Loslaten = vertrouwen = overgave. Je kan niet loslaten als je geen vertrouwen hebt, naar mijn idee. Want zomaar springen in het diepe is voor iedereen eng als -ie denkt dat -ie niet kan zwemmen. Want je zal verdrinken nota bene! Pas als je kan vertrouwen op desnoods de zwembandjes aan je armen durf je die sprong te wagen. En als je merkt dat je blijft drijven krijg je nóg meer vertrouwen. En dan kun je jezelf overgeven- voor honderd procent, want je hebt een rotsvast vertrouwen...

Loslaten is heel belangrijk, eigenlijk. Als je leert om los te laten dan zul je geen verwachtingen meer hebben, dan zul je dus ook niet teleurgesteld worden en zul je leven er makkelijker uitzien. Voor Boeddhisten is loslaten heel belangrijk. Het meest bekende van hun levenswijze is het loslaten van de materiële dingen. Ze leven in absolute soberheid, ze leven van de giften van mensen. Westerse mensen kunnen veelal zich dit niet voorstellen: hoe kun je nou leven zonder je i-pod?!

Hoe kun je in hemelsnaam leven zonder computer, tv, radio, warme douche...?! Maar de monniken en nonnen die de Boeddhistische leer in hun vingers hebben zijn zó gelukkig. Ze stralen zó'n rust, liefde en acceptatie uit. Ze hebben niks nodig, want ze hebben alles losgelaten. Het komt zoals het komt, basta. Maar dit kan niet zonder hun rotsvaste vertrouwen, geloof. Een intens geluk vervult hen en dat is zó mooi om te zien.

Wat zou het fijn zijn als je je slechte gewoontes, gedachtes, handelingen enzovoort los zou kunnen laten. Dat je nergens meer aan hangt maar leeft met de dag, in het hier en nu en je leven leeft zoals het je toekomt? Wat zou het heerlijk zijn om los te staan van je malende gedachtes, een absolute rust in je hoofd te hebben. En door dit alles intens gelukkig te zijn.