Af en toe een dagje thuisblijven zouden de meeste mensen wel zien zitten, maar thuiszitten door ziekte is over het algemeen geen pretje. Een eetstoornis, blessure, chronische ziekte, ongeluk of operatie kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat je noodgedwongen een tijdje thuis komt te zitten. Of de klachten nou psychisch, lichamelijk of beiden zijn, thuiszitten is soms onvermijdbaar. Het is een tijd van uitzieken, uitzitten, uitrusten en weer opknappen. Thuiszitten en herstellen kan erg zwaar zijn, doordat je misschien beperkt bent in je kunnen en meer tijd hebt dan je lief is. Bovendien kan de reden waarom je thuiszit aanleiding zijn tot verdriet, pijn of andere emotionele onrust.

Als je aan huis gebonden bent vanwege ziekte is het vaak lastig om daarmee om te gaan. In deze blog delen wij onze ervaringen en tips om je te helpen de tijd thuis te overbruggen en je een steuntje in de rug te geven in deze moeilijke tijd.

♥ Thuiszitten met Irene...
Voor mijn eetstoornis heb ik nooit echt thuis hoeven zitten. Wel moest ik stoppen met m'n studie en m'n bijbaantje, maar ik kon gewoon naar buiten. Het was voor toen erg belangrijk om een bepaalde structuur aan te houden. Voor m'n eetschema, maar ook voor m'n mentale gezondheid. Ik merkte al snel dat ik steeds later naar bed ging en ook later op ging staan. Een omgekeerd ritme is niet zo lekker voor je lijf en je hoofd, dus al helemaal niet handig wanneer je herstellende bent van een eetstoornis. Op tijd m'n wekker zetten en elke dag naar buiten gaan heeft me echt goed gedaan. Dus dat kan ik iedereen aanraden.

Echter is het niet voor iedereen mogelijk om naar buiten te gaan en veel te ondernemen. Misschien heb je wel verplichte bedrust of heel erg veel pijn. Toen ik geopereerd was aan mijn knie mocht ik ook weken lang niet lopen. Ik werd gelukkig steeds handiger op krukken, maar ik heb toch wel een hele tijd thuis gezeten. Er stond dan een bed voor mij in de woonkamer van m'n vader, omdat ik geen trap kon lopen dus niet m'n eigen huis in kon. Gênant! Ik had zo veel behoefte aan privacy, maar het was even niet anders en het was belangrijk om te beseffen dat het uiteindelijk ook weer voorbij zou gaan.

In deze weken heb ik echt een record aantal tekeningen gemaakt. Verder stuurde ik mijn vader steeds op pad om materiaal te halen voor allerlei andere creatieve dingen die ik had bedacht. Ik had ineens tijd om t-shirts te maken en heb mezelf aangeleerd om met photoshop te werken. Daarnaast heb ik veel muziek geluisterd en series gekeken op Videoland. Ik houd veel van Nederlandse series, dus Netflix is dan wat minder geschikt. Daarnaast had ik af en toe wat mensen op bezoek en wilde m'n vader me ook wel eens naar iemand toe rijden.

Ik heb me in die tijd echt wel eens te veel gevoeld en ik vond het soms lastig om overal om te moeten vragen, maar het was even niet anders. Ik moest erop vertrouwen dat mijn omgeving ook wel zijn grenzen aan zou geven en dat moest ik dan ook accepteren. Het was niet fantastisch, maar ik heb er het beste van weten te maken en uiteindelijk had ik die rust ook nodig en heeft het me beter gemaakt. Zo is rust nemen ineens nog hard werken en dat is niet voor niks.

♥ Thuiszitten met Scarlet...
Eigenlijk heb ik nooit veel of lang thuisgezeten. Dat zal iets te maken hebben met mijn drang om altijd nuttig bezig te zijn. Ik kan niet niets doen. Ik werk wel veel thuis en ben daarin altijd heel consequent en gedisciplineerd. Ik kan geen uur lang uit mijn neus gaan zitten eten. Dat voelt niet goed. Het zou voor mij eigenlijk best een uitdaging zijn om gewoon eens een dag helemaal niets te doen. Wie weet ga ik die challenge ooit aan ;) Anyway, toen het niet goed met mij ging en ik tussen werk, studie en therapie in zat, vond ik het knap lastig om de dagen door te komen.

