Mijn seks is stuk
"Ik vind dat seks iets moet zijn waar je over kunt praten, zoals ook mijn band geplakt moet worden. Als dat gebeurt, creëer je ruimte voor een gesprek." Met deze woorden luidde Lize Korpershoek haar documentaire 'Mijn seks is stuk' in bij De wereld draait door. De vraag die Lize in het begin van haar documentaire stelt, komt bij mij eigenlijk al meteen binnen: "Is mijn seks echt stuk, of is de boel nog te redden?" Ergens piept er een klein stemmetje in mij dat meteen inspeelt op deze vraag. Is mijn seks ook stuk? Of ben ík het misschien...?
Met tranen in mijn ogen klik ik het venster weg. Wat ik voel, weet ik even niet zo goed. Ik denk eigenlijk vooral heel veel verdriet. Maar ook herkenning. Het verdriet dat ik misschien al die jaren heb weggestopt. Het verdriet dat mij beschermt, me tegenhoudt.
Gewend om er niet over te praten
Seks was nooit echt bespreekbaar thuis. Mede denk ik ook omdat ik thuis geen veilige sfeer ervoer om het zelf aan te kaarten. Mijn eerste stiefvader vroeg er nog weleens naar als we samen waren, maar ik was er toen al zo aan gewend dat het eigenlijk een soort taboe-achtig onderwerp was, dat ik me vooral schaamde om het er over te hebben. Seks voelde toen al als een ding. Dat grote, vage, abstracte iets waar ik geen grip op leek te hebben. Seks draaide niet om mij, maar om mijn partner. Voor mij hoefde het eigenlijk niet eens echt. Ik was dan ook vrij jong toen ik al smoesjes gebruikte om er onderuit te komen. Dat dit niet de manier is hoe seks werkt, of kan werken, wist ik toen nog niet.
Deze kijk op seks nam ik mee toen ik uit huis ging en vriendjes kreeg. Ik denk zelfs dat - voordat ik mijn eigen onderzoek hierin begon - ik nog steeds vrij timide was als het ging om seks. Alle punten die Lize aankaart in haar documentaire herken ik. Maar praat ik erover? Nu misschien, maar tot voor kort echt niet. Dat zat gewoon niet in mijn systeem.
"Ik heb het idee dat ik iets misloop, dat ik het niet goed doe"
Toen ik haar deze zin hoorde zeggen, brak ik. Al vrij vroeg in de documentaire vertelt Lize dat ze van jongs af aan al het idee had dat ze 'seksueel niet goed geprogrammeerd is'. Een gedachte die ik ook meer dan eens heb mogen ervaren. Ik voelde me kapot. Alsof ik niet werkte zoals de rest. Ik moet eerlijk zeggen dat het beeld dat de maatschappij hieromheen gecreëerd heeft, mij ook niet echt geholpen heeft. Ik vergeleek mezelf met actrices die, zoals Lize ook aankaart, inderdaad idioot snel opgewonden worden en altijd maar zin hebben. Ik kreeg het idee dat dit de werkelijkheid was; dat dit dus ook maar voor mij zou gelden. Maar dat deed en doet het nog steeds niet. En nu vind ik dat prima, maar dat is lang niet altijd zo geweest. Ik voelde me kapot, mismaakt. Stuk. Niet mijn seks was stuk, maar misschien ikzelf wel een beetje.
In de documentaire ondergaat Lize een meting die haar genitale responses onderzoekt. Een punt dat Lize middels deze documentaire - vind ik - heel mooi aankaart, is het verschil in ervaring tussen de geest en het lichaam. Deze hoeven niet parallel te lopen. Want ook al reageerde haar lichaam 'gezond', toch is dat schijnbaar niet voldoende. Het gaat dus vooral om wat er in haar hoofd gebeurt en dat is iets dat toch wel pittig is om te veranderen.
"Soms wil ik het gewoon even voelen. Ik ben bang dat, zodra ik het omzet naar seksuele handelingen, dit gevoel weer weggaat." Ook deze kwam bij mij erg binnen. Soms lukt het me niet op die spanning vast te houden en ben ik bij voorbaat al bang dat ik dit niet mee kan nemen. Ik zit al vast in mijn angst voordat er überhaupt iets is gebeurd. Ook merk ik dat juist door het ervaren van die opwinding ik ook een idioot hoge druk op mezelf kan leggen. Nu voel ik iets, dus nu moet ik er ook iets mee. Snel! Voordat het weer weggaat. Het werkt bij mij dus twee kanten op, die eigenlijk continu zorgen voor een totale disbalans.
Bij een orgasme is het goed
Al eerder schreef ik dat ik vrij jong het idee had dat seks om de ander draaide. Om diens plezier, niet het mijne. Seks stond in het thema van het genot van de andere partij. En pas bij een orgasme was het klaar. Ik denk, of ik weet, dat dat orgasme zelfs centraal stond op dat moment. Jaren lang. Daar draaide het toch om? Daarna was het pas klaar. Maar is dit echt hoe het werkt?
