Mensen vragen altijd of het goed met je gaat, tuurlijk snap ik het wel dat mensen nieuwsgierig zijn hoe het met je gaat... Maar toch elke keer als er aan me gevraagd wordt of het goed met me gaat, weet ik het eigenlijk niet zo heel erg goed? Het woord GOED, vind ik een te groot begrip om te gebruiken. Het kan ook nooit goed genoeg gaan, zit weer veel te moeilijk te doen!

Tsjaaa, eingelijk voel ik me nu wel okay natuurlijk kan het altijd wel beter. Maar het gaat niet meer zoals een paar weken geleden, kan nu meer me eigen dingen inbrengen. Het was eerst alleen maar me eetstoornis kon er ook niet meer tegenin gaan, was zo bang voor alles om me heen het lukte me niet meer om naar me echt ik te luisteren... Maar sinds ongeveer 2 weken kan ik zeggen dat ik wel naar me ''ik'' kan luisteren, het eten gaat wel weer aan de betere hand. Soms kan ik zelfs zeggen dat ik van het eten kan genieten, het is wel heel erg dubbel om op te schrijven en het is ook wel eng om te merken dat ik iets lekker vind. Maar aan de andere kant geeft het ook wel een goed gevoel, mag mezelf ook meer dingen toestaan, zoals hagelslag, pindakaas en nog veel meer kleine dingen. Het is een grote stap die ik al heb weten te overwinnen, hoop ook echt dat ik dit vast kan gaan houden. Het enige is dat ik wel heel erg met de structuur leef, alle eetmomenten hebben tijden voor mij en daar moet ik me dan ook aan houden, alleen zo kan ik het wel goed volhouden. Miss over een langere tijd kan ik het wel meer los gaan laten, want daar is het nu nog wel een beetje te vroeg voor.... moet niet te snel gaan!

Wat een verschil met voorheen als ik het zo allemaal bekijk, hoe het met je kan gaan.. De ene keer gaat het zo belachelijk slecht en op het andere moment gaat het wel weer beter? Het enige wat ik nu wel heel erg heb, dat ik bang ben om weer terug te zakken want het is al tever gegaan....

Xxxxxx

Melanie