Wat me in die periode hielp was om iedere avond voorafgaand aan de volgende dag een planning te maken. Gewoon globaal een planning met daarop hoe laat ik ongeveer uit bed ging en zou ontbijten, wat ik die ochtend zou doen, hoe laat ik zou lunchen en waar ik die dag even heen zou gaan. Ik plande voor mezelf minstens één momentje buiten de deur. Het had het best voor me geweest als dit momenten waren mét sociale contacten. Dat vond ik in die periode echter te moeilijk. Daarom ging ik wel naar plekken waar veel mensen waren, zonder dat ik er iets mee moest. Zo ging ik vaak wandelend naar de stad om daar koffie te drinken en de krant te lezen in een café.

Toen ik net op mijzelf woonde kwam ik de dagen regelmatig door met heel veel films. Dat was toen fijn. Nu zou me dat denk ik een beetje neerslachtig maken. Breien heb ik ook een blauwe maandag gedaan. Haha, zou je niet verwachten van mij hè? Het leidde me in die tijd een beetje af. Dat was fijn. Verder ben ik altijd vrij actief geweest met het creëren van dingen online. Ook heb ik een periode vrijwilligerswerk gedaan om toch iets omhanden te hebben. Dan voelde ik me niet helemaal nutteloos, wat goed was voor mijn zelfwaardering.

Het voelt krachtig dat ik altijd vrij actief ben gebleven, tegelijkertijd is dat ook wel een valkuil. Op sommige momenten had het misschien beter geweest om eens écht rust te nemen.

♥ Thuiszitten met Daphne...
Ik heb het geluk gehad dat ik nooit echt langdurig thuis heb hoeven zitten, maar een paar keer hebben mijn ouders door fysieke of mentale problemen wel even aan de handrem moeten trekken. Beide keren vond ik het in het begin ontzettend moeilijk, maar kon ik later wel de rust vinden en er zelfs een beetje van genieten.  

De eerste keer dat ik noodgedwongen aan het bed of de bank vastgeplakt moest blijven, was na de wintersport vakantie. Ik was heel jong en hoewel ik mij enigszins kon redden op een snowboard, was ik toch iets te vaak op mijn stuitje gevallen. Ineens kon ik niet goed meer lopen en mocht ik (ik had er stiekem wel eens over gedroomd) met de banaan naar beneden. Mijn stuitje was gekneusd en na een paar dagen wintersport samen met mijn vader, konden we al meteen eerder terug naar huis. Ik moest een week bedrust houden en daarna nog een paar weken heel rustig aan doen.

In het begin vond ik dit vreselijk frusterend. Ik was nooit goed geweest in 'even niets doen' en ik was daarnaast ineens heel erg afhankelijk. Mijn vader heeft mij in die tijd heel erg lief geholpen en de bakjes verse aardbeien en tijdschriften waren niet aan te slepen. Op een gegeven moment lukte het mij om die tijd te vullen met lezen en leuke films. Vooral toen ik merkte dat ik wat meer kon, werd de tijd ook wat dragelijker. Ik kon de rust nu afwisselen met een korte wandeling en wat oefeningen en dat motiveerde extra om mijn lichaam voorop te stellen.

De tweede keer dat ik even thuis moest blijven, was omdat het niet zo goed met mij ging. Ik zou mijn schooljaar niet halen, ging ondertussen alleen maar naar feestjes en zat totaal niet lekker in mijn vel. Mijn ouders besloten mij even denkbeeldig op te pakken en uit mijn leventje te halen. School werd stopgezet en ik mocht even nergens meer heen. Toentertijd voelde dit als een gevangenis en raakte ik zelfs een beetje in paniek, maar uiteindelijk voelde ik ook dat dit een goede beslissing was en voelde het zelfs als een opluchting. Ik hoef het even niet meer zelf te doen.

Ik moest noodgedwongen tot rust komen en de eerste dagen heb ik alleen maar geslapen. Daarna begon het zoeken naar hulp en voor mij betekende dit het accepteren dat ik hulp nodig had. In deze periode heb ik veel nagedacht, veel gewandeld en alle liefde en bezorgdheid om mij over mij heen laten komen. Ik keek veel films als afleiding, het liefste films waar ik fijne herineringen aan had. Het was in die periode lekker weer en ik weet nog dat het mij hielp om mijn gedachtes soms af te wisselen met een beetje zon van buiten.

