Ik ben zo verdrietig, maar het mag er niet zijn. Ik voel dat ik moet huilen, maar ik durft niet. Ik schaam me voor wat ik voel. Ik stel me aan, ik ben zwak, ik neem te veel ruimte in, ik druk het weg. Maar door het weg te drukken, maak ik het niet weg. Ik voel de tranen prikken en de spanning in mijn lijf opbouwen. Ik voel me alleen met mijn problemen. Het voelt alsof ik er niet mag zijn. Ik durf het niet te laten zijn. Ik durf er niet te zijn. Ik durf niet te zijn.

Dit nummer popt regelmatig in mijn hoofd op wanneer ik op het forum of in de chat gesprekken voer over het durven toelaten van emoties. Het toelaten van emoties kan namelijk best eng zijn. De angst om te veel te zijn, om erdoor overspoeld te raken, om je aan te stellen, ruimte in te nemen, om je zwak te voelen, het kan allemaal tegenhouden in het voelen van je emoties. De eetstoornis biedt daarin een functie, op korte termijn kan het namelijk verdoven, een deksel op die put doen, maar het maakt de put niet leger en gevoelens stapelen zich op tot de deksel niet meer past. Het is effectief op korte termijn, maar geen oplossing voor de lange termijn. 

Nu is een put niet een heel chique vergelijking. 'Put' voelt een beetje negatief. In het nummer 'The River' zingt Aurora over niet over een put, maar over een rivier. De videoclip beeld het uit als planten en bloemen die als tranen uit je ogen groeien, maar die je steeds weer afknipt. Laat de rivier stromen, laat de bloemen groeien, laat je tranen vrij, laat het leven door je heen stromen. Want gevoelens horen bij het leven, maken je niet zwak, te veel, verkeerd of slecht. Ze zijn er voor een reden en ze maken je mens. En het delen (bij iemand die je vertrouwd, er voor je kan zijn, je veilig kan laten voelen) of laten zijn van deze gevoelens, kan helpen om het los te laten, kan opluchten en helpen verwerken. Het water komt en gaat als de golven van de zee, maar de put overstroomt niet meer, omdat het een plekje krijgt om te stromen. Laat het zijn en laat het dan los. Laat jezelf zijn, want je mag er zijn. Hoe het ook gaat.  

Don’t forget who you are even though you’re in need.
Like a bird in the night, your emotions deserves to be free.

You can cry, drinking your eyes.
Do you miss the sadness when it’s gone?
And you let the river run wild.
And you let the river run wild.