Tips om met verdriet om te gaan

 

Ik kan verdrietig zijn om verschillende redenen. Soms door grote tegenslagen, maar soms ook door kleine teleurstellingen. Bijvoorbeeld wanneer het lijkt alsof ik nergens grip op heb en alles langs me heen gaat, of juist als ik het idee heb ik dat ik mezelf voorbij loop. Omdat mijn hondje ziek is, ik ruzie heb met mijn ouders of een slecht cijfer terug krijg op school. Al deze dingen, en nog veel meer, kunnen me een verdrietig gevoel geven. Maar hoe ga je er mee om?

Verdrietig zijn is een emotie die niemand graag voelt. Wanneer ik me verdrietig voel heb ik het idee dat alles negatief is. Ik voel me erg alleen en heb nergens meer zin in. Ik heb constant een brok in mijn keel en als ik 's avonds even alleen ben, begin ik te huilen zonder dat ik kan stoppen. Andere dagen kan ik me juist heel koel opstellen en lijkt het alsof niets doordringt. 

sad

Probeer te relativeren
Verdriet is vaak functioneel en hoort bij teleurstelling, ongeluk en het verliezen van iemand. Het is de bedoeling dat je de juiste mate verdriet op de juiste momenten voelt. Stel je hebt heel hard je best gedaan om te leren voor je herkansing, maar je hebt toch een 4 gehaald. Dan is dat erg naar en mag je daar best even teleurgesteld over zijn, maar het is dan niet passend om hierdoor een week niet meer uit je bed te komen. Daarnaast is het ook weer niet zo gepast als een famililid overlijdt vrolijk rond te lopen en je niet verdrietig te voelen. Er is geen specifieke regel voor hoe jij je hoorte te gedragen, want iedereen ervaar verdriet op zijn eigen manier. Maar probeer wel een realistisch te blijven en soms te relativeren als het om kleinere teleurstellingen of tegenslagen gaat.

Probeer te voelen
Het is belangrijk dat je naar je gevoel luistert. Het verdrietige gevoel mag je ervaren. Vaak vinden we dit erg lastig en eng. Want wat nou als we beginnen te huilen en we niet meer kunnen stoppen? En hoe moeten we omgaan met deze gevoelens? Het is makkelijker om een muur om je heen te bouwen, om je ergens anders op te richten en niet met emoties bezig te zijn. Maar op een gegeven moment werkt dat ook niet meer. Toelaten van tranen is dus heel belangrijk, om geen last te krijgen van andere problemen. 

Probeer het niet op te stapelen
Je kunt het zo zien: Elk steentje uit de muur die je om je heen bouwt zal een onverwerkte verdrietige situatie voorstellen. Er zullen grote en kleine stenen in de muur komen. Een grote steen staat bijvoorbeeld voor het verlies van je oma, een kleine steen voor het behalen van een slecht cijfer. Een andere steen staat weer voor de dag dat je vriendin ging verhuizen en zo stapelen de stenen zich op. Het lijkt of dit heel functioneel is, niet voelen en gewoon doorgaan met opstapelen. Maar telkens wanneer er een steen bij komt, zal de muur ook zwaarder worden. En op een gegeven moment wordt die stapel stenen zo zwaar, dat hij breekt en dan zullen alle stenen gaan rollen. Het verdriet van allerlei onverwerkte gebeurtenisen komt dan naar boven. Het kan zijn dat het dan langer duurt voordat je je weer goed kunt voelen. Daarom is het belangrijk niet te lang op te blijven stapelen, maar af en toe een steen van de stapel te halen.

sad

Kijk naar de gebeurtenis
Het is belangrijk dat je de gebeurtenis een plaatsje geeft. Mijn moeder vergeleek een verdrietig moment vaak met een steen. Een steen die net van de berg af komt heeft veel scherpe randjes. Wanneer je deze je langere tijd in je handen houdt en er over blijft wrijven, zal hij glad worden. De steen zal niet verdwijnen, maar hij doet geen pijn meer, omdat de scherpe randjes er vanaf zijn gesleten. 