♥ Thuiszitten met Lotte V...
Na een operatie aan mijn ribben een aantal jaar geleden ben ik zeker zes weken lang thuis geweest. Ik vond dat erg moeilijk en lichamelijk had ik het behoorlijk zwaar. Zeker in het begin was ik ontzettend moe en kostte een klein blokje omlopen al heel veel energie. Het was toen erg warm, middenin de zomer, maar voor mijn gevoel heb die hele zomer compleet gemist doordat ik zo veel thuis zat. Ook later, toen ik me al beter voelde kon ik aan een hoop dingen nog niet meedoen. Ik mocht bijvoorbeeld niet zwemmen en ik wilde het liefst niet naar plekken toe waar teveel mensen waren uit angst dat iemand tegen me aan zou lopen of stoten.

Voor een groot deel heeft series kijken me door deze zware tijd heen gesleept. Mijn vriend had een soort stellage gebouwd aan het voeteneinde van mijn bed waarmee ik super comfortabel urenlang series kon bingewatchen. Ik had gelukkig nog een hele lijst achter de hand met films en series die ik nog wilde zien. Later toen ik weer wat meer kon ben ik ook gaan gamen achter de laptop. Ik vond het erg fijn om even 'in een ander verhaal te zitten' dan het mijne en films, series en games hielpen mij enorm hierbij.

Ook heeft het me geholpen om telkens mensen uit te nodigen voor een visite. Ik kon dan wel niet van huis weg, maar mensen konden wel naar mij toe komen. Door telkens een visite te plannen had ik iets om naar uit te kijken en het sociale contact hielp me om optimistisch te blijven over mijn toestand. Ook vond ik het fijn om wat te appen en te bellen met de mensen om mij heen wanneer ik me moedeloos of verveeld voelde.

Het accepteren van hulp was iets dat ik echt heb moeten leren in de tijd dat ik thuis zat. Een hoop mensen boden me namelijk wel hulp aan: 'Laat maar weten als ik iets voor je kan doen', maar vragen om wat ik nodig had was in het begin even lastig. Mensen helpen vaak graag, maar je moet er soms wel even om vragen. Door eerlijk aan te geven wat ik nodig had maakte ik het thuiszitten voor mezelf een stukje fijner en gemakkelijker.

♥ Thuiszitten met de andere Lotte...
Ook ik heb nooit een langere periode thuis gezeten maar wel twee periodes gehad in mijn leven waarbij het vergelijkbaar is. Vanuit mijzelf ben ik altijd gewend dat ik altijd weg ben, veel te doen heb met studeren, vrienden en sporten. Mijn studie is druk dus de momenten die ik thuis ben, koester ik. 

Toen ik opgenomen was in de kliniek stopte mijn drukke leven ineens. Ik kon niet meer werken bij de bakker, ik kon niet meer naar school, niet meer naar vrienden. De kliniek waar ik opgenomen was had therapie maar de nadruk lag vooral op het eten wat maakte dat ik heel veel lege momenten had zonder therapie of eten. Dat vond ik heel erg moeilijk en mijn therapeut zei op een gegeven moment: "Lotte, ga eens iets onnuttigs doen!". Ik dacht: "Wat een onzin". Maar toen ik het eenmaal ging proberen was het moeilijker dan ik had gedacht. Hier heb ik veel mee moeten oefenen maar deze oefeningen hebben mij wel geholpen. Ik heb voor mijzelf een lijstje gemaakt op dat moment van dingen die ik normaal nooit deed, zoals serie kijken, sims spelen, TV kijken etc. en deze dingen ben ik gaan uitproberen en uit gaan bouwen.

Afgelopen maanden ben ik in Zuid-Afrika geweest en ook dat was ineens een leeg moment. Ik was wel niet thuis thuis, maar ik zat wel thuis. Waar ik in Nederland telkens naar het ziekenhuis ging voor mijn studie werkte ik daar vanuit huis of de bibliotheek, ik kon zelf mijn eigen dagen indelen en dat vond ik best spannend. Ik was ergens wel bang dat ik in een soort van gat zou vallen omdat ik de ervaring van de kliniek in mijn achterhoofd had. De gedachte dat alles van mijn 'oude leven' stopte. Echter, ik kon hieraan merken dat ik hele stappen heb gemaakt de afgelopen jaren.

Het thuis zitten ging mij goed af en het hielp om de avond van tevoren of op zondag een beetje te plannen hoe mijn week eruit zag. Op lege momenten kon ik er heel erg van genieten van series te kijken of gewoon even een dutje te doen op bed. De oefeningen van onnuttige dingen doen zijn hiervoor de basis geweest. Ik heb in Zuid-Afrika geleerd om echt rust te kunnen nemen en heb dit nog meer leren waarderen. 

Hoe kom jij je dagen thuis door?

Fotografie: Matthew Henry, Pixabay, Pexels