Er is meer dan school of studie
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik geloof dat er meer is dan school of studie. Meer dan werk, meer dan een diploma. Het kan ontzettend belangrijk en fijn zijn, echt iets om belangrijk te maken in je leven, maar als het anders loopt hoeft dat niet erg te zijn. Deze overtuiging is genoeg voer voor een flinke discussie met mijn vriend op z’n tijd. En dat is prima, want toch blijf ik hierbij.
Misschien is het ook wel eigenbelang hoor, omdat ik zelf geen studie heb afgemaakt. Dit is natuurlijk bij uitstek een overtuiging die mij goed uitkomt. Dus het kan heel goed zijn dat ik mezelf deze filosofie door omstandigheden heb aangeleerd. Doordat het bij mij zo gelopen is en ik dit zelf prima vind. Toch zie ik mezelf zoals ik wel eens eerder beschreef, ook op dit gebied, met een doos bonbons zitten als oud, grijs dametje. Met dezelfde vraag in mijn hoofd: Wat is nu écht belangrijk geweest?
Juist omdat school, studie misschien een bepaalde baan zo belangrijk gemaakt worden en dat vaak ook gepaard gaat met veel stress en zorgen, wil ik een pleidooi houden voor een andere mentaliteit. Dat studeren belangrijk is en mag zijn, maar dat dat niet hóéft.
Hoogste prioriteit?
Het kan heel erg belangrijk zijn, maar ik denk dat het vooral belangrijk is als iedereen dat voor zichzelf kan bepalen. In welke mate jij het, in jouw leven, belangrijk vindt. Ik merk namelijk dat ik voor mezelf veel dingen kan bedenken die ik belangrijker vind. Veel scenario's kan bedenken waarbij andere dingen voor gaan. Veel situaties kan bedenken en ook heb meegemaakt waarin het niet de hoogste prioriteit heeft. Momenten waarbij andere dingen misschien zelfs eerder bijdragen aan geluk. Dat is natuurlijk heel erg persoonlijk, maar het belangrijkste vind ik dat dit niet voor iedereen hetzelfde hoeft te zijn. En dat dat niet erg is. Wat jouw keuze ook is, welk pad je ook kiest; er is geen goed of fout.
Bovendien is het leven veranderlijk en jij dus ook. Wat nu niet jouw prioriteit heeft, kan dat later wel worden en andersom. Hoewel alles verbonden lijkt aan een bepaalde tijd, is dat misschien helemaal geen voorwaarde? Natuurlijk is het handig om na de middelbare school verder te gaan met studeren; praktisch en financieel gezien is dat vaak een ideale situatie. Maar loopt het anders, dan loopt het anders. Ook dan zijn er nog veel mogelijkheden waarin het uit kan pakken zoals jij het wilt.
Ben je wat je doet?
Ik denk dat ik de vraag minstens één keer per dag kreeg. Ik werkte fulltime in de horeca en tijdens de leuke gesprekken met vaste gasten was het al snel: "Wat doe je verder eigenlijk? Wat studeer je?" Helemaal geen gekke vraag overigens, want ik viel precies in de leeftijdscategorie waarin mensen vaak nog studeren. Maar als ik zei dat "dit het was", dat ik "alleen dit werk deed", viel het soms toch een beetje stil. "Wil je niet meer?" Opnieuw een begrijpelijke vraag, maar voor mij zat het anders. Ik wilde heus wel meer hoor, maar meer zat hem voor mij niet per definitie in een studie of werkgerelateerde-rol.
Ik zag dit niet als iets wat niet voldoende was. Natuurlijk snap ik de redenering wel, maar ik was mij op hele andere vlakken aan het ontwikkelen. Ik leerde tijdens dit werk meer dan ik eerder tijdens mijn studies had gedaan. Ik leerde mijzelf kennen, leerde voor mijzelf zorgen en ging daarin nog geregeld onderuit. Ik leerde open zijn en beter communiceren. Iets wat ik niet uit boeken had geleerd en wat precies was wat ik nodig had. Als je het dus over prioriteiten hebt, had dit voor mij op dat moment de hoogste prioriteit.