Zo werkt het ook met verdrietige momenten. Door terug te denken aan deze momenten, door erover te praten en er over na te denken zullen de herinneringen minder zeer doen. Het moment verandert hier niet door, maar je kan het wel een plaatsje geven. Het is dus belangrijk dat je erover praat en er mee bezig bent. Je kan er met je vriendinnen, je ouders, iemand op school of met een hulpverlener over praten. Als je het lastig vindt om te praten kun je het ook opschrijven, tekenen of in je hoofd terughalen. Het maakt niet uit hoe je er mee om gaat, zo lang je het maar niet wegstopt.

Evenwicht
Naast dat het belangrijk is om het verdriet een plekje te geven, moet je ook doorgaan met het leven. Het is belangrijk om een goed evenwicht te vinden tussen terugkijken en verder gaan. Dit is het zelfde principe als een roeiboot. Peddel je alleen met de linker peddel, door alleen terug te kijken, dan maak je uiteindelijk een rondje. Peddel je met alleen de rechter peddel, door enkel vooruit te willen, dan kom je uiteindelijk ook niet verder. Het is dus belangrijk om evenwicht te vinden tussen vooruit en teruguitkijken. Dan pas zal je verder komen.

boot
boot

Ga er weer voor
Als verdriet langere tijd duurt is het niet goed om alleen maar over dat verdriet na te denken. Hoe vervelend en naar het ook zal zijn, hoe teleurgesteld je ook kan zijn, je moet weer verder. Ga weer voor het volgende goede punt, maak weer vriendinnen in je nieuwe klas of probeer contact te onderhouden met je vriendinnetje die verhuisd is. Wanneer je medelijden met jezelf krijgt en geen actie onderneemt zal het verdriet alleen erger worden. Pak dus weer leuke dingen op en praat jezelf weer goede moed in.

Doe dingen die je leuk vindt
Doe iets wat je leuk vindt en laat je omringen door mensen waar je je fijn bij voelt. Sommige mensen zijn liever alleen. Dat mag ook, maar bedenk dan wel wat de reden is waarom je alleen bent. Is het om even rustig na te denken en tot rust te komen, of sluit je je af van je omgeving en je gevoelens? Het is erg belangrijk om je gevoelens te laten zien. Wanneer je doet alsof alles goed gaat, zullen mensen dit geloven en je niet kunnen steunen. Wees dus ook open en oprecht tegen je omgeving en probeer mensen toe te laten. Ga regelmatig iets doen wat je leuk vindt, om weer wat positieve gevoelens toe te laten. 

Het komt goed
Onthoud dat het ook weer goed komt. Van verdrietige momenten word je sterker. Je leert door te gaan en met deze gevoelens om te gaan. Geef dus niet op, want na regen komt echt altijd weer zonneschijn! Hoe donker de wolken nu ook zijn!

