Hoewel ik al een tijd hersteld ben van mijn eetstoornis, voel ik me pas een jaar of drie écht comfortabel met blote benen.  En hoewel het loslaten van mijn grote slobbertruien eerder een teken van herstel was, trek ik ze vandaag de dag eigenlijk weer steeds vaker uit de kast. Met kleding vond ik het altijd lastig om te bedenken of ik nu naar mijzelf of naar mijn eetstoornis luisterde. Ik worstelde met mijn identiteit en kledingstijl. Wat past nou bij mij en maakt het me uit wat anderen ergens van vinden? Is dit een thema waar ik doelen in moet stellen of iets aan kan veranderen? Wat zegt mijn kleding eigenlijk over mijn herstel?

Ondanks eetstoornisherstel liever geen blote benen?

Pas sinds een jaar of drie voel ik me echt comfortabel met blote benen. Niet enkel comfortabel, echt fíjn vind ik het zelfs. Ik vind blote benen heerlijk en maak ook altijd een sprongetje als ik die fijne korte broek of dat leuke rokje weer aan kan. Het voelt bevrijdend! Weg met al dat stof! Dat is echt wel heel anders geweest vroeger. Ik vond mijn benen te dik, te wit, te oneffen. Ook had ik hier en daar wat littekens van zelfbeschadiging. Ik schaamde me voor mijn benen en droeg in de zomer liever een lange broek of anders altijd iets met een panty!

Ook na mijn eetstoornis is dit nog een hele tijd zo geweest. Blote benen? Liever niet. En dat is helemaal oké. Ik geloof dat er ontzettend veel mensen zijn, met of zonder eetstoornis, die zich onzeker voelen over hun benen. En al is dat nergens voor nodig, kan dat gevoel diepgeworteld zitten en mag je jezelf daarin best tegemoet komen. Je hóeft namelijk helemaal geen blote benen als jij je dan de hele dag onprettig voelt. Draag kleding waarin jij je goed voelt, daar gaat het om. Het zegt niets over hoeveel plezier je kan hebben in het leven, over hoe je je in z'n totaliteit over jezelf mag voelen, over hoeveel je waard bent. Zelfs niets over je eetstoornisherstel. Want dat kan met of zonder blote benen. En natuurlijk gun ik je die vrijheid om dat echt zelf te kiezen. Want je mag er zijn echt. En wie weet, als je dat wilt, als je dat fijn vindt, komt het nog wel. Net zoals bij mij! Het hoeft ook allemaal niet vast te staan. En het betekent niet dat het anders allemaal niet de moeite waard is of dat het niet goed met je kan gaan. 

Je lichaam verbergen met grote slobbertruien?

Toen ik me onzeker voelde over mijn lichaam, was het verbergen ervan inderdaad de functie van mijn slobbertruien. Misschien een teken van de eetstoornis, maar is het echt erg? Als het mij op die dagen hielp om een beetje oké de dag door te komen, was het eigenlijk best prettig dat deze optie er was. Op de betere dagen veranderde mijn kleding eigenlijk automatisch mee met mijn gemoedstoestand. En naarmate mijn herstel vorderde, ging ik me steeds meer mezelf voelen en was eigenlijk alle kleding wel een optie.

En nu alle kleding weer een optie is, val ik eigenlijk nog steeds wel graag terug op die grote slobbertruien. Niet omdat ik mijn lichaam wil verbergen - al zit het op dag en dat je niet zo lekker in je vel zit door moeheid, kou of ongesteldheid toch wel heel fijn - maar omdat ik het gewoon lekker vindt zitten en ook leuk vindt staan. Een goede slobbertrui of oversized trui kan in mijn ogen ook best wel stylish zijn hoor! Mijn lievelingscombinatie de laatste tijd: een slobbertrui (of shirt) met blote benen. Ha!

Hoe vind ik een stijl die bij mij past?

Stijl en smaak kan gedurende de tijd veranderen. De mode-industrie, maar ook jouw persoonlijke ontwikkeling kunnen hier een rol in spelen. Toen ik een eetstoornis had vond ik dit heel lastig. Ik wist überhaupt niet zo goed wie ik was of wilde zijn. Ik vond het lastig om naar mijn eigen gevoelens te luisteren en maakte me veel druk over wat anderen van mij vonden. Ook mijn lichaam voelde niet 'juist' voor veel soorten kleding. Dit kon flink wat stress en onzekerheid veroorzaken... Niks voelde goed.

