De een is veel met haar uiterlijk bezig en de ander kan het allemaal niet zoveel schelen. Toen ik op de middelbare school zat, werd ik me steeds bewuster van mezelf en van hoe ik eruit zag. Ik lette hierdoor meer op hoe ik mogelijk over zou komen op anderen én hoe anderen eruit zagen. Ik voelde me onzeker en wilde er net zo leuk uitzien als mijn vriendin en er graag bij horen, zoals de meeste meiden van mijn leeftijd. Dit zorgde er echter wel voor dat ik vaak erg veel bezig was met mijn uiterlijk.

Bron

Zo wilde ik per se iedere dag mijn haar wassen omdat ik bang was dat het anders vet zou worden en ik voor schut zou staan. Ook kan ik zwaar chagrijnig worden als een plukje haar niet zat zoals het naar mijn idee zou moeten zitten en dit kon ook echt mijn dag verpesten, terwijl ik helemaal niet door had dat andere mensen daar echt niet zo mee bezig waren.

Vanaf de tweede klas droeg ik ook regelmatig make-up en dit wilde ik graag hebben zoals andere de andere meiden in mijn klas. Mijn oogpotlood was halverwege de dag om de een of andere reden echter gewoon weg terwijl het bij de populaire meiden altijd mooi zat en goed bleef zitten. Ik stond iedere pauze in de wc om te checken of het nog goed zat en of mijn mascara niet uitgelopen was door de wind of regen.

Ik kan me ook nog wel herinneren dat ik tijdens mij puberteit wat meer zweette dan tegenwoordig en ik als de dood was dat ik gele zweetplekken kreeg in mijn witte shirtjes waardoor ik echt panisch was met het dragen van witte kleding op warme dagen. Ik deed er alles aan om niet te zweten en gebruikte liters Odorex tot mijn oksels helemaal stuk waren.

Inmiddels ben ik niet zo perfectionistisch meer met mijn uiterlijk bezig. Ik ga ook gerust zonder make-up de deur uit en ik baal er nog steeds wel van dat mijn haar vrij snel vet is, maar ik ga het niet meer obsessief iedere dag wassen. Daar wordt mijn haar immers niet minder vet van, het maakt het eerder erger.

Bron

In die periode vroeg ik me vooral af wat anderen wel niet van me zouden denken als ik er op een bepaalde manier uit zou zien en dit maakte me erg onzeker, vooral omdat ik van mezelf al niet zo'n hoog zelfbeeld had. Inmiddels wil ik er vooral leuk uitzien voor mezelf waardoor de druk om zo met mijn uiterlijk bezig te zijn, behoorlijk is afgenomen. Ik voel me niet verplicht om er op een bepaalde manier uit te zien voor iemand, behalve als ik dat zelf wil.

Ik kan me goed voorstellen dat als je je ook erg onzeker voelt en misschien problemen hebt met eten, je misschien ook een stuk meer bezig bent met je uiterlijk en hier wellicht heel perfectionistisch in bent. Als je een negatief zelfbeeld hebt, dan kun je dit (bewust of onbewust) proberen op te krikken door met make-up en dergelijken je uiterlijk te veranderen.

Dat is deels ook helemaal niet erg, ik voel me ook mooier als ik wat make-up op heb, maar het is goed je te realiseren dat al deze dingen je negatieve zelfbeeld niet wegnemen. Dat gaat immers niet enkel over je uiterlijk, dat is met name een gevoel van binnenuit. Als je daar iets aan wil veranderen, zul je ook daar iets aan moeten doen en niet enkel aan je uiterlijk.

Bron

Ben jij veel bezig met je uiterlijk?