Ik leerde bovendien dat ik iets bij kon dragen. Tijdens mijn kortstondige studies was ik natuurlijk vooral bezig met telkens nieuwe dingen leren. Nieuwe cijfers halen, presentaties geven, mijzelf verbeteren, presteren. In mijn geval was dat vooral: vaak onzeker zijn, bang zijn om te falen en nog perfectionistischer worden. En bovendien zien wat er allemaal fantastisch was aan mijn klasgenoten die het zo makkelijk leken te doen, in mijn ogen. Nu voelde ik voor het eerst dat iets simpels als een kopje koffie maken, een glimlach geven of een praatje aanknopen echt verschil kon maken in iemands dag. Dat ik verschil kon maken. Dat ik hier was en elke dag de tent open gooide, was genoeg om mensen elke dag tevreden terug te zien komen. Ik was ergens goed in en het had niets te maken met een cijfer dat ik moest halen. Ik was ergens goed in, gewoon omdat ik dat deed. Dat was een hele andere vorm van bevestiging, die mij ontzettend goed deed.
Iets wat dus ogenschijnlijk een simpel baantje leek, gaf mij zelfvertrouwen. Iets wat misschien 'te min' leek, want ik had een goed stel hersenen, deed mij groeien. Mijn persoonlijkheid en hoe ik mij die dag voelde, was elke dag belangrijker dan de werkzaamheden die ik verrichtte. Ja, die kon iedereen waarschijnlijk wel uitvoeren, daar hoefde je inderdaad geen studie voor te doen.
Je bent natuurlijk niet wat je doet. Van de putjesschepper tot de topadvocaat, niemand is wat ie doet. Je bent je eigen persoon, die in het leven van anderen zo veel meer toevoegt dan puur de baan die je uitvoert. Alles wat je denkt, voelt, de ideeën die je hebt, de liefde die je hebt te geven, de gesprekken die je kunt voeren, de momenten dat je in rust alleen kunt zijn... zomaar een greep uit momenten die in je leven veel meer uit kunnen maken dan de baan die je van 9 tot 5 hebt. Dat is wat je doet om geld te verdienen of om een passie uit te voeren. Wat je beweegredenen ook zijn of wat de noodzaak erachter ook is, het staat los van jou. Het kan natuurlijk een enorm mooie en gepassioneerde aanvulling zijn in je leven, of dat je werk ook echt jouw passie is en je daar vol overgave voor gaat. Dat is ontzettend mooi en fijn, ga daar dan zeker voor! Maar als dat niet het geval is, doet dat gelukkig niets af aan jou. Het is geen voorwaarde voor geluk of succes.
Maakt het je gelukkig?
Natuurlijk is het fijn om een plan te hebben. Om wat stabiliteit te hebben, iets om op terug te vallen en een basis voor jezelf te creëren. Natuurlijk is dat fijn en belangrijk. Mijn motto dat iets je gelukkig moet maken gaat misschien niet altijd op, omdat er in het leven altijd dingen zullen moeten. Er zullen ook dingen moeten die je niet per se direct gelukkig maken. Of dat je voor je eigen geluk dingen moet doen waar je niet direct blij van wordt, maar wat wel bijdraagt aan een groter geheel. Als je in de positie bent om bepaalde dingen te kunnen doen omdat je er zelf beter van denkt te worden, zoals een studie of een bepaalde baan, dan zeker doen natuurlijk! Doe wat jij denk dat goed is!
Dat gezegd hebbende kom ik toch graag terug op het gelukkig zijn. Want, maakt het je echt gelukkig? Maakt deze studie je gelukkig en als dat niet zo is; maakt die toekomstige baan jou dan gelukkig? Is dat wat je wilt doen, of spelen er andere dingen mee? Misschien willen anderen dat je het doet. Of denk je dat hard werken en iets bereiken iets is dat goed bij dit pad past? Je hoeft natuurlijk niet meteen je leven om te gooien, maar het zijn geen onbelangrijke vragen om jezelf te stellen.