zon
zon

Hoe ga jij om je verdriet om?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Maanmeisje - Vrijdag 28 maart 2014 19:50
Goeie blog en goeie tips! Meestal probeer ik het verdriet er gewoon te laten zijn. Dat is heel moeilijk, maar ik denk niet dat je gevoelens altijd weg moet werken. Ik denk wel dat je er op een goede en gezonde manier mee om moet leren gaan. Vaak wordt het verdriet na een tijd vanzelf wat minder, al komt er altijd weer nieuw verdriet... Ik voel me erg vaak verdrietig. Huilen is ook een manier om ermee om te gaan (als ik alleen ben).
Chananja - Vrijdag 28 maart 2014 19:59
Mooi en fijn om te lezen!
a - Vrijdag 28 maart 2014 22:40
Wat een fijne en herkenbare blog!
Eef - Vrijdag 28 maart 2014 23:18
Bedankt voor deze fijne blog!
Simba - Zaterdag 29 maart 2014 11:05
Huilen helpt mij ook altijd als ik me rot voel, alleen doe ik dat wel liever alleen. Ik zit in een mannenwereld, en heb altijd het idee dat huilen daar toch wordt gezien als een teken van zwakte.
Maar, verdriet heb je nou eenmaal, en volgens mij is het heel belangrijk om daar afentoe 'last' van te hebben.
Lotte - Zondag 30 maart 2014 15:30
Het is een mooie blog en bedankt daarvoor, maar de voorbeelden die jullie noemen zijn wel relatief erg kleine dingen als ik eerlijk mag zijn en dit maakt me nu juist nog verdrietiger...
falina ik mis je! - Vrijdag 12 december 2014 19:09
Ik zat een tijdje op de manege en het werd te duur en dus ik moest weg van mijn lieve lievelingspony falina ik lag dagem te huilen in bed het lijkt niet erg maar het is erger dan je denkt door deze tips ben ik minder emotioneel ik zoek haar binnekort weer op
danielle - Zaterdag 27 december 2014 17:12
Ik heb verdriet omdat mij schoonvader overleden is. Hij is een week overleden. En maandag is een cramatie. Heeft uw tips voor mij.
joy - Vrijdag 27 februari 2015 19:06
Ik ga om met verdriet door mezelf te snijden.. Ik wil alleen stoppen maar ik weet niet hoe. Kan iemand helpen?
Sjaak - Vrijdag 2 maart 2018 18:42
Laat je gevoel spreken. Gebruik geen messen enz. Laat je emoties komen. Voel het moment. En accepteer het. Mediteert en bidt. Ontspan je zelf van alles. Je bwnt mwer waard dan dit.
nina - Zaterdag 28 maart 2015 21:59
Hallo bedankt dit heeft me geholpen het leven is niet altijd even gemakelijk en fijn je leert je zelf kennen verdriet is iets wat enorm pijn doet soms veaag ik me af waarom het bestaat blijf in jezelf geloven er is iemand hoog daarboven die alles ziet voelt en beseft diegene zal je altijd bijstaan okal besef he dat niet xxxxxx^
nina - Zaterdag 28 maart 2015 21:59
Hallo bedankt dit heeft me geholpen het leven is niet altijd even gemakelijk en fijn je leert je zelf kennen verdriet is iets wat enorm pijn doet soms veaag ik me af waarom het bestaat blijf in jezelf geloven er is iemand hoog daarboven die alles ziet voelt en beseft diegene zal je altijd bijstaan okal besef he dat niet xxxxxx^
anoniem - Maandag 9 november 2015 23:28
Mijn tante is alweer bijna een jaar geleden overleden. Ik voel me nog steeds ellendig, Denk omdat ik gevoel heb opgepropt. Ik mis haar nog zo vaak. Zit nu al een paar uur te huilen en op die momenten gaat het opeens heel hard waaien. Ik denk dat er echt iets is na de dood.
