We hebben er al heel wat blogs over geschreven: herstellen van een eetstoornis is ontzettend zwaar. Niemand geeft je een handleiding mee van hoe je dit aan moet pakken en er is geen duidelijk begin of einde. Ik heb ook niet alle antwoorden op een presenteerblaadje voor je klaar liggen, uiteindelijk moet je het, weliswaar met hulp van anderen, immers zelf doen. Wat ik wel voor je heb zijn een aantal punten die je goed moet onthouden als je aan het herstellen bent van je eetstoornis. Ik hoop dat deze je wat kunnen helpen en motiveren om te blijven vechten.

Bron

♦ Herstellen van een eetstoornis is niet makkelijk.
Ik zou willen dat het zo was maar het is nu eenmaal keihard werken. Je moet telkens schakelen tussen school en therapieafspraken, proberen het getal op de weegschaal je dag niet te laten beïnvloeden en je vriendin eraan herinneren dat je niets wil horen of het laatste dieet. Kortom: het is constant alert zijn en aan het werken.

♦ Het harde werk is het waard
Hoe cliché het ook klinkt, uiteindelijk zul je merken dat dit het allemaal echt waard is, hoe naar het op dit moment ook voelt. De slechtste dagen tijdens je herstel zullen nog altijd beter zijn dan de beste dagen tijdens je eetstoornis, probeer dat te onthouden op het moment dat je het even niet meer ziet zitten.

♦ Er zullen slechte dagen zijn
Herstel is niet makkelijk en er zullen heel veel dagen zijn waarop je het moeilijk hebt en twijfelt of het ooit nog wel goed gaat komen. Misschien is herstel wel niet voor jou weggelegd. Je zult een keer wakker worden, in de spiegel kijken en je weer enorm dik voelen, zelfs na weken je best goed gevoel te hebben. Dit hoort allemaal bij het proces. Zet door.

♦ De relatie met eten kan echt herstellen
Misschien duurt het wel een jaar voordat je weer een cupcake vast kunt houden zonder ervan in paniek te raken. Denk terug aan de jaren dat je een gezonde relatie met eten had en waarbij je op gevoel met eten om kon gaan. Eten was iets leuks en positiefs. Dat kan het weer worden, net als toen. Dat heeft alleen veel tijd nodig. Er komt echt een moment dat je weer zo relaxt met eten om kunt gaan.

Bron

♦ Houd je lichaam accepteren als doel
Tijdens mijn herstel dacht ik vaak dat ik van mijn lichaam moest gaan houden. Als je je lichaam haat, dan is dat een behoorlijke stap. Een veel haalbaarder doel kan daarom zijn om je lichaam te accepteren zoals het is. Houden van is misschien nog een stap te ver en dat komt uiteindelijk wellicht ook wel, maar probeer je eerst eens te richten op verdragen wat er is en de negatieve gedachten over je lichaam ombuigen in neutrale gedachten. Je lichaam is zoals het is. Het is niet goed of fout, het is jouw lichaam. Later komt het houden van wel.

♦ Een eetstoornis is het ergste wat er is
Op het moment dat het herstellen moeizaam verloopt, dan kun je weleens de neiging krijgen je eetstoornis te idealiseren. Het voelt als een veilige haven waar je misschien weer naar terug zou willen. Gewoon weer even wat minder eten, weer een eetbui hebben of even dat opgeluchte gevoel ervaren na het overgeven. Het is heel verleidelijk maar geef er niet aan toe. Een eetstoornis is niet fijn en levert je niets op. Een eetstoornis is vreselijk en kost je enkel heel veel.

♦ Je doet het maar wel mooi
Hoe zwaar het ook is, je bent er wel mee bezig. Waarschijnlijk had je dat nooit verwacht toen je op het dieptepunt van je eetstoornis zat. Het idee alleen al dat je ooit zonder eetstoornis zou moeten leven was een vreselijke gedachte en nu ben je er gewoon mee bezig. Dat is ontzettend bijzonder. Misschien ben je nu nog bezig met overleven maar je werkt eraan. Je bent bezig met beter worden, dat is zo moedig. Kijk nog niet te ver vooruit. Focus je eerst op vandaag en kijk daarna weer verder. Je komt er wel.