Al lag dit niet aan de kleding en zelfs niet aan mijn lichaam, maar vooral aan mijn zelfvertrouwen, eigenwaarde en lichaamsbeeld. Niet iedereen met een eetstoornis is hier even veel mee bezig, maar als jij hier wel mee bezig bent op wat voor manier ook: ik begrijp het. Het is ook best lastig om én met je lichaamsbeeld én met je identiteit te worstelen en dan ook nog je kleding elke dag uit te moeten zoeken. Argh!

Daar is misschien niet echt een quick fix voor misschien. Die gevoelens kunnen zo sterk en overheersend zijn. Maar ik hoop dat deze blog een beetje lucht kan geven. Uiteindelijk zijn we allemaal zo anders en doen we het allemaal op ons eigen manier. Helaas is het niet altijd zo dat anderen niets van je outfit zullen vinden, maar die impact daarvan hoeft niet groot te zijn op jouw leven. Een stomme opmerking is snel gemaakt en oneerlijk als het is blijft hij bij jou misschien lang hangen, maar is de ander waarschijnlijk al lang weer verder met zijn of haar leven. De enige invloed die het nog heeft, zit eigenlijk in jouw hoofd!

Het is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Het is gewoon niet makkelijk als je omgeving het niet eens is met jouw kleding of uiterlijk op wat voor manier ook. Laatst zag ik de film Cruella, waar vintage shop eigenaar en kledingontwerpen Artie (een nogal excentriek uitziend persoon) de vraag krijgt hoe zijn outfit het op straat doet. Vrij vertaald is zijn reactie: "Wat haat en nare reacties, natuurlijk, maar ik zou zeggen dat 'normaal' de ergste belediging ooit is. En dat hoor ik gelukkig nooit!' Dat vond ik echt mega inspirerend.

Daarmee bedoel ik niet te zeggen dat iedereen er mega excentriek uit moet zien. Of dat het inderdaad een belediging is om 'normaal' gevonden te worden. Als jij liever niet opvalt met je kleding of het je gewoon niet zo veel uitmaakt: prima! Meer dat mensen altijd wel iets zullen vinden. En dat het daarom tegelijkertijd ook niet zo veel uitmaakt. Maar ook zullen veel mensen iets juist heel tof vinden of er misschien gewoon neutraal over zijn. Het is een kwestie van smaak. Al met al: draag waar jíj je goed bij voelt!

Kleding kan veel voor je doen!

Want kleding kan ontzettend veel voor je doen. En dan bedoel ik niet enkel (het benadrukken van) je uiterlijk, maar vooral ook hoe je je voelt. En dan bedoel ik niet alleen dat je je mooi voelt, maar ook dat je je lekker, goed, comfortabel of veilig voelt. Kleding is zo veel meer... Misschien draag je thuis wel lekker blote benen, maar buiten liever niet. Misschien doe je graag verkleedfeestjes met je vrienden, maar kleed je je op kantoor zakelijk, omdat dat beter past. Misschien heb je vandaag zin in iets comfortabels en mogen in je feestkleding. Misschien heb je een rotdag en beurt een kleurrijke outfit je op of voel je je dan juist comfortabel in die lekkere grijze trui. Misschien heb je een hele goede dag en trek je daarom die kleurrijke outfit aan of voel je je in die grijze trui even prima. Kortom: alles kan, alles mag.

De één heeft een enorm volle garderobe met kledingcombinaties voor elk moment. De ander heeft drie functionele outfits die binnen een week steeds weer afgewisseld worden. Het gaat om jouw stijl en jouw behoeftes. En wie op straat of op het internet over heel de wereld kijkt, ziet wat een verscheidenheid daarin eigenlijk is. Hoe zowel op zonnige als zelfs besneeuwde dagen je zowel jassen als korte broeken ziet. Alles kan, alles mag en het hoeft niet vast te staan. Ik gun het je om je daar vrij in te voelen. Het is jouw lijf, jouw kleding, jouw stijl en jouw behoeftes! En als jij het mooi vindt of als jij je er goed in voelt, staat het je prachtig! 

Waar voel jij je goed in?

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2021

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.