Of toch niet

 

En nog steeds gaat het redelijk met me, eigenlijk kan ik alleen nog maar hetzelfde opschrijven zoals in de andere eerdere blogs... Tuurlijk blijft het nog steeds een moeilijke strijd, en die dagen heb ik ook nog wel... maar dat heeft iedereen toch, ook de mensen zonder een eetstoornis!

Heb tot nu toe nog niets gehoord van de Ursula, maar mijn twijfels die zijn groter geworden om er nog wel heen te gaaan... Eerst was ik er wel heilig van overtuigd dat ik die hulp nodig had, maar toch nu denk ik er heel erg anders over, sta ook heel anders in het leven als een paar weken geleden.. Want we zijn alweer een paaar weken verder, en wat kan er veel veranderen binnen een paar weken! Samen met Human Concern heb ik het er ook wel over gehad, of het wel goed is om naar een intensievere behandeling te gaan? Nu gaat het ook goed zo, maar dan is de vraag voor hoelang? Ja en dat moet je weer gaan kiezen, voor mezelf heb ik denk wel al een beetje besloten om niet meer naar de Ursula te gaan. En dan gaat het niet om het aankomen en dingen, ook wel een beetje...

Wil alles op mijn tempo gaan aanpakken en er de tijd voor gaan nemen, op me eigen tempo beetje bij beetje weer aan zien te komen en aan de achterliggende problemen nog gaan werken. Niet dat ik snel aan moet gaan komen, en ja zit dan wel weer op een gezond gewicht maar weet dan wel van mezelf dat ik verschrikkelijk veel moeite ga krijgen met me lichaam en dat die zo snel aan het veranderen is... Nu ik het ook zelf probeer het aankomen, want ik wil het ook echt wel omdat je lichaam dan meer in toe in staat is om dingen te doen zoals school en werken, je moet er sterk en stabiel genoeg voor zijn!

Dusss dat worden DENKEN DENKEN DENKEN en nog eens DENKEN!!

 

Reacties

D. - Donderdag 25 februari 2010 09:00
tja, ik zou het toch wel doen. Je kunt nu wel gaan twijfelen en zeggen nu gaat het goed.. Maar zoals je al zegt "Hoe lang nog?"

Je loopt jezelf alleen maar flink tegen je schenen te schoppen als je nu besluit niet te doen. Zo wordt je weg naar genezing alleen maar langer en langer denk ik. Jij hoeft ook niet alleen maar op "hun" te wachten. Zelf kun je ook de telefoon pakken en bellen ;)

Let them know you're there..

Liefs ! Xoxo
pluisje84 - Donderdag 25 februari 2010 09:32
Ik ken je natuurlijk niet dus voelt eigenlijk ook niet dat ik het recht heb te oordelen, maar mening geven mag natuurlijk wel;)
Wat je schrijft geeft mij herkenning uit de periode dat ik wel beter wilde worden maar het DOODENG vond! Ik maakte mezelf 'wijs' dat ik het zelf kon, op mijn tempo. Waarom een intensieve behandeling?? Ik werkte er toch aan, alleen wat rustiger.
Na een tijd en achteraf zie ik in dat ik mezelf gewoon voor de gek hielt. Mezelf excuses gaf om niet in dat diepe water te springen zonder (figuurlijke;) zwembandjes om..In een behandeling is het een stuk moeilijker 'om even echt' terug te grijpen op oud en vertrouwd, thuis is die stap eerder gezet (denk ik). Ik zou dan ook de kans op slagen een stuk groter achten mét een intensieve behandeling (alleen als er goede nazorg op aanlsuit!). Mja, betekend wel gevoelsmatig alle controle loslaten..En dat is eng..

Dus ik zou zeggen: Stop met dat denken, denken, denken (daar ben je al veel te goed in volgens mij -alles doordenken-) 'gewoon' DOEN!!!

In ieder geval, heel veel sterkte!!
Iris - Donderdag 25 februari 2010 09:50
Hey Melanie,

als je niet de deeltijd bij de Ursula zou gaan doen, zou je dan weer deeltijd gaan doen voor de achterliggende problemen? (evt. in combinatie met ambulante hulp voor je eetstoornis).

Het lijkt me een beetje zonde als je maar thuis blijft afwachten...want het is fijn dat het nu redelijke met je gaat, maar er valt natuurlijk nog veel meer uit jouw leven te halen als er goed aan je problemen gewerkt is!

