Met regelmaat plaatsen we gastblogs en ervaringsverhalen van mensen die lijden of hebben geleden aan een eetstoornis. Dit is voor veel van jullie een bron van herkenning, erkenning en motivatie. Het zijn vaak verhalen waarin ook de hulpverlening een grote rol speelt. Hoe is het eigenlijk om aan de kant van de hulpverlening te staan? Om dag in dag uit als eetstoornis professional te werken? Iedere dinsdag kan je hun kant van het verhaal lezen in de interview serie Zielzorgers op proud2Bme. Vorige week praatten we met psychiater Hanneke Schaapherder. Deze week de beurt aan behandeldirecteur Eric van Furth.

Eric van Furth is klinisch psycholoog, psychotherapeut, directeur behandelzaken bij Centrum Eetstoornissen Ursula. Daarnaast is hij als bijzonder hoogleraar Eetstoornissen verbonden aan de afdeling Psychiatrie van het Leids Universitair Medisch Centrum. Hij werkt sinds 1984 met cliënten met een eetstoornis. Naast management en behandeling maakt ook wetenschappelijk onderzoek een belangrijk deel uit van zijn werk. Voor Proud2Bme vroegen we hem naar de mooie en minder mooie kanten van het behandelen van eetstoornissen.

Meest belangrijk bij eetstoornis herstel?

Twee dingen: 1. Zoek snel hulp! en 2. Geef nooit op! Nog steeds duurt het vaak jaren voordat iemand met een eetstoonris zich bij ons meldt voor hulp. En ik snap dat wel, het duurt vaak een tijd voordat je bij jezelf kan herkennen dat je een echt probleem hebt, maar ook kan bekennen dat je er zelf niet meer uitkomt. Er sneller bij zijn betekent ook sneller herstel! Geef die eetstoornis niet de kans zich te nestelen in je leven. Met de juiste hulp is er heel veel mogelijk.

Herstellen van een eetstoornis gaat met vallen en opstaan. Soms met twee stappen vooruit en één achteruit. Maar geef niet op! Werken aan herstel is een full-time baan. En een vermoeiende baan bovendien. Met steun van familie, vrienden en behandelaar(s) werken aan haalbare doelen tot je weer goed in je vel zit, of in ieder geval heel veel beter.

Meest belangrijke levensles?

Dat het in mijn werk heel belangrijk is om samen te werken met mensen die ik leuk vind, om goed voor mijzelf te zorgen en in het hier en nu te leven. Ik heb een hele leuk, afwisselende baan. De afgelopen 30+ jaren heb ik gewerkt met mensen met een eetstoornis. Nu is een van de leukste dingen dat ik mijn ervaring in het werk en mijn levenservaring, als mens, vader en echtgenoot, steeds beter kan inzetten in het contact met patiënten en hun naasten. Eigenlijk vind ik dat ik steeds beter word in het werk, maar mij ook veel beter realiseer wat ik niet kan, waar mijn beperkingen liggen. Gelukkig heb ik veel hele goede jonge collega’s die modern en goed opgeleid zijn en mijn tekorten kunnen aanvullen.

Moeilijk aan het werk?

Dat wij maar zo weinig hulpmiddelen hebben, weinig kunnen om te helpen. Er is helaas geen wonderpil. Er zijn wel een aantal behandelingen die bewezen effectief zijn, maar dan nog laten de resultaten op groepsniveau vaak veel te wensen over. Wat ik ook moeilijk vind is dat wij niet iedereen van de eetstoornis af kunnen helpen. Soms omdat de problemen heel complex zijn en al lang bestaan. Vaker omdat wij samen (patiënt, naasten, behandelaar) niet het herstelknopje kunnen vinden. Waar wij dan wel samen aan kunnen werken is hoe het leven dragelijker te maken en te werken aan wat wel mogelijk is.

Wat maakt volledig herstel ingewikkeld?

Dat wanneer je er niet snel bij bent, de eetstoornis zo verweven raakt met de persoon en het leven. De kracht van de eetstoornis kan zo groot zijn dat het al snel iemand helemaal overneemt. Hoe langer dat bestaat, hoe moeilijker het is om nog te weten hoe het leven zonder een eetstoornis was en vast te houden aan je wensen en idealen voor een gezonde, gelukkige toekomst.

Gelukkig is volledig herstel wel voor velen de toekomst. De mythe dat volledig herstel niet mogelijk is blijft helaas hardnekkig. Wel is het verstandig om, eenmaal hersteld, nooit meer te gaan lijnen en eigenlijk om nooit meer in een negatieve energiebalans te komen.

Indrukwekkend moment uit jouw werk?

Dat zijn de mensen die beter worden. Gelukkig zijn dat er velen! Een van mijn patiënten, die mij nu te binnen schiet, die toen echt heel erg ziek was, is inmiddels al decennia genezen. Ze is moeder van twee kinderen en werkt als klinisch psycholoog bij een andere GGZ instelling. Dat vind ik prachtig! Zo ken ik nog vele voorbeelden.

Hulpverlener gezocht. We hebben inmiddels verschillende GGZ instanties uitgenodigd mee te werken aan Zielzorgers. We wachten nog op reacties. Is er een hulpverlener waar JIJ benieuwd naar bent voor de serie ZIELZORGERS? Het verhaal achter welke hulpverlener zou jij graag willen lezen? Laat het ons weten en wie weet vind je dit dan binnenkort op Proud2Bme.