Verloren levenslust

 

Door Sharmeela de Roo s

Vrijdag 5 Juni is de dag dat Femke 23 jaar zou zijn geworden. Femke is overleden op 20 jarige leeftijd. Ze kon het gevecht tegen anorexia nervosa niet meer aan en pleegde zelfmoord. Tot op de dag van vandaag zijn mijn gedachten bij haar.

Femke leerde ik kennen als een lief, bijzonder meisje, een meisje die 2 jaar lang aan het strijden was tegen de hardnekkige ziekte. Van een mooi en nog gezond meisje, begon Femke af te takelen in een meisje die haar levenslust verloor en steeds verder wegzakte in de wereld van anorexia nervosa. Ze werd opgenomen in een kliniek voor eetstoornissen en later werd ze opgenomen in het ziekenhuis in Apeldoorn aan sondevoeding.

Op het moment dat ze aan sondevoeding lag in het ziekenhuis zag ik zo'n kwetsbaar en breekbaar meisje voor me. De Femke die ik had leren kennen, die verdween steeds meer in handen van anorexia. Wat voelde ik me verschrikkelijk machteloos. Hoe graag ik haar ook wilde helpen, Hoe graag ik ook voor haar klaar wilde staan, Ik kon niet meer doen, dan dat ik al deed voor haar. Elke dag opnieuw hoopte ik dat er een dag zou komen dat femke steeds weer een beetje meer levenslust zou krijgen, Dat ze gaandeweg weer steeds een beetje meer zou kunnen genieten van het leven.

Hoewel ik dacht, dat het wat beter met haar ging, aangezien ik haar 3 weken voor haar overlijden nog sprak en ze aangaf dat ze meer aan het genieten was van het leven, kreeg ik op 24 november 2006 het verschrikkelijke nieuws te horen dat Femke zelfmoord had gepleegd. Zo ontzettend veel vragen gingen door mijn hoofd heen, Waarom? Maar vooral Waarom heb je me niks verteld? Diep van binnen wist ik hier het antwoord wel op, Femke was een persoon die niet wilde dat andere zich om haar zorgen maakte, en ik denk echt dat Femke ook nu had gewild dat ik niet teveel met haar dood bezig zou zijn en dat ik mijn weg verder in zou slaan. Femke gaf vaak aan, dat ze dezelfde weg als mij in wou slaan, ook weer wou genieten, wou leven, maar dat ze er soms gewoon echt niet meer tegenkon, niet meer tegen het dagelijkse gevecht kon.

Op het moment dat ik het verschrikkelijke nieuws te horen kreeg, volgde er daarna dagen en maanden en ook nog na jaren dat ik in een enorme roes was. Daar stond ik op haar crematie, stond ik bij haar kist, terwijl ik haar 3 weken daarvoor nog meer levenslustig had gezien.

Haar afscheid was zo ontzettend hartverwarmend en bijzonder, 250 mensen waren op haar crematie, veel mensen die een toesprak hielden over hoe Femke was, En een groot diascherm met allerlei foto's van vrienden en vriendinnen van Femke en foto's van Femke samen met Familie. De tranen bleven stromen over mijn wangen tijdens de crematie, en gingen nog harder stromen toen een foto van mij en Femke voorbijkwam. Maar ook toen ik een filmpje zag van Femke vroeger en van de afgelopen maanden.

Wat was ze een pracht persoon, en wat mis ik haar ontzettend! In 2010 zal ik een boek uitbrengen over mijn strijd tegen anorexia en zal ik het boek opdragen aan Femke!

Zodat ze toch nog een beetje bij me is!

Met de ouders van Femke heb ik nog contact, we hebben het vaak over Femke en op 5 juni zal ik naar het graf toegaan. Dan zou ze alweer 23 jaartjes jong zijn geworden. Het doet zoveel pijn om te beseffen dat ze er niet meer is. Heel veel pijn..

 

Reacties

Ailin - Woensdag 26 mei 2010 16:37
heel mooi geschreven!
Sterkte!
Hoe heet je? want ik zou je boek graag willen lezen als hij uit komt!

liefs,
Sharmeela de Roo - Vrijdag 25 juni 2010 11:43
@Ailin: Dankjewel! Mijn boek ,Spiegelbeeld' mijn leven met anorexia ligt nu in alle boekhandels voor 18.95, geschreven Natasza Tardio en mij ( Sharmeela de Roo)
Marlou - Woensdag 20 oktober 2010 08:50
Lieve Sharmeela,

Wat onwijs mooi dat je een boek hebt uitgebracht.. Je moet weten dat ik een goede vriendin was (al zeg ik tegen iedereen dat ik t nog steeds ben) van femke. Ik mis haar nog iedere dag. Misschien zouden we in contact kunnen komen om herinneringen op te halen aan Fem.

Ik wil je in ieder geval bedanken voor het schrijven van dit boek.

