Vechten voor herstel is niet altijd makkelijk. Vaak niet zelfs. Het heeft met zo veel verschillende factoren te maken. Kunnen genezen en je beter voelen is niet altijd vanzelfsprekend. Het kost veel energie. Zelf speel je continu de hoofdrol. Ikzelf was mijn grootste vijand. Ik zat mijzelf in de weg of maakte mijn situatie onbewust erger. Door kleine dingen, die eigenlijk onopgemerkte gewoontes waren geworden, hield ik mijzelf tegen. Ik kwam niet verder en zakte dieper in mijn eetstoornis.

Ik was echt niet moedwillig roet in het eten aan het gooien, maar het waren juist kleine dingetjes die mij in het dagelijks leven niet verder hielpen. Misschien maakte het het ook niet altijd erger, maar ik werkte mijzelf wel degelijk tegen. Natuurlijk hebben we allemaal wel een aantal gewoontes die misschien niet per se gezond zijn, maar als je een eetstoornis hebt of last hebt van andere problematiek, kan dit je herstel wel in de weg staan.

Alles wat ik deed leek ineens heel belangrijk, alles deed ertoe. Dat vond ik vermoeiend, maar bood ook mogelijkheden, want ik merkte dat ik het mijzelf ook een stuk makkelijker kon maken. Veranderen is nooit makkelijk, maar is wel mogelijk als je je er bewust van bent.

Stop met vermijden

Eigenlijk in de breedste zin van het woord. Misschien hoef je niet elke dag honderd uitdagingen tegelijk aan te gaan, maar wanneer ik dagelijks dingen vermeed, werd het ook steeds moeilijker om die draad weer op te pakken. Ik ging contacten uit de weg of stelde dat telefoontje ‘gewoon’ even uit. Niets ernstigs natuurlijk, maar het was niet iets dat mij hielp. Ik wilde gewoon even rust en zag veel contacten als een verstoring daarvan, want dan moest ik weer van alles. Vaak vulde ik dit zelf in, omdat het mij op dat moment energie kostte. In werkelijkheid merkte ik altijd dat als ik dat contact toch bleef aangaan, het steeds makkelijker ging en ik er juist veel steun en energie voor terugkreeg. Het kost alleen maar meer moeite om dat na een tijdje onschuldig uitstellen, weer op te bouwen.

Ook het licht en buitenlucht vermijden werd iets waar ik in kon vluchten. Tuurlijk mag je lekker een dagje binnen blijven in je pyjama, maar diep van binnen wist ik vaak wel dat een rondje in de buitenlucht mij goed kon doen. Alleen al de gordijnen opendoen maakte verschil in mijn dag, dus het kon echt iets toevoegen om die stap te zetten voor mijzelf.

Je moet helemaal niets, maar hoe eerlijker je hierover kunt zijn tegenover jezelf, hoe minder je jezelf in de weg zit door die dingen te laten. Al die kleine dingen die je eventjes omzeilt, kunnen bij elkaar een groot negatief effect hebben.

Lees een keer niet het nieuws

Zelf kun je denk ik het beste aanvoelen welke factoren van buitenaf je helpen en welke een negatieve invloed hebben. Ik merkte al snel dat ik heel erg gevoelig was voor nieuwsberichten. Helemaal niet erg, de één trekt zich dat meer aan dan de ander en daar is niets mis mee. Wel kan het handig zijn om dat een beetje te reguleren voor jezelf, want ik hoefde die extra impulsen niet altijd erbij te hebben. Soms had ik echt genoeg aan mijzelf, had ik genoeg aan mijn hoofd en mijn handen vol aan mijn gevoel. Om daar rust in te krijgen hielp het mij meer om positieve en rustige dingen toe te laten, in plaats van heftige of negatieve berichten op te zoeken.

Op zich natuurlijk geen probleem om goed geïnformeerd te willen zijn, maar als het veel invloed heeft op jouw dag, is het het dan nog wel waard? Er komt vast een ander moment waarbij je dat beter aankunt en je mag je altijd eerst focussen op jezelf. Wat helpt jou nu? Daar mag je voor kiezen, ook als dat afwijkt van je dagelijkse routine.

