Onderweg naar het vliegveld is het erg druk in de trein. ‘'Er moet maar één gek tussen zitten.'' gaat er door mijn hoofd. ‘'Eén gek en onze hele huwelijksreis gaat niet door. Mijn hele toekomst weg en die van alle mensen om mij heen. Eén terrorist en ik op de verkeerde tijd op de verkeerde plek.'' Tegelijkertijd spreek ik mezelf toe. "Kom op, dit is precies wat ‘ze' willen. Je bang maken, zodat je niets meer durft. Maar als we niet op vakantie gaan om deze reden, zou dat ook zonde zijn. Er stijgen achter elkaar vliegtuigen op die ook gewoon weer veilig landen.'' En toch ben ik alert. Meer dan normaal sinds alle aanslagen zo dichtbij Nederland.

Het nieuws wat ik op televisie en internet tegenkom gaat over dood, geweld, onrecht en pijn. Over het niet respecteren van elkaars leven, zo zeer dat daarvoor levens worden opgeofferd. In tranen bekeek ik dan ook de beelden uit Nice. Onschuldige mensen worden vermoord omdat er iemand die boos is op de wereld, op een geloof of op de politiek. Mensen die anderen niet in hun waarde kunnen laten en hier zelfs niet zonder geweld een oplossing voor willen zoeken. Die zelf handelen, omdat ze te laf zijn om een gesprek aan te gaan en te slap zijn om anderen in hun waarde te laten.

En terwijl ik mij zorgen maak ik een trein die mij veilig afzet bij het vliegveld en een koffie bestel bij Starbucks, verhongeren een kwart miljoen Nigeriaanse kinderen. Terwijl ik rustig met mijn rugtas naar de gate loop en me toch wel een beetje opgefokt voel door angst, merk ik op dat de lol er bijna af is.Dit wil ik niet. Ik besluit het uit te spreken naar mijn kersverse man, die me gerust stelt, maar ook zegt dat ik daarom maar goed moet genieten van de reis en dankbaar mag zijn dat ik veilig ben. Nu. 

Alhoewel ik vooral schrik van de gebeurtenissen zo dicht bij ons in de buurt, zoals in Brussel, Parijs en Nice, krijg ik evengoed tranen in mijn ogen of voel ik verdriet bij de afschuwelijke aanslagen in Ankara, Jemen, Syrie, de gezonken schepen met verdronken vluchtelingen uit Ethiopië, Eritrea, Bangladesh, Sudan, Somalië, Mali, Gambia, Senegal, Ivoorkust en Guinea en de onrust door de politieke situatie rondom de mislukte coup in Turkije. Er is overal geweld, agressie, dreiging en verdriet.

Soms vraag ik me af of dit niet altijd al zo is geweest. Heeft dit allemaal met IS te maken en dat er tegenwoordig zoveel media is waar ik mijn nieuws via krijg? Of was het vroeger ook al zo verschrikkelijk in de tijden van natuurrampen zoals de tsunami en orkaan Kathrina, de aanslag inde metro in Londen, 9/11, de doden tijdens Koninginnedag in Apeldoorn, de ramp in de fabriek in Bangladesh, Osama Bin Laden, de problemen in Syrië, Irak en aanhoudende hongersnood in Afrika. En toch voelen we nu meer dreiging, waarschijnlijk omdat het nu zo dichtbij komt.

"Na een periode van veel aanslagen en onrust in de wereld merk ik dat dit ook veel met mij doet. Na de aanslagen in Parijs ben ik dagen van slag geweest. Enerzijds omdat ik het vreselijk vind voor de slachtoffers, nabestaanden en de mensen die dit mee hebben moeten maken en misschien wel voor altijd een trauma hebben, maar ook omdat ik me zorgen maak om de wereld, om alles wat misschien nog gaat komen. Ik denk direct aan de momenten dat ik vakanties gepland heb staan, ik ben extra alert op stations en in de trein en ben me er bewust van dat het ook mij kan overkomen.

Direct na de aanslagen in Parijs zag ik dat mijn medereizigers in de trein hier ook last van hadden. Er werd veel over gepraat, ik zag angstige blikken en er lagen kranten met grote advertenties op de voorpagina die veel gelezen werden. Na een aantal weken leek de onrust weer een beetje verminderd te zijn. Toch denk ik dat dit soort momenten juist de momenten zijn dat terreur terug komt. Het gaat om angst zaaien, het gevoel niet meer veilig te zijn en dit verwacht ik dan juist op de momenten dat je dat veilige gevoel net weer een beetje terug krijgt. Voordat ik afgelopen zomer naar Thailand vloog, was ik wel heel gespannen. Ik vond het dood eng en zag bij ons precies hetzelfde gebeuren. Het vervelende is dat ik vaak alles voor me zie en dat is niet altijd helpend. Ik probeer geen dingen uit de weg te gaan want ik weet dat het altijd en overal kan gebeuren en dat gaat goed, maar toch komt elke keer dat nieuws weer hard binnen." - Laura