Liefs, Marlou
eva - Zaterdag 18 juni 2011 12:39
lieve sharmeela
wat goed dat je een boek hebt
geschreven
en veel sterkte met het verlies van je vriendin
liefs eva
susanne - Dinsdag 26 juli 2011 00:03
Nu zijn jullie samen.. vang elkaar goed op... Liefs.. En een knuffel aan fem
Wendy - Dinsdag 26 juli 2011 20:16
Ik hoop idd dat je samen bent met Femke en dat dat je de rust en de steun bied die je nodig had...
- - Dinsdag 26 juli 2011 23:33
Janine - Donderdag 4 augustus 2011 01:43
Nu ben je er zelf niet meer ;(

Hoop dat je samen met haar je rust kunt vinden..
marleen - Dinsdag 16 augustus 2011 21:30
ik mis je.
En telkens ik de positieve stukken uit je boek herlees denk ik... wat is er in godsnaam gebeurd...?
Ar - Woensdag 21 september 2011 22:07
Je rende rond in het duister
Gevangen door je eigen geest
Niemand kan zich inbeelden hoe jouw leven is geweest

Chaotisch, Angstig, Zwart, en Eindeloos
Dat maakte jou zo gefrustreerd en boos
Hoeveel is het leven waard als het een oneindig gevecht blijkt?
Wanneer kan je zeggen dat je je grens hebt bereikt?

Je hebt je eigen keus gemaakt
Alleen en doelbewust
Van een oneindig gevecht
Naar oneindige rust

Rust zacht lieve Shar. Ik mis je.....
jolanda - Donderdag 9 februari 2012 14:57
Ik heb net haar boek uit( sharmeela was een oud klasgenootje toen ze 13-14 was)! nu lees ik dit...
je bent dapper geweest hebt veel gestreden en nu heb je de rust die je verdiende!

liefs, jolanda
Esther S - Zondag 17 juni 2012 19:37
Lieve Shar,
Mooi geschreven, al doet het zoveel pijn te beseffen dat ook jij het leven hebt gelaten.

Jullie worden gemist lieve meiden.
Diep in mijn hart.
angélica - Woensdag 14 november 2012 21:23
Lieve Fem.. ik mis je..

Houd elkaar goed vast..
meliss - Woensdag 27 februari 2013 23:20
Ik ken jullie allebei niet, maar ik ben nu gewoon aan het huilen, wat ik niet vaak doe...Ik hoop dat jullie samen gelukkig mogen zijn
Nicolien - Vrijdag 5 april 2013 19:06
Lieve Shar, ik wilde een boek zoeken van Natasza Tardio en toen kwam ook jouw boek naar voren (en dit nieuws). Jou boek heb ik ook in de kast, want ik heb je op de theaterschool niet goed kunnen helpen, omdat je altijd jezelf zo gesloten hield...En door het boek kwam er meer uit naar voren waar je mee zat. Waar ik nog steeds spijt van heb, dat ik je niet genoeg heb kunnen helpen...Het spijt me voor dat, omdat ik teveel met mijn eigen zorgen bezig was...
Zorgzaam persoon dat je was, altijd in touw voor anderen, om te zorgen dat andere meisjes en jongens de strijd kunnen overwinnen...En naast die nare ziekte, was je altijd zo sterk. Meis toch, wat is dit dan klote om te lezen dat je zelf waarschijnlijk de moed opgegeven hebt, ik wens je nabestaanden veel sterkte toe en hoop uit het diepste van mijn hart dat je de rust hebt gevonden die je nodig hebt gehad waarschijnlijk.
Daarnaast hoop ik dat je vriendin Femke jouw gevonden heeft en samen vredig kunt zijn.

Rust zacht, lieve Shar.

Je oud-klasgenootje van het Roc Nijmegen.


Nicolien.
EveryoneIsBeautifull - Zondag 24 mei 2015 00:18
Wat erg voor je,, Ik wens je veel sterkte
Stay strong
Xx
EveryoneIsBeautifull - Zondag 24 mei 2015 00:22
O mijn god,, het spijt me zo erg
Ik wist niet dat Sharmeela overleden is
Rust zacht
saide - Dinsdag 18 augustus 2015 00:39
Ik ben op dit moment 'spiegelbeeld' aan het lezen en ik had geen idee dat sharmeela was overleden. Dit komt echt als een enorme klap, omdat ik door middel van het boek heel erg veel respect voor haar heb gekregen. Nu ik lees wat ze heeft doorgemaakt, kan ik het begrijpen. Ik herken heel veel van haar gevoelens in de mijne, en ik hoop dat ze nu eindelijk rust heeft.
sofie - Woensdag 17 februari 2016 13:37
Ongelofelijk dat Shar zelf ook deze beslissing heeft genomen. Zelf strijd ik nog elke dag, maar ik heb super herinneringen aan de tijd dat Shar mijn kamergenote was in het ziekenhuis... Ik heb nog een pull van haar, ik mocht hem hebben omdat ik hem zo mooi vond... Zo lief, ik was ervan geschrokken. Ik weet helemaal niet wat jou deze beslissing heeft doen nemen... Ik vind dit zeer moeilijk om te lezen Sharmy, zoals ik je altijd noemde... Zucht, waarom? Dikke kus en het gaat je goed meid, ik hoop dat deze laatste wens jou rust heeft gebracht
Jan Hofman - Vrijdag 17 juni 2016 14:56
Wat een liefde spreekt hieruit. Dank je.