Kind van gescheiden ouders
Als je ouders gaan scheiden verandert er als kind veel in je leven. Het is ineens niet meer normaal om samen met je ouders aan tafel te zitten bij het avondeten. Je gaat niet meer als gezin op vakantie. Je moet van het ene naar het andere huis en je zult in de toekomst rekening moeten houden met nieuwe partners. Dat wat was, zal nooit meer zo zijn. Er gaat soms veel drama aan een scheiding vooraf. Hierdoor is er niet altijd voldoende aandacht voor jou als kind, voor jouw gevoelens, jouw pijn en verdriet. Een scheiding kan veel effect hebben op kinderen, zeker als het er allemaal flink hard aan toe gaat.
Ikzelf heb dit helaas ook moeten ervaren toen mijn ouders rond mijn 15de uit elkaar gingen. De scheiding verliep zeker niet harmonieus. Er waren flinke ruzies over alles en over niets. Er gebeurden dingen die ik nooit had verwacht ooit mee te maken. In die tijd was ik heel nuchter en rationeel. Ik vond dat ik me niet aan moest stellen en dat er altijd mensen waren die heftigere dingen meemaakten. Dat was ook zo, maar dat nam niet weg dat dit ook best heftig voor mij was. De scheiding van mijn ouders heeft veel gevolgen gehad voor mijn toekomst. Mijn vader is inmiddels opnieuw getrouwd. Mijn moeder heeft een leuke vriend gehad, maar die is een jaar geleden overleden. Verjaardagen kunnen we nooit samen vieren, zo ook andere feestdagen. Het gezin van vroeger is niet meer en zal nooit meer bestaan.
In onderstaande video wordt de stem van een kind van gescheiden ouders op treffende wijze in beeld gebracht. Het is een indrukwekkende video.
Ik ben benieuwd of jij ook gescheiden ouders hebt en je in voorgaande tekst of bovenstaande video herkent. Of misschien spelen er bij jou wel andere dingen of vind je het juist fijn dat je ouders gescheiden zijn? Ik hoor het graag, dus laat gerust je reactie achter.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik ongeveer 7 jaar oud was. Met ruzie.
Mijn vader heeft een vriendin, en mijn moeder is getrouwd. Ik kan gelukkig heel goed overweg met mijn stiefvader, en hij is echt een schat.
Waar ik nog wel iedere dag mee worstel is het contact tussen mijn vader en moeder. Ze hebben alleen contact voor alles wat écht nodig is, dus vakantieadressen etc. Voor de rest negeren ze elkaar. Eigenlijk ben ik al lang blij dat ze niet meer tegen elkaar praten. Net na de scheiding deden ze dat namelijk wel, en daarvan kwam alleen maar heel veel ruzie waar ik en mijn broertje tussenin kwamen te staan. Vooral mijn vader betrok ons heel erg bij de ruzies. Hij vroeg naar onze mening, en wat wij ervan vonden. Dan moesten we eigenlijk dus partij kiezen voor mam of pap.
Het ergste is dat ik niet weet wat er allemaal gebeurt is vroeger. Ik heb geen idee waarom ze uit elkaar gingen, en allebei vertellen ze mij andere verhalen.
De laatste tijd is het contact met mijn vader wat verslechterd omdat ik begin te begrijpen waarom mama hem zo verschrikkelijk vind. Misschien klinkt dat heel raar, maar nu ik ouder word, en meer dingen moet (werken, feestjes) merk ik dat hij weinig voor mij over heeft. Hij brengt me niet naar m'n werk omdat hij tv wil kijken, terwijl ik bij mijn vader geen fiets heb, en te voet is véél te ver.
Hij doet alleen dingen voor mij als dat hem uitkomt.
En tja... natuurlijk zijn scheidingen niet fijn! Natuurlijk wil je niet tussen een scheiding komen te staan, maar ik geloof met heel mijn hart dat het zo veel beter is. Hoe had mijn leven er uit gezien als pap en mam nu nog bij elkaar waren? Hoeveel verdriet had mijn moeder dan wel niet gehad, en hoe ongelukkig zou ons gezin daar wel niet van worden?
Ik ben blij met het gezin waar ik nu in woon. Mijn moeder, broertje, stiefvader en ik.
Iedere week verwissel ik nog steeds vader-moeder, steeds weer aanpassen geen échte thuis. Beiden een nieuwe relatie, beiden met iemand samen die een andere taal spreekt, waarbij mijn pa's nieuwe vriendin bijna even oud is als ikzelf.
En ikzelf ben vaak de steunpilaar voor beiden van mijn ouders, om dingen te regelen, het gezin bijeen te houden, bruggen te maken.
Er kan gerust gesproken worden over 'vechtscheiding' en ja voor een kind is dat pijnlijk. Ik had dezelfde leeftijd als jou, 15. Dit komt behoorlijk binnen.
Ik kan er wel uren over doorpraten. Maar ik vind dit een heel bijzondere tekst, Scarlet.
