Ik ben bang voor mijn verjaardag
Jouw verjaardag. Die ene dag in het jaar waarop jij geboren bent en weer een jaartje ouder wordt. De één viert het uitgebreid met vrienden en familie. De ander houdt het klein of doet er niets aan. Sommige mensen vinden het fijn om jarig te zijn en kunnen er volop van genieten. Anderen vinden het vreselijk en zouden het liever overslaan. Ik behoor tot de laatsten.
Mijn verjaardag is nooit de mooiste dag van mijn leven geweest. Van kleins af aan heb ik er moeite mee. Op mijn feestjes was ik altijd heel verlegen. Al die kinderen die speciaal voor mij kwamen en cadeautjes aan mij gaven. Ik vond het lastig om in het middelpunt van de belangstelling te staan. We gingen koekhappen, de stoelendans doen, taart eten en films kijken. Allemaal vanwege dat jaartje erbij.
Hoe ouder ik werd, hoe moeilijker mijn verjaardag voor mij werd. Ik vond het vreselijk om steeds verder verwijderd te raken van dat kleine meisje dat ik was en langzaamaan een vrouwelijk lichaam te krijgen. Ik wilde hutten bouwen, in bomen klimmen, knikkeren en hinkelen, touwtjespringen en kinderliedjes zingen. Ik wilde met krijt op de stoep tekenen, tikkertje en verstoppertje spelen, belletje trekken en wegrennen, op de schommel zweven. Dat allemaal, en meer, wilde ik voor de rest van mijn leven.
Toen ik twaalf werd, zei mijn zus opbeurend tegen mij dat ik vanaf die leeftijd meer films mocht kijken. Het kon mij niets schelen! Ik troostte mijzelf met het idee dat het maar één jaar meer was dan elf. Dat was geen groot verschil, maar naarmate de jaren verstreken, werd het dat wel. Mijn zestiende verjaardag heb ik huilend doorgebracht. Ik wilde geen felicitaties, geen kaarten en geen taart. Ik wilde geen cadeautjes, geen slingers en geen ballonnen. Het enige wat ik wilde, was jonger worden.
Mijn achttiende verjaardag was een regelrechte ramp. Ik mocht mijzelf als volwassen beschouwen, maar dat voelde ik me niet en ik wilde het niet zijn. Ik heb het niet gevierd en ik hield mensen op afstand. De twintig arriveren, vormde ook een groot obstakel. Een nieuw tiental. Van de verjaardagen die na mijn twintigste verjaardag zijn gepasseerd, kan ik mij weinig herinneren. Die heb ik eveneens niet gevierd en de kaarten die ik ontving, werden steeds minder. Soms voelde het eenzaam, alsof niemand aan mij dacht, maar daar had ik het ook zelf naar gemaakt.
Nu mijn verjaardag weer nadert, slaat de stress weer toe. Ik ben bang voor mijn verjaardag. Bang voor dat jaartje erbij. Ik krijg er nare dromen van. Dromen waarin de tijd sneller verder tikt dan ik bij kan houden. Dromen waarin de jaren voorbij vliegen en ik mijzelf in de vaart verlies. Dan ontwaak ik met een bezwaard gevoel. Ik wil terug in de tijd, ik wil weer een kind zijn, maar ik zit in een trein die enkel vooruit rijdt. Naast mij zit een meisje. Het is de kleine ik. Wij reizen samen. Ik speel graag met haar, want al ben ik nu groot: geen enkel getal kan de jeugd uit mij halen. Ze pakt mijn hand stevig vast en knijpt erin. We vinden het beide spannend, die weg die voor ons ligt ...
Wat voor dag is jouw verjaardag voor jou?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Het is wel een beetje herkenbaar, maar niet zo extreem. Ik denk dat een eetstoornis / anorexia eigenlijk ook een manier is om jezelf jong te houden, omdat je die grote, boze buitenwereld niet in wilt en ergens bang bent om verantwoordelijkheden aan te gaan. Je krijgt letterlijk weer een meisjeslichaam met anorexia.
Vroeger vond ik het leuk, keek ik er zelfs naar uit, al wist ik inderdaad ook helemaal niet wat ik met al die aandacht moest.
Toen ik anorexia kreeg, vierden we mijn verjaardag niet omdat ik er gewoon niet toe in staat was. Aan de ene kant vond ik dat jammer en voelde ik me verschrikkelijk alleen, maar aan de andere kant vond ik het heerlijk, zo lekker rustig.
Nu ik binnenkort weer jarig ben en nog altijd ziek ben, zie ik er als een berg tegenop. Eten, aandacht, maar ook het feit dat ik weer ouder word, weer meer volwassen moet worden, en weer en jaar van mijn leven heb weggegooid en niet heb kunnen genieten van het leven, alleen omdat ik ziek ben.
Leuk Bernice dat je vaker blogs schrijft! Je schrijft mooi!
het maakt me niet uit dat ik weer een jaartje ouder ben, ik sta ook nooit stil bij mijn leeftijd.
Zelf vindt ik verjaardagen moeilijk omdat er weer van alles rondom eten in huis wordt gehaald enz... de dagen er na hebben we altijd veel te veel over en dat brengt zo veel onrust! Verder ben ik blij dat ik weer wat ouder wordt, steeds wat verder weg van mijn jeugd waarin ik veel spanningen, dingen, onrust, eenzaamheid, verdriet en pijn heb leren kennen. Op naar een betere toekomst!!
Word bijna 25 en zie er vreselijk tegenop. Ik voel me niet zo "oud", het klopt niet. Heb ook huilbuien om het ouder worden. Men om me heen vind dat ik me niet zo aan moet stellen...en het moet vieren, maar het is voor mij echt een issue. Vieren heb ik dan ook geen behoefte aan, sta er liever niet te lang bij stil...
Vorig jaar was mijn verjaardag in de kliniek, het jaar daarvoor zat ik ook al vrij diep en dit jaar lijkt het voor de eerste keer echt te lukken om goed bezig te zijn en de eetstoornis uit mijn leven te gooien!
Ik ben mijn lichaam dan ook vooral ontzettend dankbaar dat het nog niet opgegeven heeft en elke verjaardag die nu nog komt, hoop ik daar even aan terug te denken... Dankje lichaam!
Mooi geschreven. Fijn dat je dit onderwerp even aan haalt want eigenlijk stiekem herken ik me er zelf echt wel. Het niet willen verjaren en in de belangstelling zijn of om volwassen te zijn.
Liefs
Verjaardagen kunnen inderdaad mijlpalen zijn voor iemand of in iemands leven!
Ergens vinden we het ook wel weer fijn datver iemand komt of dat er aan je gedacht wordt, Maar ook ik vindt het moeilijk om mijn aandacht te verdelen als er visite komt!
T liefst Ben ik weg even op die dag!
Meestal komt ook alles tegelijk op zo een dag .. Telefoontjes deurbel etc etc, tzweet breekt mij uit hierdoor, Dus I n plaats van ontspannen vieren is t echt stressie!
Bedenk andere manieren om je verjaardag te vieren??!!:-)
je krijgt kadootjes en eet taart.
leuke verjaardagskaarten.
en het huis is verzierd.
kortom klaag niet,maar geniet van de leuke dag.