Still Struggle

 

En nog steeds gaat het zware gevecht door tussen mij en de anorexia,
soms ben ik echt totaal de controle kwijt.. Zie ik het allemaal ff niet meer zitten,
die momenten lijken steeds vaker te komen, heb een haat aan me lichaam die
groter en groter lijkt te worden.
Weet dat ik nog aan moet komen, doe het nu
oook wel.. Alleen het wordt er maar niet beter op, nee het gaat alleen maar slechter
me eetpatroon die is weer helemaal verstoord en wat ik in de Ursula geleerd heb om
aan te houden lukt me nu echt niet meer, vind dat zo jammer. En baal er vreselijk van...

Ik wil verder, verder met het leven..
wil niet meer die dagelijkse strijd hebben,
wil gewoon kunnen eten, zonder teveel nadenken,
wil weer naar school gaan en leren,
wil net zoals me leeftijdsgenoten zijn,
wil kunnen zeggen, hier ben ik

Kortom een leven hebben, die ik al heel erg lang niet meer heb waarom is het zo moeilijk om normaal te gaan eten als je het zo graag wil heb er genoeg motivatie voor en gebruik het ook wel keer op keer,
maar toch ergens is de eetstoonis zo sterk en waarschijnlijk groot dat het me toch weer niet lukt om naar mezelf te luisteren??

Maar ondanks dit alles geef ik het niet op, hoe slecht en bagger ik me voel zie mensen om me heen van het leven genieten en dat is wat ik echt wil.. Maar je moet er wel voor vechten, hoe moeilijk het ook gaat worden. En heb nu een persoon ontmoet in me leven... en het is een jongen,die doet me ook wel inzien dat ik door moet zetten.., wil hem niet kwijt dus zal ik nu ook wel door moeten vechten om met hem verder te gaan!

Desondanks is die anorexia nog zo sterk, hoe graag je ook wil!

Kon ik maar eindeloos doorslapen.., zonder zorgen! was het allemaal zo makkelijk, wakker worden en dan gelijk van al je problemen afzijn... En die lange weg niet meer te hoeven afleggen, want die kan heel erg lang zijn met heel veeel pieken en dalen, met vallen en opstaan..

En nu een route zien te vinden die het makkelijker maakt, hopelijk is dat bij me nieuwe behandeling!!

Jeetje en dan komt het nieuwe jaar ook weer eraan, wat gaat het jaar toch snel.. Want een jaar geleden besloot ik voor een opname bij de Ursula, het voelt niet alsof het een jaar geleden is. Alleen nu, ben ik weer bij het begin net zoals dat vorige jaar.. Best wel naar, het voelt echt alsof ik heb gefaald dit jaar, nog een verspilde jaar erbij.. Hup die kan er ook nog wel bij het waren het er nog niet genoeg, laten we maar hopen dat 2010 een beter jaar word. Ook in dit jaar zal ik 20 gaan worden, een mooi getal, dus hopelijk echt een goed jaar waar ik goed op terug kan gaan kijken?!?

Xxxx

 

Reacties

Iris - Zaterdag 26 december 2009 18:56
Hai Melanie,

Wat moeilijk zeg!

Maar ik kan me niet voorstellen dat het afgelopen jaar een weggegooid jaar is. Je hebt toch een heleboel geleerd op de Ursula en dat nemen ze je niet meer af!

Het is nu alleen de kunst om de draad weer op te pakken, en in de praktijk te brengen wat je daar geleerd hebt. Dat is natuurlijk super moeilijk, maar nog altijd makkelijker dan wanneer je nog met de opname zou moeten beginnen.

Is er iets of iemand die jou kan helpen om de draad weer op te pakken?

Heeel veel sterkte!
Lieke - Zaterdag 26 december 2009 21:38
Lieve meid!

Uit wat ik van je lees, denk ik dat er een heel mooi en sterk persoon achter moet zitten. Laat je hoop voor een fijn en goed 2010 nooit los.. ik weet zeker dat je die hoop ooit waar kunt maken!

En vergeet niet: er wordt om je gegeven en met je meegeleefd!

Alle liefs,
Melanie - Zaterdag 26 december 2009 22:58
Bedankt voor de lieve reactie !!

Vergeet zeker niet dat er om me gegeven word,
maar je kan het idd wel snel vergeten...

Xxx
brechtje - Maandag 28 december 2009 22:55
lieve melanie
alles in het leven is met een reden ook jouw opname..
soms zie je niet wat je daar heb geleerd maar later in je leven komen dingen misschien nog wel van pas.
in het nieuwe jaar zijn er weer nieuwe kansen en rondens ook voor jouw meid.

wens je veel sterkte in het nieuwe jaar...
je kunt meer dan jezelf denkt.

wens je veel kracht en sterkte toe in het nieuwe jaaar...

liefs brechtje