Dankjewel daarvoor.
Na die vakantie heeft het niet lang meer stand gehouden, toen op een ochtend mijn moeder gewoon weg was. Ze was weg, zonder iets te zeggen. Daarop volgde een echt vechtscheiding, waar ik en mijn broer als kinderen van 8 en 10 tussen stonden. Mijn moeder veranderde in een compleet ander mens, en dat was alles behalve positief. Er was ook nog veel gedoe over de spullen van de winkel die er destijds was, die moesten worden verdeeld. Ik woonde met mijn broer bij mijn vader, die al snel een nieuwe vriendin kreeg die ook een dochter had. Mijn moeder was verhuisd naar de andere kant van Nederland met de belofte na een jaar terug te komen. Na dat jaar, verhuisde ze echter enkel verder weg. Ze kwam haar beloftes eigenlijk nooit na en de dingen die gebeurden in de weekenden dat we bij haar waren, braken ons ook op. Toen ze een rechtszaak over geld tegen mijn vader aanspande, is het contact dan ook verbroken.
Ik vind dit een bijzondere tekst en een mooi filmpje, Scarlet.
Bedankt.
Liefs,
Echt heel mn leven zal veranderen als dat gebeurt, ik wil dat echt niet, maar ik ben er wel heel bang voor.
Als ik geen eetstoornis had gekregen, was het misschien gewoon doorgesukkelt, maar nu tijdens een moeilijke tijd, blijkt het dat ze niets aan elkaar hebben.
Ik denk dat ik een jaar of negen was toen mijn ouders scheidden. Dat was eigenlijk maar goed ook, want er was sprake van huiselijk geweld. Ik ben heel blij dat ik niet meer naar mijn vader hoef en dat hij mij van de rechter ook niet meer mag aanspreken. Hij is een grote narcist, manipulatief en egoïstisch, en daarbij ook nog hartstikke gewelddadig.
maar zou het niet fijn zijn als de ruzie's en discussies niet meer zo vaak voorkomen?
Natuurlijk blijft een scheiding van je ouders vreselijk lastig, maar geloof me... Je kunt heel gelukkig zijn, óók als je ouders een vechtscheiding gehad hebben.
Misschien moet je er even mee leren omgaan, maar het kan.
Ben maar niet bang, want écht, uiteindelijk komt het goed.
het ging op een voor mij vreselijke manier doordat ik me vader zag zoenen met een ander. het beeld blijft door mn hoofd gaan en het is heel zwaar om mee te dealen.
door de scheiding zijn mn problemen heel snel verergerd, helaas.
ik had niet verwacht dat ik op mn 16e nog zoveel moeite zou kunnen hebben met de scheiding maar zelfs nu vind ik het vreselijk om mee om te gaan.
liefs
Ik vind What Maisie Knew echt een super mooie film. Het gaat over een jong meisje waar de ouders van scheiden. En dan vanuit haar oogpunt, heel bijzonder vond ik het!
M'n vader wilde me niet en mishandelde me na de scheiding, dumpte me, stond op straat ernstig ziek. Bijna dood door m. Kreeg geen zorg, maar ook geen liefde. 2,5 jr geleden ben ik weggevlucht.
Nu nog, 4,5 jr na de scheiding lopen er nog advocaatzaken en zit ik in intensieve hulptrajecten. Ben nog steeds fysiek niet hersteld, want vele schade is blijvend. Word ook volgende week weer opgenomen int ziekenhuis.
Maar blij dat ik m'n vader niet meer zie. Al is t des te zwaarder nu met m'n moeder.. Die nog zoveel boosheid heeft, zeker omdat ik er nu fysiek zo slecht aan toe ben, en psychisch. Pff..
Warrig berichtje, maar huil f heel hard atm.
een jaar terug zou ik alleen het idee al dat mn ouders gaan scheiden vreselijk hebben gevonden, maar wat er de afgelopen maanden is gebeurd, heeft er voor gezorgd dat ik wilde dat ze gingen scheiden. Nu is het redelijk rustig, behalve dat ze elkaar dingen verwijten enzo.
dit allemaal heeft er bij mij voor gezorgd dat ik nu weer een terugval heb
goed verwoord!
maar ergens was ik opgelucht . maar toen had ik het andere nieuws namelijk nog niet gehoord . mijn mama wou weg van mijn papa omdat ze samen is met een vrouw . dat was vooral de grootste schok voor me . want ik kende die vrouw al een jaar . en opeens veranderd het je moet gaan inwonen bij die mevrouw samen met je mama . je weet niet wat je zal mogen doen of je wel mag . voor mij was dit een hele aanpassing die ik tot nu toe nog altijd geen toffe aanpassing vind . maar wat ik zeer goed vind we werken er samen aan om het zo leuk mogelijk te maken . waarvoor respect voor mijn nieuwe 2de (mama )
vaders en moeder denk goed na wat je de kinderen aandoet
het beste
vader 1960 / 2014