Ik heb ervoor gekozen om te gaan studeren in Wageningen. Deels omdat het een heel leuke studie is die ik ben gaan doen, deels omdat de omgeving geweldig is (bos, vrij kleine stad enzovovoort), deels omdat ik opnieuw wilde beginnen. En dat is gelukt. 

Het lukt me om helemaal opnieuw te beginnen. Alles waar ik tegenaan liep te veranderen. Ik ontmoet heel veel leuke mensen, waar ik me op mijn gemak bij voel. Alles gaat veel soepeler (met af en toe een dip, maar dat is normaal denk ik): keuzes maken, contacten leggen, leven.

Het voelde echt als een nieuwe, blanco start, een punt waarop ik was beland waarop alles anders kon worden. Een punt van waaraf ik aan mijn vrijheid kon werken. Met de handvatten die ik heb meegekregen van hulp die ik krijg kom ik van mijn 'eetverslaving' af en wil ik er ook vanaf komen. Want het kan. Een eetstoornis/ eetverslaving is niet iets wat je heel je leven bij je draagt. Ik wil graag de handvatten met jullie delen, in de hoop dat ook julllie kunnen werken aan jullie vrijheid, want het is echt de moeite waard! En het kan!

- Liefdevol gokken: Je hoeft het niet te kunnen, je hoeft het niet te willen, je hoeft het niet zeker te weten: DOEN!!

- Mogen falen: Ook jij bent een mens. Je hoeft niet altijd alles goed te doen en alles het beste te doen van allemaal! Dat is niet natuurlijk. En niemand vindt het raar als je een keer iets verkeerds doet. Ook anderen kunnen van jouw fouten leren, en jijzelf ook. Door vallen en opstaan leer je hoe het leven in elkaar steekt, en hoe jijzelf in elkaar steekt. 

- Voelen: Wat wil je? Waar heeft je lichaam behoefte aan? Wat voel je? Wat zijn je dromen, je angsten, je twijfels? Je hoeft je gevoel niet weg te stoppen! Omarm je Monster! Je moet je eetstoornis niet proberen weg te duwen, kapot te maken. Accepteer dat hij er is en omarm hem. Wordt er vriendjes mee. Het klinkt heel raar, maar het werkt. Als jij in alle macht probeert afstand van je eetstoornis te houden, zal hij extra hard om de hoek komen kijken. Vergelijk het met het denken aan witte beren. Je mag niet aan witte beren denken. Wat doe je? Je denkt er extra hard aan. En het kost je ook nog eens extra veel energie, die je veel beter in andere dingen kan stoppen.

- Eerlijk communiceren: Deel wat je voelt. Zeg wat je bezig houdt. Zo kunnen anderen inzicht in je krijgen. Zo kunnen ze je steunen, wat ook een fijn gevoel is voor anderen. Mijn hulpverlener zei laatst dat het egoïstisch is om niet te delen wat je hebt meegemaakt of meemaakt, want zo onthoud je andere mensen van het bieden van steun aan jou. Het is heel waardevol als mensen zich kwetsbaar opstellen. Jij vindt het toch ook fijn om iemand te troosten, te steunen, een luisterend oor te bieden? Waarom zouden anderen dat dan niet fijn vinden? Je hoeft het niet alleen te doen! Er zijn zoveel mensen die willen weten wat er in je omgaat, zoveel mensen die willen weten hoe dingen werken in je hoofd. Vaak durven ze het niet te vragen en durven ze er niet over te beginnen. Wees eerlijk en probeer niet te liegen. Liegen doet jezelf geen goed, maar ook anderen niet. Maar communiceer ook eerlijk met jezelf. Hou jezelf geen leugens voor! Wees wie je bent! 

- Verbinden: Sta in verbinding met je hele lichaam. Leef niet alleen in je hoofd, want er hangt ook nog iets onder: je lichaam. Pas als jij verbinding kan maken tussen je hoofd en je lijf, zal er een natuurlijk mechanisme tot stand komen. Je zelfhelend vermogen treedt in werking: je wordt weer ongesteld, je blijft gelijk in gewicht (hoeveel je ook eet, serieus!), je lichaam houdt zichzelf gezond. Je natuurlijke energiebalans herstelt zich weer, zodat de energie lekker door je lijf kan circuleren. Je zult merken dat je het ook weer warm begint te krijgen. Wees lief voor jezelf. Dan word je weer HEEL. 

- Zelfzorg: Zorg goed voor je lijf, maar ook voor je hoofd. Neem rust en ontspanning. Durf op tijd naar je lichaam te luisteren. Ben je ziek? Nou, neem een dagje vrij en blijf in bed. Dat is helemaal niet erg, je lichaam heeft daar behoefte aan. Hol niet hard weg voor je behoeften of denk het niet weg! Dat is echt geen zelfzorg. Maar ook: neem waar je zin in hebt qua eten en drinken. Als je denkt: daar heb ik nou trek in! dan is dat goed. Je lijf vraagt daarom. Het is niet verkeerd om het te nemen. Het bizarre is dat je na genoeg gelijk blijft in gewicht. Ik heb het ondervonden. Ook qua sport en bewegen moet je goed voor jezelf zorgen. Als je merkt dat je beweegt en sport omdat het van jezelf moet, dan is dat geen goede zelfzorg. Dat is Monster. Door een blessure moet ik vier tot zes weken rust houden met mijn voet. Geen uur achter elkaar hardlopen, geen conditietraining, niet een tijd lang door het bos wandelen, geen andere activiteiten, rust. En ik ben niks aangekomen. Geloof je het? 

- Op eigen benen staan: je bent een onafhankelijk iemand. Je bent zelfs onafhankelijk van Monster. je hebt hem niet nodig. Durf je eigen keuzes en beslissingen te maken. Het maakt je sterker en zelfverzekerder. Zo groei je steeds meer uit tot een fladderende vlinder. Vrij. Onafhankelijk. Mooi. En zo zal iedereen je vinden.