Ga jij op vakantie deze zomer, dan ben je vast niet de enige die zich een beetje ongemakkelijk voelt bij het idee. Maar of thuisblijven dan een goede oplossing is? Ik denk het niet. Er kan altijd iets gebeuren. Mocht ik zelf over 2 jaar door een aanslag worden getroffen, dan heb ik ten minste in de tussentijd nog genoten. In ieder geval, dat is wat ik zeg tegen mezelf. Ik wil met niet teveel laten pakken door de onrustzaaiers en moordenaars in deze wereld. Want er is ook zoveel moois in het leven, daar tussendoor. Laten we daar alsjeblieft van genieten zo lang als dat kan!

Ondertussen kun je ook bedenken dat het nog veilig genoeg is om op vakantie te gaan en een festival te bezoeken. Als de kans echt groot was dat er iets zou gebeuren, lieten ze het vliegtuig niet eens de lucht in gaan en gingen festivals of grote evenementen niet door. De kans is aanwezig en dat is heel erg naar, maar dat betekent niet dat zoiets echt ieder moment kan gebeuren. Je weet het nooit, maar dat is met meer dingen in het leven. Probeer jezelf niet te laten tegenhouden door de angst voor aanslagen, maar geniet van wat nu nog kan. Laten we koesteren wat we nog wel hebben. De momenten waarin je wel vrijheid kunt ervaren, ook echt ervaren.

Vliegangst is niet gek en kan groter worden door het nieuws wat je de laatste jaren op tv voorbij ziet komen. Toch zie ik om mij heen mensen op vakantie gaan en ook weer veilig landen. Achter elkaar. Het gaat eigenlijk altijd gewoon goed. Onthoud dat en laat je niet gek maken door uren te gaan piekeren hierover. Beperk jezelf daarin een beetje en spreek het ook geregeld tegen.

Ik zou zeggen, blijf gewoon met de trein rijzen, bezoek gewoon grote evenementen en ga op vliegvakantie of naar een grote stad, zoals Londen. Dat doe ik ook. Toch snap ik dat je dat misschien te makkelijk vindt van mij om te zeggen. Want als je bang bent, is dat allemaal helemaal niet zo chill. Je mag ook best oplettend zijn, maar let wel op dat dit de pret niet bederft. Alertheid is iets anders dan je vakantie te laten verpesten door een obsessie met het nieuws of je laten leiden door angst.

Gezonde alertheid kan gaan over luisteren naar je gevoel. Heb jij écht een naar gevoel bij een vreemde groep mannen op straat, loop dan om. Ben je ergens met veel mensen binnen, bekijk dan even waar de nooduitgangen eigenlijk zijn. Zie je een politieagent en heb je zelf het gevoel dat er iets vreemds aan de gang is, meld het die agent dan gewoon even. Maar laat het daarna los en richt je op het moment of het doel van wat je aan het doen was. Op een festival genieten van muziek bijvoorbeeld of lekker winkelen in de romantische stad Parijs of naar het strand gaan in Turkije of Tel Aviv.

Die angst voor terreur is niet vreemd. We zien eigenlijk alleen maar ellende op het nieuws en het lijkt letterlijk steeds minder ver van ons vandaan te zijn. Ben je Turks of kom je uit Syrië, dan komt het misschien niet letterlijk dichtbij, maar wel bij jouw familie of oude woonplaats. Het nieuws laat je beelden zien van steden waar je van houdt en mensen waar je om geeft. Dat is enorm verdrietig en dat mag je ook zeker de ruimte geven. Misschien kun je iets doen zelfs, door vluchtigelingen jou oude kleding te geven, vrijwilligerswerk te doen of familie te troosten. Liefde te geven. 

Maar beperk jezelf in het eindeloze piekeren over ‘'Wat als het bij mij gebeurt?''. Want nu is nu, en nu kunnen we genieten van de zon, het strand, vrije dagen van werk of school, terrasjes, de uitverkoop, lieve mensen om je heen, het leven in levende lijve. Geniet ervan. Nu.

Op Facebook zag ik een mooi berichtje voorbij komen over wat er was gezegd op het Jeugdjournaal: ''Onthoud dat dingen die in het nieuws komen, vaak dingen zijn die zelden of nooit gebeuren. Daarom is het nieuws", aldus het Jeugdjournaal.''

Want er is ook nog steeds liefde. Meer dan haat. Onthoud dat, verspreid dat en ga daarin staan. ''What the world needs now, is love, sweet love.''. Oorlog is niets, liefde is alles!