Al vaker heb ik jullie enthousiast verteld over één van mijn favoriete boeken van het moment: 'Zondagskind' van Judith Visser. Ik was dan ook erg verrast toen ik erachter kwam dat hier een vervolg op is geschreven: 'Zondagsleven'. Vandaag vertelt schrijfster Judith Visser zelf aan Proud2Bme hoe dit boek tot stand is gekomen, over haar diagnose asperger en de belangrijke rol die haar honden spelen in haar leven.

'Zondagsleven' is het vervolg van Zondagskind. Waar Zondagskind vooral de moeilijkheden weergeeft die hoofdpersonage Jasmijn Vink ondervond door haar autisme, gaat het tweede deel over je eigen weg vinden en trouw blijven aan wie je bent. 

Fotografie: Miranda Stevens

Het hoofdpersonage is Jasmijn Vink. Wie is zij en wat betekent zij voor jou?

"Jasmijn Vink is eigenlijk Judith Visser. Ik heb gekozen voor een andere naam om me op die manier vrijer te voelen tijdens het schrijven. Maar zij ervaart de wereld op dezelfde manier als ik en ook onze levensloop is in grote lijnen identiek."

Je hebt zelf op volwassen leeftijd de diagnose asperger gekregen. Hoe was dit voor jou? En hoe komt dit terug in jouw boeken? 

"Ik kreeg die diagnose eigenlijk 'per toeval', omdat ik graag mijn rijbewijs wilde halen maar de rijlessen echt een ramp waren. Ik viel onder andere in slaap achter het stuur en raakte compleet overprikkeld van alle indrukken in het verkeer. Mijn rij-instructeur raadde me aan me eens te laten onderzoeken. Een goede vriendin van mij die met autistische kinderen werkt, had al een paar keer tegen mij gezegd dat ik volgens haar autisme had. En ze bleek gelijk te hebben, want mijn diagnose was inderdaad asperger. Het betekende voor mij vooral dat ik eindelijk een verklaring had voor veel dingen, bijvoorbeeld waarom ik me altijd zo anders voelde dan de meeste mensen. Over hoe het was om op te groeien met dat gevoel. Zonder dat wie dan ook wist dat ik autisme had, heb ik mijn boek Zondagskind geschreven."

Hoe is het voor jou om over dit soort thema's te schrijven? 

"Het voelt belangrijk omdat ik op deze manier een stem kan geven aan veel mensen die met dezelfde problemen worstelen als ik, maar die het gevoel hebben het zelf niet goed onder woorden te kunnen brengen. En andere mensen, die zelf geen autisme hebben, krijgen dankzij Zondagskind en Zondagsleven inzicht in hoe het is om (bijvoorbeeld) te leven in een wereld waarin alles zeer heftig binnenkomt en je hersenen geen filter hebben om al die prikkels af te zwakken. Dat zelfs een simpel gesprek met een vriend of vriendin al uitputtend kan zijn. Daar hebben mensen vaak geen idee van. 

Ik geef veel lezingen over dit onderwerp, over hoe het is om op te groeien met autisme en om je eigen weg te vinden in het leven (en hoe belangrijk dat laatste is!) en ik ben dankbaar dat ik dat mag doen. Zo heeft mijn diagnose in elk geval 'nut' gehad, omdat ik er nu iets mee kan."

Ik las op je website dat je het verhaal hebt geschreven zoals het destijds ook is gegaan en niet zoals je had gewild dat het was gegaan. Had je bepaalde dingen anders aangepakt met de kennis van nu?

"Tja, de kennis van nu... Ik zou waarschijnlijk alles op alles hebben gezet om thuisonderwijs mogelijk te maken voor mezelf, zodat ik een hoger niveau had kunnen behalen en mezelf de hel van de middelbare school had kunnen besparen. En ik zou eerder begonnen zijn met schrijven, in plaats van pas op mijn achtentwintigste te debuteren met mijn eerste boek. Ook zou ik minder tijd hebben verspild aan mensen en situaties die niet goed voor mij zijn. Maar dat laatste geldt denk ik voor iedereen, of je nu wel of geen autisme hebt. Wat ik denk ik vooral anders zou doen, is dat ik wat beter aan mijn dierbaren zou uitleggen wat er in mij omging, zodat ze mij wellicht beter konden begrijpen. Ik was te stil, wilde alles zelf oplossen. Nu weet ik dat het belangrijk is om uit te leggen waarom je bent zoals je bent, waarom je op een bepaalde manier reageert. Gewoon één keer uitleggen, niet de hele tijd. Daarna is het aan de ander om te bepalen wat hij of zij ermee doet. Maar jij hebt dan in elk geval jouw waarheid gesproken."