Ja, voor mij toen wel. Ik wist niet beter dan dat seks draaide om dat orgasme. Gelukkig ben ik nu iets wijzer en weet ik dat er veel meer bij komt kijken. Voor mij draait seks nu om verbinding, samen plezier hebben. Twee dingen die ik jaren geleden nooit aan seks had gekoppeld. Toen voelde seks als een verplichting, iets wat je tussen de bedrijven door toch even moest doen. Omdat het zo hoorde. Met als doel dan ook dat orgasme. Niet eens van jezelf, maar van de ander. Want dat is wat ik mijn hele leven heb gedaan en hier ook weer naar voren komt; ik leef voor anderen. Alles wat ik tot voor kort deed, draaide om anderen. Ik dacht niet aan mezelf, ik wilde vooral anderen niet teleurstellen en niet boos maken.
In de documentaire wordt kort gepraat over dat ieders seksualiteit dicht bij de ziel ligt. Ook al gaat het verder goed; als je nog niet helemaal rust hebt gevonden, uit zich dat middels seksualiteit. Dit heeft me even aan het denken gezet en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik hier eigenlijk vooral heel verdrietig van word. Aan de ene kant zou het een deel verklaren, want ik weet dat er nog veel verdriet zit dat echt nog tijd nodig heeft. Ook betekent dit voor mij dat mijn verleden elke dag dus nog z'n sporen achterlaat. Ik heb me misschien nog niet zo vrij gevochten als ik aanvankelijk dacht. En dat is wel even slikken.
Belemmeringen door ziekte of stress
Daarnaast heeft mijn eetstoornis ook niet meegeholpen. Jarenlag vocht ik tegen mijn eigen vrouwelijkheid. Mijn vormen stonden symbool voor het eerdere misbruik. Ik wilde geen vrouw meer zijn, maar veranderen wilde ik ook niet. Mijn eetstoornis hielp mij hierbij, werd mijn uitkomst. Maakte het leven haalbaar. De onveilige situatie thuis waar ik zo hard tegen vocht, kwam hier tot uiting.
Een vrouw zijn stond in mijn ogen gelijk aan aandacht krijgen, aandacht die ik niet wilde. Aandacht waar ik niet om vroeg. Ik wilde terug naar mijn onaangeraakte lichaam, alleen van mij. Puur en niet besmet door andere handen. - Uit de blog: eetstoornis om geen vrouw te zijn.
Mijn eetstoornis verdoofde me. Ik was het contact met mijn lichaam allang verloren, evenals de 'ik' die ik voorheen was geweest. Alles wie ik was of dacht te zijn verdween; elke dag een beetje meer. Mijn dagen werden sekslozer en ik werd onverschilliger. Het maakte me niet meer uit. Niks meer.
Voelen wat je ervaart
Lize besluit om zich wat meer te richten op haar gevoel. Wat voelt ze nou echt? En wat betekent dit? Middels aanraak-oefeningen lukt het haar om die grenzen op te zoeken en ook uit te spreken. Beelden waar ik ook emotioneel van word, maar op een hele fijne en rustige manier.
Wat heb je nodig om in contact te blijven met wat je voelt? Bewustzijn? Nog meer bewustzijn? Ik weet het nog niet zo goed. Maar met het idee om maar meer te voelen in mijn achterhoofd, heb ik mijn tranen niet weggedrukt. Ik heb gehuild, hard gehuild. En dat is voor mij misschien al een hele mooie stap.
Mijn seks is stuk; een heel intiem portret waarin verschillende onderwerpen worden aangekaart die naar mijn idee meer besproken zouden mogen worden. Een intiem en persoonlijk verhaal, wat voor velen misschien net zo herkenbaar is als voor mij. Seks gaat dus niet alleen over seks, maar over veel meer zaken die er onder verborgen liggen.
Er zijn denk ik wel honderden manieren om seks te hebben. En meer dan honderden mensen ook wel om dat mee te doen. En iedereen heeft hier zijn eigen manier voor. Houd het vooral bij jezelf, wees trouw aan jouw gevoel. "Mijn seks is gewoon mijn seks", zegt Lize. En dat is denk ik een mooie boodschap voor iedereen.
Wil je de documentaire bekijken? Dat kan hier.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Goeie vraag hoor. Ik denk dat dit voor iedereen anders is. Ik heb ervoor gekozen om
Het voor nu alleen en samen met mijn vriend te onderzoeken, maar mocht dat niet voldoende zijn, kan het zijn dat ik inderdaad therapie overweeg. Nogmaals, dit is zo’n persoonlijk onderzoek dat het ook echt zo verschillend is wat werkt. :)
Liefs,
Lonneke
Vaak zegt hij ook tegen me je lijkt wel een sombie waar is de passie? En dan denk ik ja weg
Wat rot dat je het herkent.
