Stapje terug
Nee het gaat niet goed, heb een flinke stap terug moeten nemen... Het gaat totaal niet goed met me, alles draaid weer om het wel en niet eten, en de bewegingsdrang is weer zo gigantisch groot dat het me echt op maakt.. moet weer heel erg veel van mezelf, als ik het niet doe dan raak ik in paniek, dan gaat alles gelijk mis denk ik dan.. En dan, dan weet ik het al helemaal niet meer... Pfff, wou dat ik iets positiefs kon zeggen maar op het moment gaat het gewoon heel erg moeilijk wat ik in me vorige blog ook al beschreef..
Heb het moeilijk met het verlies van me ouders nog nooit heb ik ze zo erg gemist, en het raakt me heel erg hard wil het eigenlijk helemaal niet voelen en dan komt die anorexia weer toe dan wel heel erg goed van pas komt.. Dit alles en nog wel veel meer heb ik vandaag verteld bij me wekelijkse gesprek bij Human Concern, het is eruit maar eigenlijk wilde ik het helemaal niet vertellen vind het zo wel goed gaan.. Het liefste wil ik dat iedereen me met rust laat, laat mij maar lekker gaan.
Het enige dat ik wil... is bij me ouders zijn!
Reacties
Wat rot dat jij je zo voelt!
Ik kan me voorstellen dat jij het liefst bij je ouders wilt zijn, als ik heel even zweverig en spiritueel mag zijn mag ik dan zeggen dat je ouders altijd bij je zijn in je hart?
Ik begrijp het wel bij mezelf dat als mensen aan mijn achtergrond gaan zitten dat de eetstoornis die terrein wilt winnen en wilt zeggen: 'Pas op! Hier niet aan komen is mijn verdriet en dat is mijn pijn en daar wil ik controle over hebben en dat is mijn eetstoornis!' tenminste dat is bij mij het geval.
Ik wil je heel veel sterkte wensen Melanie jij verdiend het!
Kusje xxx
mensen kunnen je alles geven en alles
beloven maar juist dat gene wat zo belangrijk
voor je is blijft gemis... Meis, er zijn geen woorden voor zo een groot verlies en het gevolg bij jou daarvan... Weet wel dat je je verdriet mag ondergaan...
Liefs Susanne
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Maar ik leef erg met je mee en wil je veel sterkte wensen!!
Liefs Lotte
Ik volg al een tijdje je dagboek..
Wat rot dat het zo slecht gaat..
Ook ik leef erg met je mee.
Volgens mij ben je echt een top meid (L)
Ik wens je veel sterkte!
Hoop dat het snel weer wat beter gaat, dat verdien je!
Liefs Mathilde (die bij Joyce in de kliniek heeft gezeten:))
Heftig om te lezen..
Het liefst zou ik je willen knuffelen en je willen beloven dat alles goed komt. Het liefst zou ik je de warmte willen geven waar je naar verlangt. En meid, als jij niet blij of trots bent op jezelf, dan zijn wij het wel!
Een dikke kus!
Liek
Vervelend dat het zo slecht gaat! Maar het is ok om het te voelen, je mag er zijn, ook met verdriet! En ik vind het top dat je het hebt verteld!
Liefs, Annelies
begrijp je heel goed wat je voelt en bedoelt
als ik iets voor je kan doen of je wilt ff praten
zeg het me
vind het goed van je dat je het hebt vertelt wat er met je is
bij human concern
vind het knap als je zegt waar je mee zit
dan kunnen ze je daar bij helpen
en neem goede raad wel aan he lieverd
veel liefs joke (denise der moeder)
Wat ontzettend naar voor je dat je dit moet meemaken. Ik kan me niet voorstellen hoe het is zonder ouders te leven. Misschien kun je in contact komen met een medium om zo toch contact te krijgen met je ouders. Je ouders zijn fysiek niet meer aanwezig maar dat wil niet zeggen dat hun geest er niet meer is. Misschien kan een medium of iemand anders je helpen om in contact met je ouders te komen.
Heel veel liefs en sterkte,
Sophie
en maak je ouders trots!
Het enige wat zij willen is dat jij gelukkig bent, dus ookal zet je de stap niet voor je zelf, doe het dan tenminste voor je ouders!
Je komt er echt wel, maar dont give up on things that makes you happy!
never give up, even when the road is hard!
Jij verdient een leven zonder eetstoornis, weer een gelukkig leven.
Ga daar voor!
XOX
ik heb je gezien in vel over probleem. Ik begrijp niet wat je voelt, zoals iedereen altijd wel zegt maar ik kan je wel zeggen dat ik je echt heel veel sterkte wens met het verwerken van je verlies en met je ziekte.
Mijn vriend is zijn vader op jonge leeftijd verloren en soms lijkt het zelfs alsof ik er meer last van heb dan hij. Toch is het gewoon zo dat we allemaal overlijden, en je kunt er niets tegen doen, je staat gewoon machteloos. Ik ken je niet persoonlijk maar je lijkt me een ontzettend leuke meid en ik hoop dat je ooit weer vrolijker wordt en een manier vindt om je ziekte te overwinnen. Heel veel succes!
Liefs, Lisette