De feestdagen staan weer voor de deur. Voor sommigen van jullie een fijn en warm vooruitzicht, maar dat hoeft lang niet voor iedereen zo te zijn. Misschien ben jij wel iemand die meer spanning ervaart rondom de feestdagen. Heb je het gevoel dat er veel van je wordt verwacht. Wellicht kom je uit een gebroken gezin en is het elk jaar plannen hoe je iedereen gelukkig houdt en ga je hierbij makkelijk aan jezelf voorbij. Vind je het moeilijk om nee te zeggen tijdens de feestdagen? Lees dan snel verder.

Een van de beste dingen die ik voor mezelf kan doen, is voor mezelf opkomen wanneer ik merk dat de spanning oploopt. Dit is niet makkelijk. In mijn laatste 'Dagje mee' video liet ik zien dat ik dit nog steeds lastig vind. Nee zeggen is per definitie niet leuk. Misschien ben je wel bang om iemand teleur te stellen, vind je dat je 'niet zo moeilijk' moet doen of had je je ook wel verheugd op iets waar je nu niet meer aan toekomt. Je grenzen aangeven kan - los van de feestdagen - al pittig zijn. Zeker nu het 'gezellig moet zijn', kan dit nóg lastiger worden. Ik hoop dat deze blog je wat herkenning en handvatten geeft om hiermee om te gaan.

 
Bron foto

Jouw welzijn is belangrijk

Vooral tijdens mijn eetstoornis - maar ook nu nog steeds - vond ik het vaak lastig om mezelf op nummer één te zetten. Om echt te voelen wat op het moment voor mij goed en helpend was, om mezelf even los van de situatie te kunnen zien. De feestdagen kunnen een bepaalde druk met zich meebrengen. Er is maar zoveel tijd waar je alles in moet verdelen.

Ik heb jarenlang het idee gehad dat er met de feestdagen ontzettend veel van me verwacht werd. Ik moest overal zijn, iedereen zien, gepaste cadeautjes halen, eten maken én gezellig zijn. Soms ging dit me best goed af, maar dat is niet lang altijd het geval geweest. Ik voelde de spanning vaak al oplopen voordat we concrete afspraken hadden gemaakt. En toch lukte het me niet om dit aan te geven, om mezelf iets te ontzien zodat ook ik kon genieten van de feestdagen. Ik voelde me vaak egoïstisch. Wie ben ik om het voor iedereen te verpesten? Misschien herken je dit ook wel. Maar is het eigenlijk wel egoïstisch om je grens aan te geven? Of is dat juist heel sterk en krachtig?

Ik moet hierdoor ook denken aan een blog die Daphne ooit heeft geschreven: Ben ik egoïstisch als ik voor mezelf zorg? Mocht je dit een lastig vraagstuk vinden, is dat zeker een aanrader om te lezen. Spoiler alert, ze sluit daar af met de volgende zinnen die ik je met deze blog ook mee wil geven:

"Ik mag het voor mijzelf zo leuk, fijn en makkelijk mogelijk maken. Ook jij mag daar voor kiezen en dat nastreven. Dat is niet egoïstisch, dat is zelfzorg."

Misschien helpt het om het zo te bekijken. Dat je eigen grenzen bewaken en aangeven juist een stukje zelfzorg is en dat je het recht hebt om voor jezelf op te komen. 

Klopt het wel wat ik denk?

Terugkijkend denk ik dat ik te veel bezig was met anderen. Ik wilde niemand teleurstellen en ik zag mezelf vaak ook als incompleet, juist door dit lastig te vinden. De angst om anderen teleur te stellen mag er ook zijn, maar in mijn geval maakte ik het groter dan het in het echt was. Ik vulde verwachten in en wist bij voorbaat al wat iemand van mijn 'nee' zou vinden. Ik denk dat het menselijk is om gedachtes van anderen in te vullen, maar dit is lang niet altijd eerlijk. In mijn geval kunnen gedachtes overtuigingen worden, die haast los van de werkelijkheid kunnen gaan staan. Mocht jij dit herkennen, hoop ik dat je jouw aannames terug kunt geven aan de persoon in kwestie. Klopt het wel wat ik denk? Of zit ik er misschien naast? Ik heb door het terug te koppelen geleerd dat ik vaak bepaalde aannames overdrijf in mijn hoofd en het hier een eigen leven krijgt. 

Durf teleur te stellen

Dan een lastig punt. Misschien wel het allermoeilijkste. Probeer te accepteren dat je anderen soms teleur gaat stellen. Misschien is het je gelukt om die overtuigingen uit je hoofd te halen en kom je tot de conclusie dat je anderen wél teleurstelt. Dat is een vreselijk gevoel, maar probeer hierbij ook te onthouden dat je helaas niet iedereen tevreden kunt houden. Zeker als je niet zo vaak je grenzen aangeeft, kan het voor je omgeving lastig zijn dat je dit nu wél doet. Misschien komt het voor hen onverwachts en schrikken ze hier zelf van. Ik hoop dat - ook al kan het zo lastig zijn - je hierin rustig kunt blijven en de kans krijgt en neemt om uit te leggen wat jouw beweegreden is en dat je voet bij stuk kunt houden. Je bent namelijk belangrijk genoeg om die grenzen aan te mogen geven. En wanneer je hier beter in wordt en ermee oefent, is dit niet alleen een erkenning hiervan, maar ook een manier om jouw leven in te delen zoals jij dat voor je ziet. Ik begrijp dat het niet makkelijk is om hier zelf een begin in te maken. Daarom wil ik je nog wat concrete tips geven.

De confrontatie

En dan is het moment daar. Je hebt besloten dat je een grens aan wilt (moet) geven. Of dit nu gaat om een taak die van je 'verwacht' wordt of misschien je aanwezigheid in het algemeen. Ik hoop dat onderstaande tips uit de blog 'Grenzen aangeven' je wat meer kracht geven hierin. Hopelijk helpt dit om het moment zelf iets minder zwaar en beladen te maken. 

• Onderzoek waarom jij het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven.
• Onthoud dat je recht hebt om je grenzen aan te geven.
• Neem een assertieve houding aan.
• Vraag om bedenktijd.
• Houd het bij jezelf. Hierdoor is de kans groot dat de ander zich minder snel aangevallen voelt.
• Blijf rustig en consequent.
• Wees eerlijk. De waarheid is goed genoeg.
• Draai de situatie om. Wat zou ik hierin van een ander verwachten? Wat zou ik vinden als die ander nee zegt?
• Je mag terugkomen op je besluit. Misschien heb je nee gezegd en denk je achteraf: eigenlijk had ik dat best kunnen doen. Schroom dan niet om terug te komen op je besluit. Je verandert, evenals je kijk op dingen. Dat is menselijk. 

Ook wil ik nog toevoegen dat het voor mij destijds (en nu nog steeds) helpend is om terug te vallen op mensen die mij hierin begrepen. Waar ik - voordat ik een spannend gesprek inging - mee kon sparren. Zo voelde ik me én meer gesteund én krachtiger, maar ook kon ik het een beetje uit mijn hoofd halen waardoor het moment zelf minder beladen was.

De feestdagen kunnen voor iedereen zo anders zijn en dat is denk ik ook prima. Onthoud: uiteindelijk zijn het ook 'maar gewoon dagen' die ook weer voorbijgaan. Ook al is het dit jaar anders dan voorheen, ik hoop dat het je lukt om dit jaar de feestdagen in te delen op een manier die bij jou past en dat je hier ook niet schuldig over voelt. Ook jij verdient een fijne kerst, hoe dit er voor jou dan ook uitziet.

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.