"All you need is love," luidt een zin uit het gelijknamige lied van The Beatles. Er zijn veel liedjes die over liefde gaan. Liefde is een belangrijk iets. We hebben het allemaal nodig, net als water en voedsel en zuurstof om ons heen. Liefde houdt de aarde draaiende, zeg ik weleens, maar wat als je niet genoeg liefde in je leven ontvangt, of er diep naar verlangt, maar er bang voor bent? Wat als je denkt dat je geen liefde verdient? Liefde, onze beste vriend, of ook weleens een vijand?

Toen ik klein was, voelde ik me niet geliefd door mijn vader. Hij zei zulke harde woorden en hij sloeg mij zo vaak, dat ik dacht dat hij mij wel moest haten. Door verschillende oorzaken werd mijn zelfbeeld met de jaren steeds lager. Ik voelde me door niemand geliefd en ik ontwikkelde veel zelfhaat. Ik dacht dat anderen dezelfde walging voelden als ze mij zagen, die ik voelde als ik mijzelf in de spiegel zag, en ik voelde me erg ongewenst. In mijn ogen was ik een waardeloos mens.

Ik kamp nog steeds met een laag zelfbeeld, een gebrek aan zelfrespect en een worsteling met liefde. Enerzijds is het iets waar ik diep naar verlang, en ik zal eerlijk zeggen dat ik dit moeilijk vind om te schrijven, omdat het anderzijds voelt als iets wat ik niet verdien. Als iets waar ik niet eens naar mag verlangen van mijzelf. Belachelijk misschien, aangezien ik vind dat iedereen liefde verdient. Dan zou dat ook voor mij moeten gelden. Ik wil geen hardheid. Ik vind het naar om gekwetst te raken en liefdeloos behandelt te worden. Dan raak ik erg van slag, maar als ik veel liefde krijg, begint het ook te kriebelen. Tegenstrijdig hè?

Liefdesrelaties heb ik nooit gehad. Daar sta ik niet genoeg voor open. Ik kan me niet voorstellen dat iemand verliefd op mij zou kunnen worden. Alsof er van mij niet te houden valt. Vriendschappen sluiten vind ik niet alleen lastig door mijn onzekerheid, mijn sociale angst en het idee dat niemand op mij zit te wachten, maar ook doordat ik vaak het gevoel heb dat ik geen vrienden verdien. Mensen die naar mij luisteren en er voor mij zijn. Ook dat is liefde.

Liefde is veelomvattend. Het kan bijvoorbeeld zitten in een knuffel of een kus, in een cadeau of een compliment, in een kaartje met "ik denk aan jou" of een beetje hulp, maar ook in een glimlach of een innige handdruk. Liefde is puur en echt. Het is zacht en warm. Een tekort aan liefde kan voor een grote leegte zorgen. Een knagend gemis in je hart. Een kilte die pijn doet. Door het verleden, door mijn angst voor liefde en het op afstand houden van liefde, weet ik hoe dit voelt. Dat zeg ik niet graag. Dan voelt het alsof ik me aanstel. Alsof het mijn eigen schuld is en ik niet mag zeuren. Vaak voelt het zelfs terecht. Alsof ik die pijn verdien.

Toch zou ik willen dat ik meer liefde toe kon laten, dat ik naar mijzelf kon kijken zonder haat en meer warmte kon ervaren. Liefde geven gaat mij beter af. Ik help graag, ik geef graag een compliment en ik vind het fijn om een luisterend oor te bieden, maar affectie tonen vormt een blokkade. Zo raak ik mensen niet gauw op een tedere manier aan. Ik denk dat het komt doordat ik dat van huis uit niet gewend ben en het eng vind om dichtbij mensen te komen. In therapie ben ik hard bezig met werken aan mijn zelfbeeld, aan het verbeteren van de zorg voor mijzelf en het toe leren laten van liefde. Het is zwaar, maar liefde is de moeite waard.

Als je hier iets in herkent, wil ik vooral tegen je zeggen dat je liefde verdient. Heel veel liefde. Je verdient liefde voor jezelf, liefde van anderen, liefde voor het leven en een liefdevol hart. Liefde kan je angst aanjagen en je kunt ontkennen dat je het nodig hebt, maar tegelijkertijd kun je er diep naar verlangen en dat is niet raar. Het is namelijk een menselijke en natuurlijke behoefte. Ik gun je de hemel op aarde en ik hoop dat je jezelf dat ook gaat gunnen. Liefde maakt geen onderscheid. Het maakt niet uit of je dun of dik bent, kort of lang, blank of zwart. Liefde is vrij.

Ken jij veel liefde in je leven?