Mocht je erover door willen praten, op het forum is altijd ruimte natuurlijk.
Liefs,
Lonneke
Liefs,
Lonneke
Wat heftig wat je allemaal hebt meegemaakt. Ik kan me voorstellen dat dit nog zo meespeelt en invloed heeft. Ik ben benieuwd wat je van de documentaire gaan Vinden.
Take care,
Lonneke
Zou mijn seks ook stuk zijn? Voordat ik het uberhaupt getest heb hahaha... En ja ik ben zeker weten lesbisch, het idee dat ik iets met een man zou doen vind ik vies, ook kan ik alleen verliefd worden op vrouwen en voor vrouwen voel ik wel seksuele aantrekkingskracht, maar niet sterk genoeg om met de eerste beste mooie vrouw het bed in te duiken... Ik kan me ook niet voorstellen dagelijks seks te hebben wanneer ik een relatie zou hebben, misschien in het begin alleen... Ik dacht dat ik normaal was tot ik me realiseerde hoe erg iedereen op seks gefocust lijkt te zijn, je mist wat in je leven wanneer je het niet (genoeg) doet, je bent een loser, preuts...
Nee ik ben een volwassen vrouw die weet wat ze wilt een zich niet langer gek laat maken door anderen.
Bedankt voor het schrijven van deze mooie en o zo rakende blog. Voordat jij begon met schrijven over je gevoelens rondom seks had ik het idee dat ik de enigste was die dat zo voelde. Je bent de eerste die me laat zien dat ik niet gek ben. Het geeft me zo’n enorme rust. Je helpt me echt met je blogs.
Bedankt dappere jij.
Liefs, Lisa
Bedankt voor je lieve reactie, ik ben er helemaal stil van. Wat fijn dat ik je die herkenning hebt kunnen geven en dat je die rust kunt ervaren. Take care ♥
Liefs,
Lonneke
Met het eten is het net zo, we kijken naar anderen en schamen ons voor wat we zelf willen, voelen en nodig hebben, denken dat iemand ons moet vertellen hoe het moet, en toch de enige die het weet ben je zelf.
Begrijpelijk dat die spanning en druk juist meer toenam hierdoor. Fijn dat het voor jou helpend is om hierover te lezen. Mocht je nog suggesties hebben voor blogs, laat het vooral weten op het forum :)
Take care,
Lonneke
goed punt wat je hier aankaart, ik denk dat dit zeker van toepassing kan zijn.
Liefs,
Lonneke
precies dat vond ik ook! Een hele waardevolle documentaire denk ik!
Liefs,
Lonneke
Tantra heeft mij ook heel erg geholpen om mijn seksualiteit te vinden. Ik kan het iedereen aanraden. Maar zoek wel iemand of een organisatie die goed voelt voor jou. Je veilig voelen, veiligheid en dat je grenzen ten alle tijde gerespecteerd worden is het allerbelangrijkste.
Goeie tip! Ik heb het zelf (nog) niet geprobeerd maar ik heb er ook goeie verhalen over gehoord! Bedankt voor het delen!
Liefs,
Lonneke
wat rot dat dit voor jou ook zo herkenbaar is. Van mijn kant natuurlijk graag gedaan. Ook op het forum kun je natuurlijk terecht mbt dit onderwerp.
Take care,
Lonneke
Mensen snappen er niets van, denken vaak dat ik wel misbruikt ben en daarom er geen zin in heb. Liefdesrelaties zonder seks of met weinig seks zijn onmogelijk en niet de moeite waard, als je seksuologen moet geloven. Dat is ook een stigma dat het zoeken naar een partner heel moeilijk maakt. Ik durf eigenlijk al niet meer op een normale dating site te gaan staan omdat dit als 1 van de eerste onderwerpen ter sprake moet komen. Als je libido niet matcht dan wordt het sowieso heel moeilijk om lang samen te blijven. Triest eigenlijk he, die eenzaamheid terwijl er toch wel meer mensen mee worstelen.
Bij een romantische liefdeselatie verwacht je wel seks, bij een platonische- niet.
Het kan ook dat je gevoelens hierover veranderen, zonder dat je ervoor in therapie hoeft of iets dergelijks..is mij ook gebeurd.
Wat ik mooi vind aan de documentaire is dat Lize het niet voor haar partner doet. Ze vraagt wel hoe het voor hem is, maar in het interview vraagt Matthijs steeds maar naar haar plichtsgevoel naar haar partner en steeds zegt ze "nee ik doe dit voor mezelf."
Wie heeft ons verteld dat we onze partner iets verplicht zijn? Het is ons lijf.
Er is een heel mooi boek, online te lezen, over je weer verbinden met je eigen seksualiteit na een verleden met misbruik. Het heet "mijn lijf is me lief."
Dankjewel @Los voor die boekentip, ik heb hem gedownload en ga morgen ook aan mijn therapeute vragen of ze het boek kent.