Ik was moe, opgebrand. Toch pakte ik elke dag opnieuw mijn schoolboeken er weer bij. Ik moest en zou mijn middelbare schooldiploma halen. Leren was nou eenmaal nodig om dat papiertje te krijgen. Het behalen van mijn diploma was mijn grote doel en één van de weinige dingen die de eetstoornis nog niet van mij had afgenomen. Ik deed er alles aan om straks dat diploma in ontvangst te kunnen nemen, ondanks dat dit een hoeveelheid energie van mij vroeg waar ik eigenlijk niet meer over beschikte. Mijn concentratie voor school nam met de dag af, terwijl de eetstoornis enkel leek te groeien. Het gevoel een keuze te hebben in of het haalbaar was om mijn diploma te halen, werd steeds minder. Gebeurt het dan toch dat de eetstoornis ook dit van mij afneemt? 

Ik heb toch niet voor niets mijn hele middelbare schooltijd toegewerkt naar dit moment? De eetstoornis had al zoveel van mij afgenomen, maar het afronden van school was iets dat ik nog wél kon bereiken. Dat was van mij en daar zou de eetstoornis niet aankomen. Maar ging het eigenlijk nog wel om dat diploma? Of was het meer een interne strijd tegen die eetstoornis; laten zien wie de sterkste was?

Mijn school heeft altijd meegedacht in hoe we mijn schooltijd zo haalbaar mogelijk konden maken. Zo werden de examens uiteindelijk verspreid over meerdere tijdvakken, om voor iets meer overzicht te zorgen en toch wat druk van de ketel te halen. Want ondanks dat ik alles over had voor school, leverde het ontzettend veel stress op. Ergens wist ik zelf ook wel dat ik met iets bezig was wat niet haalbaar was, maar ik wilde mij daar niet bij neerleggen. Ik wilde niet accepteren hoe slecht het eigenlijk echt met mij ging.

De frustratie die ik kon voelen wanneer ik opmerkte dat mijn concentratie mij in de steek liet of ik alles gewoon niet meer kon overzien, kan ik mij nog goed herinneren. Alleen al de gedachte aan het 'opgeven' riep een enorm gevoel van falen op. Ik was toch dat meisje dat altijd zo goed bij liep met alles en mooie cijfers haalde? Dan moet ik niet zo zeuren en gewoon doorgaan. Dit moet ik kunnen, toch? Inmiddels was ik zo ver in de eetstoornis gegleden dat ik in de periode van mijn examens met dwang opgenomen werd. Doorgaan met mijn examens was op dit punt geen mogelijkheid meer. Mijn diploma voor de middelbare school heb ik dan ook nooit gehaald. Iets wat lang als een enorm verlies heeft gevoeld, maar nu zie ik in dat dat diploma eigenlijk ook niet alles is in het leven.

Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om met toelatingstoetsen naar een vervolgopleiding toe te werken, in plaats van later de middelbare nog af te ronden. Voor mij was de middelbare te beladen geworden om dit later nog op te pakken. Gelukkig zijn er meer opties om later toch nog verder te kunnen studeren. Misschien speelt school momenteel ook wel een prominente rol in jouw leven en jouw herstel. Ik geef dan ook graag wat tips aan je mee.

Wees eerlijk en realistisch

Waarom is school en/of studie zo belangrijk voor jou? Is het haalbaar waar je mee bezig bent? Waar zou jij nu echt behoefte aan hebben? Dit soort vragen kunnen confronterend zijn om aan jezelf te stellen, maar wel voor belangrijke inzichten zorgen. Je opleiding helemaal stopzetten is zeker niet de enige optie die er is. Als je op school zit of een studie volgt, is het vaak best mogelijk om er wat langer over te doen door een jaar bijvoorbeeld in tweeën te splitsen. Dit is ook wat ik in het jaar voor mijn examenjaar heb gedaan. Hierdoor heb ik twee jaar lang een half rooster gehad, naast de behandeling die ik volgde voor mijn eetstoornis. Dit gaf mij net dat stukje lucht waar ik naar verlangde en meer ruimte om naast school nog aan mijzelf te werken. Vrijgekomen tijd kan natuurlijk ook weer uitdagingen met zich meebrengen, zoals het blijven hanteren van structuur. In deze blog deelt Irene haar ervaring hiermee en geeft zij wat tips aan je mee.

