hele goede, helaas zo moeilijk toepasbaar...:(

Vind het ook erg moeilijk om mezeld toe te staan dat ik mag huilen en verdietig ik voel het van binnen diep heel erg, maar zodra het naar boven komt, de emoties van angst en verdriet zich om lijken te zetten in tranen , blokkeer ik , en dan ontken ik, en ...denk ik, life goes on...niet zeuren...etc...

Mooie tekst. Ook al sta ik mezelf ook niet toe om te huilen, toch ben ik het er wel mee eens. Juist op momenten dat het eigenlijk echt slecht gaat, dat ik me een beetje 'doods' voel (hoop dat je het woord begrijpt), huil ik helemaal niet meer. Omdat ik dan emotieloos ben, en dus ook niet echt leef.... Vast herkenbaar voor meer mensen?