Zeg wat je bedoelt

Waarom we dit vaak niet doen, is mij nog niet helemaal duidelijk. Misschien omdat we de vrede willen bewaren? Misschien omdat we rekening houden met wat iemand zou willen horen? Misschien weten we zelf niet altijd wat we willen? Willen we niet teleurstellen? In ieder geval is dit iets geweest waarin ik mijzelf enorm heb tegengewerkt en wat overigens nog steeds een punt van aandacht is. Het lijkt soms makkelijker om gewoon ja te zeggen, terwijl je eigenlijk nee denkt. Meer kun je jezelf niet in de weg zitten denk ik.

Het gaat op alle vlakken fout. Ik vul iets in voor de ander, luister vervolgens niet naar mijzelf, kan zo nooit de situatie krijgen die ik eigenlijk graag wilde en ben uiteindelijk niet blij. De ander trouwens ook vaak niet...

Het vergt even wat oefening, zeker als je het niet gewend bent, maar uiteindelijk kun je echt zeggen wat je bedoelt. Durf eerlijk te zijn naar jezelf en vaak wordt het dan ook makkelijker om te communiceren. Dat is voor iedereen, maar uiteindelijk vooral voor jezelf, een stuk makkelijker. Ook wanneer je het gewoon even niet weet, betekent dat niet dat je altijd meteen een antwoord klaar hoeft te hebben. Gun jezelf wat tijd, zodat je echt kunt kiezen voor iets dat goed voelt. 

Niet onnodig piekeren of te lang overdenken

Het is niet makkelijk om die vloedgolf aan piekergedachtes een halt toe te roepen. Het is iets wat er soms gewoon is, veel te lang duurt en je compleet kan overnemen. Vaak hou je er voornamelijk een rotgevoel aan over en heeft het piekeren niet geleid tot een oplossing. Zelf was ik de enige die hier iets aan kon doen, die het in ieder geval kon proberen. Dat piekeren ging mij nergens brengen en kostte bovendien veel tijd en energie. Ik moest iets anders proberen om mijzelf hierin te helpen. Actief proberen om hiermee te stoppen, afleiding zoeken, je hart luchten, of desnoods een piekerwekkertje zetten.

Soms krijg je iets gewoon niet uit je hoofd en krijg je dat echt niet ineens losgelaten, hoe graag je ook zou willen. Zelf las ik soms wel eens een piekermomentje in. Als iets mij heel erg bezighoudt geef ik mijzelf een kwartier de tijd om daar over na te denken. Misschien heb ik het nodig om even een muziekje op te zetten en er dingen over op te schrijven? Misschien wil ik het gewoon even laten bezinken en er een kwartiertje om huilen? Dat mag allemaal, maar wanneer daar een eindtijd aan zit, is het toch iets makkelijker om daarna weer verder te gaan.

Je geeft het de aandacht die het blijkbaar nodig heeft. Doe in dat kwartier waar je behoefte aan hebt en wat kan helpen om het los te laten. Het hielp mij altijd om te bedenken dat alles wat ik daarbuiten nog ging bedenken, echt niet de meester-oplossing zou worden. Als ik die oplossing nu toch nog niet gevonden had, hoefde het ook mijn dag niet te verpesten. 

Het is natuurlijk best lastig om je eigen gedrag en gewoontes te veranderen. Die zitten nu eenmaal best wel vastgeroest en bieden bovendien ook houvast. Het voelt vertrouwd en hoort misschien zelfs een beetje bij je. Toch kan het je misschien veel opleveren om eens kritisch te kijken naar die gewoontes en te ontdekken of je jezelf ergens in tegenwerkt? Hoe fijn zou het zijn als je het jezelf daarin gemakkelijker kon maken? De rest is al namelijk al moeilijk genoeg.

Hoe zit jij jezelf in de weg?

Fotografie: freshhconnection