HSP staat voor: Hoog Sensitief Persoon. 15 tot 20 procent van de bevolking in Nederland is hoogsensitief. Dit wil zeggen dat als je een HSP'er bent dat je zenuwstelsel fijner ontwikkeld is waardoor je meer prikkels opvangt: je bent gevoeliger voor stemmingen, voor emoties. HSP'ers zijn mensen die vaak ook erg bewust leven: veel aandacht voor het welzijn van mensen, natuur en dieren en ze voelen zich prettig als ze bewust leven. Ze denken veel na, dagdromen veel, zijn zorgzaam en zijn snel ontroerd door kunst of natuur. Ook hebben ze een sterke intuïtie en handelen vaak niet uit impulsiviteit. Lastig? Of fijn?

Het is zo dat Hsp'ers veel geprikkeld worden door dingen om zich heen en in zichzelf. Daardoor hebben ze vaak ook rust nodig om alles te verwerken. Lekker in de natuur zijn doet goed! Geen straf om even rust te nemen en te genieten van een voorbijvliegend koolmeesje of het zien van een mooie bloem. Maar ja, wanneer pak je je rust? En kan je je rust pakken als stapels schoolwerk, mails, weet ik wat op je liggen te wachten, aan liggen te staren? In combinatie met perfectionisme kan het nogal eens lastig zijn. Je wilt alles goed doen, en als je eens tijd voor jezelf neemt om alles wat je gezien en gevoeld hebt te verwerken voelt dat niet fijn, want je kan net zo goed nog even je scheikunde nakijken zodat je een tien haalt in plaats van een negen...

Ooit bij de kinesiologe (niet-reguliere therapie met zenuwbanen en energiestromen) zei ze tegen me dat ik vaker een muurtje om me heen moest bouwen zodat ik beschermd zou worden tegen alle stemmingen van mensen. Ik was volgens haar teveel met anderen bezig, met bijvoorbeeld als ze verdrietig of boos waren, maar dat ik daardoor mezelf vergat. Ik heb daar oefeningen voor gekregen maar ik heb er niets mee gedaan.

Het klonk wel logisch, maar ik zie mijn gevoeligheid vaak niet als iets negatiefs waar je jezelf voor moet beschermen. Je hebt snel mensen door, ook als ze een maskertje opzetten. Ik ben geïnteresseerd in mensen en hun verhalen en ik krijg er ook energie van als ze het fijn vinden dat je naar iets vraagt. En je het lot van proefdieren of de ontbossing of weet ik wat aantrekken is toch ook niet verkeerd? Het is goed om over dingen na te denken, bij dingen stil te staan en niet alles als vanzelfsprekend aan te nemen. Het is soms afwegen, maar ja: dat moet je met veel in je leven. Aan al het positieve zit soms een negatieve kant. Maar overheerst het positieve of het negatieve?