Anoniem - Dinsdag 17 november 2015 20:28
Ik ben een meisje met veel verdriet verschillende redenen . en ik vind het een simpele blog want we zitten in de realiteit . dus denk wat echt gebeurt en niet wat je wilt horen .
Anoniem - Dinsdag 17 november 2015 20:28
Ik ben een meisje met veel verdriet verschillende redenen . en ik vind het een simpele blog want we zitten in de realiteit . dus denk wat echt gebeurt en niet wat je wilt horen .
Wendy - Donderdag 1 september 2016 19:50
Er is zo veel gebeurt dat ik het niet kan verwerken, wat heeft geresulteert in een suicidiale poging
jj - Maandag 10 oktober 2016 19:34
Ik ben vooral het evenwicht kwijt. Ik haat dit, er is geen controle meer over mijn emoties . Er is iemand ziek waarvan ik hou en deze persoon kan en wil ik niet verliezen, maar ik sta machteloos. Het verdriet is zo erg aanwezig (dit heb ik nog nooit zo erg gevoeld) dat ik nu opzoek ben op het Internet naar soort van hulpstukken om mezelf erbovenop te helpen. Mocht dit niet lukken gaan we gewoon een paar keer op de koffie bij een psycholoog.
nuria - Dinsdag 18 april 2017 20:37
Weet je wanneer ik verdriet heb?
Ik heb een vriendin waarmee ik heel close was maar door de vele ruzies mogen we niet echt meer met elkaar omgaan...
Soms als ze echt heel rot tegen mij doet kan ik niet stoppen met huilen
#whyucrying #halpmeee
Lu - Dinsdag 12 december 2017 11:59
Ik kan heel vrolijk en blij zijn....
Maarrrrr, nu mijn man wil scheiden,dat is naar,geeft me verdriet,terwijl ik weet,dat het samen zo verder gaan ook niet goed is.
Ik ben erg veel op mij zelf en hij wil eruit.
Na meer dan 40 jaar huwelijk vinden wij het een grote stap.
Mijn man,heeft enkele dagen geleden een leuke date gehad,wat ik hem helemaal gun.
Toch is het gevolg,dat ik er erg verdrietig om ben,dat we het samen niet goed kunnen hebben.
Maar het volgende;dat ik zo goed als geen contact heb met mijn,toch goeie zoon,blij kleinkindje,dat snijdt me.
En helemaal geen contact met mijn zoons'vriendin.
Wel zei mijn zoon spontaan,dat hij vindt dat hij een goede opvoeding heeft gehad door mij.
Zij vinden het zelf ook jammer,dat het zo is.
Ze zijn hier altijd welkom.
Ik ben daar niet welkom .
Dit is al 1 1/2 jaar z,sinds geboorte kleindochtertje.
We hebben met elkaar gepraat.
Hij las op internet en vindt,dat ik een vorm van borderline heb en me daarvoor zou 'moeten' laten behandelen.
Ik heb advies ingewonnen waarbij zij zeggen,nee niet doen.Zo zegt mijn intuïtie het ook.
Ik heb een rode draad door mijn leven gehad van echte zware depressiviteit,waar ik op allerlei manieren zo mee om ben gegaan,dat dat verleden tijd is.
Wel ben ik zeer hooggevoelig, blijkt.
Wat is mijn grote vraag,hoe om te gaan met het weinige contact met mijn zoon en kleinkind,en het geen contact met mijn zoons' vriendin?
Heeft iemand hier ervaring mee of kan en wil hier iets over kwijt,tips of wat ook....
Dank voor het kunnen vertellen,lezen van mijn verdriet, wat momenteel 'hoogtij' viert.