Ook het nemen van een tussenjaar - tijdens je school/studie of voordat je na de middelbare verder gaat met een vervolgopleiding - kan een fijne uitkomst zijn om ruimte te creëren voor jouw herstel. Je school en/of studie kun je nog wel inhalen of later afronden, maar voor jouw gezondheid geldt dit niet. Mensen zeggen niet voor niks dat gezondheid altijd voor gaat. Daar zit tijdsdruk op. En hoe groot de druk op het gebied van school en/of studie voor jou ook kan voelen; de rest komt eigenlijk echt pas daarna.

Ga erover in gesprek

Uitspreken wat er in jou omgaat, is geen onbekend advies hier op Proud2Bme. Loop je vast op school of tijdens je studie, maak dit dan bespreekbaar. De mentor, studieloopbaanbegeleider, vertrouwenspersoon of misschien zelfs wel een interne leerlingencoach zijn er om met jou mee te denken. Ook je school en/of studie hoef jij niet alleen te doen. Door te bespreken waar jij tegenaan loopt en wat school en/of studie met jou doet, kom je misschien wel achter mogelijkheden om jouw opleiding wat dragelijker te maken voor je. Het gevoel dat iemand op school weet van jouw situatie, kan ook bijdragen aan wat meer ruimte in je hoofd. Wellicht combineer jij je studie momenteel wel met een behandeling. Bespreek dan ook binnen therapie hoe dit voor jou is, want beide trajecten zijn intensief en mogen iets met je doen. In zowel deze als deze blog is hier meer over te lezen.

Zorg voor overzicht

Wanneer jouw hoofd vol gedachten zit, kan het geregeld als één grote chaos aanvoelen. School en/of studie kan daardoor soms best lastig te overzien zijn. Probeer eens een duidelijke planning voor jezelf te maken, waarin je ook momenten van rust meeneemt. Misschien ben je wel geneigd om de hele dag door non-stop met je opleiding bezig te zijn. Toch ben je het meest productief wanneer je ook momenten van rust houdt. Vergeet niet om de balans tussen inspanning en ontspanning te hanteren, ook als dit een grote uitdaging voor je is.

Vind de juiste voorbeelden

Je vindt het zelf al lastig hoe de hele situatie rondom je school en/of studie loopt en dan wordt er ook nog eens geregeld vanuit je omgeving gevraagd hoe het gaat met je opleiding. Dat kan confronterend zijn. Hoe ga ik dit nu weer uitleggen?, spookte op dat soort momenten dan vaak door mijn hoofd. Het voelde toch altijd een beetje alsof ik mijzelf en mijn keuze op het gebied van school en studie moest verantwoorden. Maar is dat eigenlijk wel zo? Als iedereen zegt dat gezondheid bovenaan staat, ben je toch juist alleen maar sterk bezig door op dit gebied een stapje terug te doen? Wellicht zijn er mensen binnen jouw eigen netwerk die ook wel eens een stapje terug hebben moeten doen, op welk gebied dan ook. Het kan helpend zijn om hen als inspiratiebron te gebruiken. Ook om je zo wat minder alleen te voelen in deze situatie. Kijk eens naar hoe het nu met hen gaat; wat hebben zij geleerd? In deze blog vertelt Daphne hoe het voor haar was om geen studie af te maken en hoe ze er nu instaat.

Wist je dat Beau van Erven Dorens drie studies heeft gevolgd aan de Universiteit van Amsterdam, maar deze alle drie niet af heeft gerond? Ook Nicolete van Dam en Katja Schuurman hebben hun vervolgopleiding niet afgerond, samen met nog heel wat andere bekende Nederlanders. Zo zie je maar weer dat er meerdere manieren zijn om ergens te komen. Eigenlijk zit er geen goed of fout in welk pad jij kiest om bij jouw doel te komen, zolang het voor jou maar goed is. 

Natuurlijk kan het bij mij nu nog steeds geregeld pijn doen als ik denk aan hoe alles is gelopen en is de frustratie nog steeds wel eens voelbaar. Maar ik heb mentaal zoveel stappen gezet die zoveel meer waard zijn dan hoe snel en of je überhaupt een diploma haalt. Een diploma gaat over je toekomst, maar hoe jij je voelt gaat over nog veel meer. Je hebt niks aan een diploma als jij zelf aan het instorten bent. School en/of studie komt wel weer. Werken aan jezelf is eigenlijk al een opleiding op zich. 

Wat voor rol speelt school en/of studie in jouw herstel?

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2021

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.