En toen was het alweer 2010 wat gaat het toch snel allemaal, wordt in dit jaar ook alweer 20 jaartjes jong (nou het voelt wel heel erg oud hoor) en heb toch het idee dat is nog steeds me leven vergooi met die klote eetstoornis.

Maar we gaan weer verder met waar we gebleven waren, of het nou wel niet het nieuwe jaar is het maakt niet uit. Je leeft nu, dus dan moet je het ook nu doen en niet verder kijken dan dat je neus lang is... dat heeft toch geen zin, ook al die goede voornemens gelden voor mij niet, ze zijn gewoon altijd hetzelfde en dat is maar één ding.. KUNNEN LEVEN MET ME ANOREXIA of zelfs beter genezen van me eetstoornis, maar dit zeg ik al een paar jaar... En elke jaar wat erbij komt is het me nog niet gelukt, maar wel weer elke keer blijven zeggen dat het allemaal wel goed komt. Maar toch elke keeer dat ik dat zeg ga ik er steeds minder in geloven want ik zie zelf geen verbetering tuurlijk is er al heel erg veel veranderd en heb ik hele grote stappen gezet, maaar toch............

Alles is nog zo zwart-wit, en bijna alles is nog zo negatief in me leven.. Slecht enkele dingen kan ik wel positief bekijken, maar ook dat niet altijd. Nog altijd ben ik erg bang voor het leven dat nog komt, denk ook wel het leven zonder eetstoornis omdat ik me ook geen leven zonder meer kan voorstellen en dat is eigenlijk zo raar.. Soms snap ik er zelf ook amper meer iets van, dus laat staan voor de mensen en familie om me heen.. De ziekte is echt moeilijk te begrijpen, waarom blijft het zo heftig aanwezig terwijl ik er wel vanaf wil komen, het levert me niets meer op het verpest nu alleen maar meer me leven inplaats van dat ik er iets aan heb. Net zoals vroeg, toen kon ik het nog wel goed gebruiken om de controle over me leven te krijgen, maar nu heeft de eetstoornis de controle over mij gekregen. Niet meer de volledige controle, want kan nu ook wel mijn ding neerleggen maar soms kan het nog wel een korte periode uit de hand lopen, en dat is echt niet meer wat ik wil!!

Er is echt nog een ding waaar ik heel erg bang voor bent, iedereen kent het wel.. Dat je van die testen krijgt om de kijken of je nog meerdere dingen mankeert aan de hand van trauma's en al dat soort dingen. Ook ik heb natuurlijk al een paar van die stempels, maar twijfel nog steeds aan iets. Ze noemen het BDD -Body Dysmorphic Disorder, heb al vaak gekeken of ik het wel niet heb.. Omdat ik een erge afkeer op me lichaam heb, vooral met bepaalde delen kan ik zo mee bezig zijn maar ook zo onzeker dat ik het altijd moet controleren... Soms zou ik echt veel naar een arts willen, omdat me lichaam veel te groot is, alles is zo lelijk en moet veranderd worden. Maar ben dan ook weer bang voor verandering aan me lichaam, dit maakt me echt gek en hopeloos. Voor mezelf ben ik echt nooit goed genoeg, andere mensen zijn veel beter dan ik. Alles moet van te voren gepland zijn, anders raak ik helemaal in de stress en weet ik het niet meer.

Al dat doen denken, heeft echt geen zin meer

heb er ook geen zin meer in, het moet een keer over zijn!!