Liefs💚 en groet Lu
Jan - Zondag 25 maart 2018 01:31
Mijn verdriet verlies van mijn kleindochter. Ze is net 5,5 jaar geworden.
Ze was de oudste van mijn klein kleinkinderen.
Ik heb nog veel kleinkinderen, maar het het verlies....

Dat ene moment .... va Andre Hazes....
Runa - Maandag 16 april 2018 17:44
Ik kan zelfs met deze tips er niet meer boven op geraken en denk aan zelfmoord...
Wees lief voor jezelf - Zaterdag 11 augustus 2018 23:37
Alle berichten met een roep om hulp doen me wat. Iedere situatie is anders en complexer dan ik kan lezen. Iedereen beantwoorden kan ik nu ook niet. 1 tip die ik kan meegeven; hoe zou je degene van wie je het meest houdt behandelen als diegene in jouw situatie zat? Soms hebben we iemand nodig, die er niet kan zijn. Wees dan zelf degene die er kan zijn. Zelfliefde zorgt ervoor dat je jezelf geen pijn doet. Dat je anderen jou geen pijn laat doen omdat je weet dat jij het waatd bent! Echt, iedereen is imperfect, en is dat niet juist heel normaal? Mensen kunnen hun eigen zware ballast meedragen van vroeger waardoor ze de bealissingen nemen die ze nu nemen. We kkunnen nooit alles weten. Betrek het niet op jezelf en maak gezonde keuzes die je je eigen kind zou adviseren. Het werkt. Echt. Met kleine stapjes. Door te zeggen dat je vannjezelf houd. Ookal voel je het niet, het werkt als een sneeuwbaleffect, net als negatief zijn over jezelf. Je gaat het vanzelf voelen.
Veel liefs.
Line
Ans - Zondag 30 september 2018 12:00
Ik wil iets ,met mijn verdriet, ik heb een huwelijk achter de rug, van 27 jaar,
Mijn man maakte alles kapot wat maar kon, wilde niks meer aan nemen, nu heb ik een nieuwe man leren kennen, en ik probeer alles achter te laten, maar er komen soms nog tranen , we proberen er samen over heen te komen, hopelijk krijgen we het samen goed,maar het is niet makkelijk,maar we gaan er samen voor.
Marja - Zaterdag 27 oktober 2018 14:00
Als je man prostaatkanker heeft en je de kinderen vertelt wat er gaande is en ook de mogelijke behandelmethode uitlegt, gebeurt iets wat ik niet voor mogelijk had gehouden. De één reageert wat naar en ik bel of kom wel praten hierover. De ander in ons gezin gooide er van alles uit en wist meteen alles beter en wou meedenken en een second opinion. Ja daar zat ik op dat moment echt niet op te wachten. Het leek wel of het die persoon niets deed. Kwam niet langs of belde niet, Nee ma jij moet het maar op de chat zetten, nou ik vind dat doe je niet. Je hebt beide een telefoon en kan elkaar toch bellen. Ja bellen dat moet ik doen, anders om hoeft dat niet. IK heb al genoeg om over na te denken en proberen er voor mijn man te zijn. En nu ik nadat er gebeld werd voor ons trouwdag, wist ik niet wat ik hier op moest zeggen. Heb daarna toch zelf de telefoon gepakt en eens gezegd, dat ik erg teleurgesteld was. Had ik dat maar nooit gedaan. Ik ben verrot gescholden en kreeg hele nare dingen naar mijn hoofd geslingerd. Het kwam er op neer, dat ik nog erger dan mijn vader was. En ma ik hoef je nooit meer te zien. Dus zoals altijd mag je als moeder niet zeggen, wat je zo'n verdriet doet. En ja nu probeer ik mij er door heen te worstelen. Valt niet mee, daar ik al jaren een antidepressiva gebruik.
Amel - Donderdag 6 december 2018 22:15
Ik kan het niet los laten verdriet is egt verveelen
Hoe moet ik veder gaan
nienke - Donderdag 31 januari 2019 16:38
ik vindt het mooi en als ik verdrietig bent zal ik deze brief lezen
cherie - Maandag 4 februari 2019 09:31
Ik begrijp dat iedereen wel eens verdriet heeft. Mensen kunnen heftige dingen meemaken. Maar ik begrijp niet, dat bijvoorbeeld Marja (27 okt) haar hele persoonlijke verhaal en frustraties over haar EIGEN KIND hier op het internet zet......... dat is echt zó not done! Je bent moeder verdikke! Begrijp je? Dit doe je niet. Een kind worstelt op zijn eigen manier met dingen die moeilijk zijn en dat dat niet is zoals jij dat wilt, mag dat alsjeblieft? Zet zulke dingen niet op internet. Wees volwassen en ga naar een hulpverlener met een beroepsgeheim en vraag daar adviezen als je er mee zit. Dit is echt zo pijnlijk om te doen...
Dirk - Zaterdag 23 februari 2019 15:28
Mijn vrouw heeft mij verlaten op 11 december wij hadden veel spanning door haar dochters die al meer dan 3 jaar niet tegen mij spraken in opdracht van haar ex de moeder stond niet boven haar dochters die waren de baas over haar en ik stond machteloos daar in .ik heb zelf 7 jaar voor de meiden gezorgd ik heb ze gezond leren eten ik was er altijd voor ze als ze ziek waren hield ik ze van school
En de moeder kon normaal naar haar werk thuis draaide alles door ik kookte ik was verzorgent . Ze wonen na bijna 3 jaar bij een vader hij heeft net zolang gestookt dat wij nu uit elkaar zijn door de spanning .persoonlijk hou ik nog heel veel van haar maar zij heeft gekozen voor de meiden die nu bijna 18 jaar zijn en ik ben nu alleen en daar heb ik heel veel verdriet van ik moet zien dat ik hier uit kom het voelt net of ben ik gebruikt gedumpt in de kliko bak
Bray - Vrijdag 12 februari 2021 09:50
ik heb verdriet en alles erop aan wat me erg enorm stoort dat zijn relatie en ik wil dat deze gevoelens niet meer bestond om dat ik all paar manden met mijn ex vriendin had nu plotsling alleen elk dag en weken lang komen een paar plaatjes tevoorschijn voorbij me ogen en mooi tijden die we samen haden maar toch ze heeft besluit genomen om haar eigen pad te nemen dat geef ik haar respect maar ik wel echt kij verveelend dat je elkaar niet meer mag of kan spreken ik wordt er beetje moe van maar ik kan haar niet lose laten gaan
HannaH - Donderdag 15 juli 2021 17:14
ongeloof en verdriet. Deze info geeft op dit moment wat houvast🙏🏻