
Dat je in ieder geval het idee krijgt, dat doe ik 'later' anders.
Het geeft je een 'drive' voor de toekomst. Stel je voor dat je zo tegen je ouders opkijkt, dat ze in jouw ogen zo perfect zijn; dat je daardoor misschien gaat denken. Ik begin er maar niet aan, aan later, want ik word toch nooit zo goed als mijn ouders of andere volwassenen.
Je moet iets hebben van...oooh...makkie, haha. Na ja het is maar een theorie, maar ik moest er eigenlijk wel om lachen.
Ik heb me vreselijk voor mijn moeder vooral geschaamd en soms nog.
We komen maar niet op één lijn sinds puberteit. Vind het erg jammer dat het zo moest zijn. Hield wel heel veel van haar als kind.
Ik heb me eigenlijk nooit echt geschaamd om mijn ouders om redenen die in deze blogpost staan. Vooral niet het dansen, ik danste en zong altijd met mijn ouders, en we gingen ook vaak samen naar festivals enzo :P
heel herkenbaar; mam heeft altijd haar kritischmening klaar staan en krijgt het ook niet voor elkaar niet te laten merken e wat ze er van vind.
Zeker bij rondleidingen, lessen, of gewoon random gebeurtenissen.
Al doet ze nog zo haar best, haar standpunt "druipt" van haar gezicht af.
Ze kan zich nooit echt gedeisd houden...
Aan de andere kant is dit eigenschap die ik wat meer zou willen hebben:
ze is zooooooooooo spontaan en kan werkelijk met iedereen een gesprek aanknopen en vervolgens een heel lang gesprek houden.
Hoe doet ze dat?
Ondanks sommige dit soort situaties hou ik wel van ze en zijn er ook genoeg leuke en grappige momenten.
Schaamte is een gevoel, en niemand is perfect, dat hoort nou eenmaal bij het leven.
Dat je je soms (dus niet altijd) voor iemand schaamt betekend niet dat je ze meteen niet aardig vindt of niet respecteert/waardeert.
Leuk zo'n onderwerp van : Wat vinden pubers van hun ouders (weet je wel, leuk vraagstukje, kan je als volwassenen nog eens lachen) maar soms is het gewoon waar.
ze zijn altijd wel iets overdreven maar daar moet je je gewoon niets van aantrekken