xxx
Esther - Donderdag 25 februari 2010 13:33
Als ik dit zo lees lijkt het me idd ook weerstand tegen de deeltijd, waardoor je (kan ook onbewust) het idee hebt of tegen jezelf zegt dat het best goed gaat. En dat voelt dan ook echt zo! Maar volgens mij hebben we hier de afgelopen tijd genoeg van je kunnen zien en lezen om te zeggen dat het helemaal niet zo goed gaat.. En bovendien, als het niet nodig was zou de U je dat advies niet geven! Je hebt nog heel wat dingen om aan te werken als ik je blogs zo lees..
Lijkt me goed om die behandeling gewoon aan te gaan, dan gaat het alleen maar sneller en ben je eerder in staat om weer dingen op te pakken zoals een opleiding o.i.d..
Succes ermee,
Groetjes Esther
Sabrina - Donderdag 25 februari 2010 13:34
Hey meid!
Ik herken echt veel in je verhaal, momenteel wacht ik ook op een opname. Zolang je thuis zit en niet naar school hoeft ofzo gaat het wel redelijk en dan begin je idd te twijfelen of je wel zou doorgaan met die opname. Maar denk er toch goed over na meid..
Ik weet niet hoe jij bent maar ik zei ook een tijd terug dat ik het op mijn eigen tempo wou gaan doen, met als resultaat dat ik er na een tijdje niet meer na om keek.

Je bent sterk meid!
x
E. - Donderdag 25 februari 2010 13:53
Melanie, je hebt veel meegemaakt... en de laatste tijd ging het niet goed met je. Is dit 'goed gaan' niet weer een uitvlucht om weg te duiken... zolang je nog niet in de deeltijd zit van de Ursula gaat het goed met je. Maar zodra je dan daar toch niet in behandeling gaat zak je weer weg...
Ik mis bij jou het onderdeel: achterliggende problemen. In de docu kwam het op me over alsof jouw ES uit veel meer voorkomt. Waar blijft het werken aan die dingen? Je kunt je nu straks dan wel thuis gaan focussen op kilo's boterhammen en BMI's maar ik denk dat je daar mee bezig zult blijven als je niet je andere problemen aanpakt!


Go for it, en duik niet weg!
S. - Donderdag 25 februari 2010 15:20
Soms is er op basis van de symptomen wel een indicatie voor een (deeltijd)-opname, maar is het in de praktijk niet verstandig om dit te doen. Bijvoorbeeld omdat er meer winst valt te behalen uit het in de maatschappij blijven functioneren, sociaal netwerk in stand te houden icm met ambulante gesprekken. Dat alles wat goed en belangrijk is op te geven en alleen maar met de ES bezig te zijn. Ik ken Melanie niet persoonlijk, maar ik denk wel dat zij mogeljik ook voor die afweging staat. Anyway veel succes meis, met het maken van de keuzes.
Melanie - Donderdag 25 februari 2010 15:57
Lieve iedereen, ten eerste bedankt voor alle reactie's!!

Mijn twijfels zijn er ook omdat ik idd heel erg veel heb meegemaakt, maar het eten staat nu minder op de voorgrond, dus wil ik ook meer aan de achterligende problemen gaan werken met Human Concern, bij de Ursula komt de nadruk van het eten er heel erg bij, daar heb ik dan niets aan...

Zelf denk ik ook wel sterk genoeg te zijn om het wel aan te kunnen, want ik kan me eigen kracht nu voelen en dat ik ook echt vooruit wil gaan en niet meer terug! Weet dat het heel erg makkelijk is om de deeltijd te ontlopen, maar heb het er wel heel erg goed over gehad... Met Human Concern en met me wooonbegeleiding, maar dan nog is het me eigen keus!

Xxxxxx
Esther - Zondag 28 februari 2010 20:07
Jammer dat je je zo gaat verdedigen voor de reacties hier. Volgens mij totaal niet nodig! ;)
Human Concern is gericht op eetproblematiek, dus natuurlijk niet de ideale instantie voor achterliggende problematiek. Dus als je daar volledig voor gaat, zou je een andere instantie moeten kiezen om daarmee aan de slag te gaan. Daar hebben zij wel de expertise in huis die daar voor nodig is!
Human concern is alsnog je richten op het eten en eetproblemen. dus in dat opzicht spreek je jezelf wat tegen!
Succes met keuzes maken,
x Esther
Melanie - Zondag 28 februari 2010 23:21
@ Esther:

Human Concern die werkt ook met de achterliggende problemen, ga maar eens op de website van hun kijken.. We hebben het eigenlijk bijna nooit over het eten, heel soms.. maar dan moet het wel heel erg slecht ermee gaan!!

Das nu niet meer aan de orde!
Sharmeela - Maandag 1 maart 2010 14:06
IK BEN TROTS OP JOU!!!!!!
Denk aan mijn woorden die ik gezegd heb lieverd!
Love you so much!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Heleen - Woensdag 3 maart 2010 15:40
Melanie, je hebt gelijk wat betreft Human Concern. Mijn dochter heeft ook een eetstoornis en ik heb toen we het net wisten de site van Human Concern van a tot z gelezen en hun visie en manier van aanpak sprak mij vanaf het begin aan. Ze is opgenomen geweest in het ziekenhuis, we hebben haar daar weggehaald en ze is nu in behandeling bij een therapeute van Human Concern. Het is en blijft een lange weg, maar ik ben ervan overtuigd dat hun aanpak/visie de manier is om van je es af te komen.
Ik wens je ontzettend veel sterkte met je beslissingen en met alles. Ik heb enorme bewondering voor je!!
dikke kus