Waar ik veel over las in Zondagskind - en wat volgens mij ook veel terugkomt in Zondagsleven - is het omgaan met prikkels, sociale contacten en chaos. Wat helpt jou hierbij? 

"Wat mij heel erg helpt in die voortdurende strijd is de band die ik met mijn honden heb. Ik laat graag deze video zien, waarin ik uitleg hoe dit voor mij werkt:

Vroeger, toen ik nog niet in een positie was dat mijn hond mij overal kon vergezellen, loste ik het vooral op door hard weg te rennen uit situaties die niet goed voelden. En door me heel erg in mezelf terug te trekken. Nu probeer ik me er rustig doorheen te slaan en mijn honden helpen me daar enorm bij. Dat voelt elke keer weer als een overwinning voor mezelf."

In zowel je boeken als je leven spelen honden een grote rol. Ik las dat je hond Yuriko vaak met je meegaat naar sociale activiteiten. Hoe helpt zij jou hierbij?

"Ja, Yuriko gaat mee naar mijn lezingen voor volwassenen, en Fontana naar mijn lezingen op scholen. Zij helpen mij om beter bestand te zijn tegen alle prikkels, want door me op hen te focussen komt al het andere minder hard binnen. Bovendien is het voor mijn honden erg belangrijk dat ik zelf rustig, positief en zelfverzekerd ben, zodat zij zich in alle situaties veilig voelen. Dus ze helpen mij om op een gezonde manier in het leven te staan en niet te stressen." 

Samen met je wolfhond Yuriko ben je ook ambassadeur van Hulphonden Voor Autisme. Wat doe je hiervoor en waarom vind je dat belangrijk?

"Ik ben er sterk van overtuigd dat mensen - zowel kinderen als volwassenen - met autisme zich met een hond aan hun zijde sterker, rustiger en veiliger kunnen voelen. Op die manier kunnen veel obstakels worden overwonnen!

Wat ik bovendien erg fijn vind aan deze organisatie is dat zij mens en hond beschouwen als een team. Het is een samenwerking. Het welzijn van de hond heeft bij hen prioriteit, en zo hoort het ook. Dieren zijn geen robots, het is niet zo dat je 'even een hulphond neemt' en die lost dan al je problemen op. De mens is altijd en op de eerste plaats verantwoordelijk voor de levenskwaliteit van diens dier, ook als het dier een hulphond is. Je doet het SAMEN. Het is erg belangrijk dit te beseffen! Een van mijn taken als ambassadeur is dit duidelijk te maken aan mensen die mij mailen met de vraag of ik ze kan helpen een geschikte hulphond te vinden." 

Wat zou je de lezers van Proud2Bme mee willen geven?

"Focus je op je sterke punten! Stop aandacht en energie in waar je goed in bent. Ontwikkel je talenten, in plaats van energie te verspillen aan dingen die je minder goed afgaan. Zoek uit waar je blij van wordt en zorg ervoor dat je datgene (of diegene) een grote rol in je leven geeft. Kijk niet teveel achterom, maar stel mooie en haalbare doelen waar je stap voor stap naartoe kan werken. Toen ik nog geen schrijver was, werkte ik op een kantoor en ik vond het daar verschrikkelijk. Elke dag zei ik tegen mezelf: 'Ooit leef ik in vrijheid, met mijn honden, en breng ik al mijn tijd door in de natuur.' Tegenwoordig is dat mijn leven. Iedereen heeft een 'ooit' waar ze van dromen. Koester dat, sluit daar vriendschap mee en geloof erin. Het zal je door heel wat moeilijke dagen heentrekken." 

Wil je verder nog iets kwijt?

"Ja, ik vertelde in dit interview over mijn honden Yuriko en Fontana. Ik wil daar graag aan toevoegen dat zij wolfhonden zijn, en dat een wolfhond niet te vergelijken is met een gewone hond. Ik krijg vaak mails van mensen die mij volgen op Instagram en daar onze avonturen zien en vervolgens zelf ook 'met wolfhonden willen leven', maar zij zien niet hoeveel tijd er in de opvoeding en training zit. Mijn hele leven draait om de honden. Wie dat zelf niet kan opbrengen, is niet geschikt voor een wolfhond. Ik heb er een artikel over geschreven en zou het fijn vinden als dat gelezen wordt."

♥

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2020

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.