Heeeeel vaak eigenlijk erger me ik aan sommige mensen, die me bijvoorbeeld op hyves gaan toevoegen omdat ik ''het meisje ben van tv met anorexia'' maar juist daarom daaarom kan ik boos worden ofzo, weet niet echt wat het is. Mensen voegen me toe, alleen omdat ze me zo kennen en niet de echte Melanie kennen... Snap het ook wel, maar toch ook weer niet?!?

Het gaat nog steeds zijn gangetje hier, ben van het weekend langs familie geweest en heel veel bij geklets. En vond het wel heel erg fijn dat ze ook zagen dat het ook echt vooruit gaat, ookal is het van de buitenkant nog niet echt te zien... Maar zij zien het toch wel, dat was echt zo fijn om te horen van familie en dat heeft me zo goed gedaan dat maakt me motivatie alleeen maar groter en groter! En ook gewoon dat ze trots op me kunnen zijn, dat hebben ze letterlijk gezegd.. Wat ze nooit echt hebben gedaan omdat het de laatste tijd zo bagger ging, maar dat blijft nu verleden tijd en kijk nu meer naar de toekomst want die heeft nog veel maar dan ook veel meer te bieden dan de anorexia(verleden)!

Normaal vond ik het ook wel eng om langs en naar familie te gaan, maar nu niet helemaal niet heb het super naar me zin gehad, ben in de avond blijven eten. En we hebben heerlijk pannenkoeken gegeten, wat echt mijn favo ding is. En kan ook echt zeggen dat ik er van heb kunnne genieten, de rest deed het ook. Tuurlijk gaan er nog wel een paar gedachtes door me hoofd heen, maar die weet ik dan nog wel opzij te zetten. In de avond lekker op de bank hangen en de tv aan, Michael Jackson kijken samen met me zusje. Lachen om de mensen die denken dat ze zoals Michael kunnen dansen, en zichzelf lekker voor schut zetten. Achjaaa leuk hoor, zelfs later op de avond nog een bakje chips erbij. Daar had ik nog wel een beetje moeite mee, maar doordat iedereen het nam. Kon het ook wel voor mezelf, het maakte het een stuk makkelijk om over die drempel te gaan!

Weeer een paar ervaringen rijker!

Xxxxxxx