Achteraf zijn ze er wel geweest, die eerste signalen dat het niet goed ging met je kind. Dat er iets veranderde wat toen zo onbelangrijk leek, maar later zo tekendend bleek te zijn. Je voelde misschien wel dat er iets niet klopte maar het werd door je zoon of dochter steevast onkend en weggewuifd. Had je toch maar doorgevraagd...

Iets minder dan de helft van de schoolgaande jeugd vind dat er wel wat kilo's afmogen, en van deze groep krijgt de helft een eetstoornis. Dat is veel! Uit eigen ervaring weet ik dat je kunt praten als brugman maar dat als het monstertje zich eenmaal in hun gedachten heeft genesteld, het zich niet laat wegpraten. Wat je ook zegt, wat je ook doet het lijkt niets uit te maken. Het wordt dan vaak duidelijk dat profesionele hulp nodig is en er nog een lange weg te gaan is. Een weg die het hele gezin beinvloed en waar je sterk voor in je schoenen moet staan.

In gesprekken met ouders wordt vaak gekeken naar het ontstaan van de eetstoornis. De thuissituatie, school, socialisatie van het kind zelf maar ook van de ouders. Welke waarden en normen gelden er en hoe is je kind daarmee om gegaan. In deze gesprekken komen ook de kenmerken aan bod en daaruit vloeit vaak een herkenning die helaas achteraf is.

Onderstaande kenmerken kunnen zichtbaar zijn in het gedrag en uiterlijk van je kind en kunnen duiden op het ontstaan van een eetstoornis. 

1. Maaltijden skippen. Samen eten is niet alleen gezellig maar ook de manier om te zien wat je kind bezig houdt en doet. Hoor je vaak allerlei smoesjes over waarom ze niet mee eten? Wees alert, want het is niet zo onschuldig als het lijkt. 

2. Zo staat het kastje nog vol en zo ligt er bijna niets meer? Niet te verklaren waar al dat eten is gebleven en huisgenoten weten van niets? Stop je kop niet in het zand maar ga op onderzoek uit. Je weet dat er iets niet klopt want pakken koekjes etc verdwijnen niet zomaar. Het kan het eerste teken zijn van eetbuien die bij voorkeur plaats hebben als iedereen slaapt of weg is. 

3. Van bankhangen naar hyper actief? In eerste instantie juich je het misschien toe als je zoon of dochter ineens flink aan het sporten slaat en gezond gaat eten. Maar volg ook hierin je gevoel. Een te extreme ommezwaai kan ook iets anders te betekenen hebben. Met dat de pubertijd naders worden kinderen zich meer bewust van hun lichaam en er verandert uiterlijk heel wat bij ze. Hier is niets tegen te doen, het hoort er nu eenmaal bij maar toch kan het ze heel onzeker maken. Ze verliezen de grip op hun lijf en proberen het weer terug te krijgen door af te vallen of  eten de onzekerheid weg. Benadruk vooral het toenemen van hun conditie, en in mindere mate dat ze er uiterlijk door veranderen. 

4. Vreemde opmerkingen over eten? Ineens is witbrood vreselijk slecht voor je, kan boter echt niet meer en is chips vies? Kinderen met een mogelijke eetstoornis gaan ineens de schuld geven aan eten. Door dat koekje zijn zij dik of slecht of lui of ietsanders. Het zijn gedachtenkronkels waar we vaak geen acht op slaan maar die eigenlijk heel vreemd zijn. Bevraag je kind hierover en wuif het niet weg. Ga het gesprek aan en hou contact. 

5. Ineens een ander kind? Van een zeker en open kind naar een afhankelijk en volgzaam type? Het kan betekenen dat er meer speelt. Als ze steeds meer "op alleen gaan", zich veel aantrekken van wat anderen over hun denken, of overal tegenaan schoppen terwijl ze dat voorheen niet deden is het zaak alert te zijn. Benoem de verandering en vraag door over hoe je kind daar zelf tegenaan kijkt. 

6. Vreemde namen? Ineens worden er vriendinnen genoemg die je niet kent? Vaak verandert de sociale kring van je kind als er een eetstoornis sluimerd. Er wordt via sites gezocht naar tips, ervaringen en steun. Er worden contacten gelegd met andere jongeren die voorheen niet tot de leefwereld behoorden en niet eens in de buurt wonen. Internet is van deze tijd en digitale vriendschappen ook, maar eens doorvragen naar de achtergrond van die nieuwe vrienden kan geen kwaad. 

7. Van stralend naar dof? Als je kind te weinig eet, loopt het kans dat het niet genoeg voedingsstoffen binnen krijgt. Zeker jeugd heeft extra veel nodig van alles. Als dat niet het geval is, uit zich dat in pluizig haar dat niet meer glanst, breken nagels sneller, is huid slecht doorbloed, altijd koud, weinig energie en veel moe, en vaak ook een wat kort lontje, duizeligheid en extreme emoties. Omdat deze uiterlijke kenmerken langzaam veranderen, valt het niet meteen op maar kijk af en toe eens goed naar je kind. Daarmee niet gezegd hebbende dat een rustig kind meer zou moeten eten. Juist als er een eetstoornis op de loer ligt, is een kind vaak over actief en zeer productief. Hun wil is sterk en daarmee verbloemen ze het echte probleem.

8. Pietje precies en niet snel tevreden? Juist deze types zijn meer vatbaar voor het krijgen van een eetstoornis. Van binnen vaak erg onzeker maar door grote prestaties neer te zetten of alles goed te doen voelen ze zich beter en horen ze er meer bij. Vaak zijn de emoties die getoond worden als er sprake is van verliezen of falen enorm en niet in verhouding tot wat er gebeurd is. 

9. Kleinere maat? Met dat de pubertijd nadert of in volle gang is, denken ouders vaak dat hun kind gewicht verliest omdat het "puppyvet" verdwijnt. Daardoor wordt dit signaal nogal eens verkeerd "gelezen". Volg je gevoel als je kind steeds een broekmaat kleiner kan kopen. 

Niet alle signalen zullen misschien van toepassing zijn, maar ook al is het er maar 1 of 2 het is zaak deze dan wel serieus te nemen. Kijk het in eerste instantie even aan, bespreek het onderling en spreek ook je kind er dan op aan. Laat weten dat je haar of hem ziet en doe moeite om boven tafel te krijgen wat er speelt. Pushen helpt vaak niet en boos worden al helemaal niet. Vaak gaat het om gevoelige dingen als onzekerheid en vertrouwen. Dan is steun, aanmoediging en liefde meer nodig dan een oplossing of dreigen.

Herkent u een van deze dingen bij uw kind? Hoe gaat u daarmee om? 

Foto's weheartit.com