Je richten op de toekomst is goed en gezond, maar je leeft ook vandaag. Je leeft vooral vandaag. Wat jou vandaag gelukkig maakt is misschien wel het allerbelangrijkste. Want investeren in de toekomst is top, maar het meeste invloed heb je op vandaag. Idealiter is het een gezonde combinatie van die twee, denk ik. Dagelijks geluk, met oog voor de toekomst. Zodat je een toekomst creëert die je echt ziet zitten.
Hoe belangrijk is studeren voor jou?
Gerelateerde blogposts
Reacties
En wat ik ook belangrijk vind en jeugd voorhoudt: werken hóef je niet leuk te vinden, de beloning (salaris) is leuk!
Kijk hoeveel ongelukkige kunstenaars en muzikanten er zijn, die ad drugs, drank enz. gaan. Die maakten van hobby hun werk. Je wordt daar niet per definitie gelukkig van.
En over die kunstenaars die van hun hobby hun beroep hebben gemaakt. Dat heeft niets met geluk te maken. Wedden dat er in percentage meer mensen met een “gewone” baan ongelukkig zijn dan mensen die met bepaalde eigenschappen van hun hobby hun beroep konden maken en heel toevallig daar bekend mee werden en nu in de privé staan of shownieuws van roddels voorzien. Laat ze dromen. Laat ze spelen en ontdekken. Er gebeuren genoeg dingen in het leven die niet leuk zijn, laat je werk daar niet één van zijn.
Ik heb op het diepst van mijn eetstoornis een universitaire master weten af te ronden, ik had een cum laude diploma, maar was mijn leven bijna kwijt. Een groot deel van mijzelf ben ik kwijtgeraakt in die tijd. Ik studeerde ten koste van álles... mijn vrienden, mijn familie, mijzelf, mijn ambitie, mijn dromen... Dat wat ik verloren ben van mijzelf heb ik ook niet terug kunnen krijgen. Na mijn studie stond ik in de supermarkt, omdat ik wel geld moest verdienen maar verder niets meer kon. Niets mis mee, maar niet waar ik op gehoopt had. Nu jaren later heb ik moeten accepteren dat ik nooit op mijn niveau aan het werk kan en dat zal altijd pijn blijven doen.
Achteraf gezien had ik eerder hulp moeten zoeken, had ik mijzelf op de eerste plaats moeten zetten en school (want toen had ik ook al een eetstoornis) en studie lager op het prioriteitenlijstje. Als jij denkt dat school of studie belangrijker is dan jezelf... dan hoop ik van harte dat je hulp zoekt en krijgt.. gun jezelf het leven en neem geen genoegen met overleven!
zelf heb ik door mn psychische problemen en opnames mn middelbare school niet afgemaakt en dus ook niet gestudeerd en voel me er altijd minder om en maak me ook wel zorgen of overde toekomst maar als ik eerlijk kijk staat gezondheid voorop en is dat nu prioriteit om dat op orde te krijgen.. studeren / werken kan altijd nog
Ikzelf had 3 jaar AN tijdens mijn middelbare schooltijd en kreeg de keuze: opgenomen worden of aankomen. Ik wilde koste wat kost niet in 5 VWO van school en kwam aan. Hele uni tijd AN afgewisseld met BN. Na mijn diplomeren eindelijk voor intensieve therapie gekozen. En nu, wat jaren later gaat het soms goed en erg slecht. En toch voel ik dat het me echt bijna gelukt is. De ES de baas zijn, verslaving-af.
Achteraf had ik eea misschien anders moeten doen, maar toch heb ik geen spijt. Onderwijs heeft mij heel veel gegeven, meer dan alleen een papiertje (wat voor mij wel degelijk deuren geopend heeft, vooral tbv een eerste gesprek).
Als je wilt studeren, dan hoop ik dat het voor jou een optie is om ervoor te vechten: ervoor te zorgen dat je gezond(er) wordt zodat je (weer) naar school kan blijven gaan. Take care!