Welkom in 2024! Ik geloof dat de eer van de laatste (en eigenlijk ook eerste plog) nog nooit bij mij heeft gelegen, maar ik laat je graag zien hoe ik de kerstdagen en oud & nieuw heb gevierd. De laatste week van het jaar is eigenlijk altijd wel druk. Dit jaar ben ik me er wat meer bewust van wat de impact ervan kan zijn, en ook al had ik zo met mezelf afgesproken rustig aan te doen, heb ik toch te veel (leuke) dingen gepland. Gelukkig lukt het me nu om, door de evenementen heen, rustig aan te doen, dat is al een hele verbetering ten opzichte van de jaren ervoor. Soms blijft het zoeken en dat is ook oké. Uiteindelijk zoek je steeds wat meer in de juiste richting, daar ben ik van overtuigd!

Maandag en dinsdag

'Dit jaar gaan we er écht tussenuit met kerst!', roepen mijn vriend en ik geloof ik al 5 jaar. Nou, dit jaar kwam het er dan toch echt van: we hebben een paar dagen bij een welnessresort geboekt. Inclusief ontbijt, massage en een luxe diner. We slenteren van sauna naar zwembad en weer terug. Omdat je natuurlijk geen telefoon bij je kan dragen - dat zou wat zijn in een sauna - heb ik niet veel foto's gemaakt. Wel heb ik wat foto's van het diner en het hotel, voor een kleine sfeerimpressie. Tijdens het diner was er ook live harpmuziek, dat vond ik wel indrukwekkend!

Ik was enorm onder de indruk van het ontbijtbuffet. Er stond zoveel! Dit was voor mij ook direct een moment dat ik me realiseerde hoe anders dit was geweest als ik nog een eetstoornis had gehad. Het feit dat ik de hele dag nog sauna's en zwembaden in moest en onder de mensen moest zijn, was dan reden genoeg om minder te eten. Herstel zit voor mij dan óók in deze misschien relatief kleine dingen: genieten in het moment, niet afgeleid of onrustig raken van hoe je lichaam 'voelt' en vooral naar je lichaam en geest luisteren als het gaat om verzadiging. En natuurlijk betekent herstellen voor mij nog veel meer. Ik denk ook dat naarmate ik ouder word, ik steeds meer het effect kan merken van het niet meer hebben van een eetstoornis. Dat ik steeds meer op mezelf durf te vertrouwen; dat ik dingen op kan lossen zonder destructie, bijvoorbeeld. Hoe dan ook, even een dwaalspoor. Terug naar de week, haha.

In het restaurant waar we lunchten, stond een schaakbord. Ik denk dat we in totaal wel 3 uur geschaakt hebben, dus thuis werd de Ipad erbij gepakt (bij gebrek aan een schaakbord).

Woensdag

Mijn ontbijt moest ik even uitstellen: bij het uitruimen van de vaatwasser sprong er een glas kapot in mijn hand. Het glas zat echt overal: op de grond, in de vaatwasser, in de etensbakjes van de katjes. De katten kregen dan ook maar liefkozend huiskamerarrest en ik was een flinke tijd bezig om al het glas overal weg te krijgen. Toen ik eenmaal aan mijn ontbijt kon beginnen, was het in de Top 2000 net tijd voor één van mijn lievelingsbands: TOTO. 

Mijn vriend bracht vandaag niet alleen een lief kerstkaartje van Irene mee, maar ook een schaakbord dat hij bij zijn moeder had opgehaald. Dat gebrek aan een schaakbord hebben we dus snel opgelost.

Donderdag

Ik loop al best wat jaren hard. Zelfs afgelopen jaar is het me nog gelukt om te lopen. Toch heb ik halverwege het jaar de conclusie moeten trekken dat sporten voor mij, in combinatie met overspannenheid, juist voor meer onrust zorgde. Sporadisch heb ik tussendoor nog een rondje gelopen, maar echt consequent sporten doe ik dus al even niet meer. Ik merk ook dat het nu de drempel verhoogt om het weer op te pakken: ik heb ergens de angst dat het snel te veel zou zijn en dat ik alle progressie die ik heb gemaakt weer 'tenietdoe'. Ik probeer dit te relativeren, want ik weet ook dat bewegen voor mij juist goed is. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Ik merk dat ik ook niet zo goed in mijn vel zit: mijn rusthartslag is nog hoger dan ik gewend ben en ik ben snel buiten adem. Dat zou ik toch wel graag willen veranderen. Mijn vriend loopt veel hard, maar sinds we een paar weken geleden ziek waren, is de drempel voor hem ook vrij hoog dus we lopen samen een rustig rondje.

Dit jaar hebben we het derde-kerstdagdiner met vrienden op de vierde kerstdag gepland, maar ik merk dat het echt te veel voor me is. Ik ben kortaf, snel geïrriteerd, chagrijnig.. Eigenlijk merk ik aan alles dat ik overloop. Ik zeg met veel tegenzin af, terwijl mijn vriend die kant op gaat. Het lukt me steeds beter om aan te voelen wanneer ik iets niet moet doen en ik even rust moet nemen, maar ik blijf het lastig vinden om daar ook naar te handelen. 

Cheffie stond ondertussen bij zijn raampje en meestal wil hij er dan even uit. Hij is al oud en dat begin ik steeds meer te merken. Waar hij een paar jaar geleden hele dagen kon rondrennen, ligt hij nu snel te slapen. 

Vrijdag

Ik begin mijn ochtend zoals bijna alle vrijdagochtenden: met een kopje koffie en een chat hier, op Proud2Bme. Ik vind deze week heel chaotisch aanvoelen, met soms vrij, soms werken, veel 'uitjes'; dus de chat als een soort structuur vind ik ook wel prettig. Even iets 'normaals'. 

Omdat we met een groep van 6 zijn, is het soms lastig om met het D&D-groepje een datum te vinden waarop iedereen kan, zeker zo rond de feestdagen en vakanties. De enige optie was vanavond nog. Ik weet al van tevoren dat ik mezelf hiermee wel echt push qua drukte, ook met oud & nieuw nog in het vizier, maar ik kies er vandaag bewust voor om toch te gaan. Aan de ene kant toch ook een beetje pleasegedrag misschien, waar ik me wel degelijk van bewust ben: als ik er niet ben, wordt doorgaan met de campaign ook lastig, en daarnaast vind ik het gewoon oprecht zo leuk en merk ik dat het me ook energie geeft. Met het vooruitzicht op een lange, maar ook fijne en gezellige avond, doe ik de rest van de dag ook al rustig aan en slaap ik tussendoor. 

Zaterdag en zondag

Zaterdag is gelukkig helemaal vrij, dus ik start rustig op en hoef helemaal niets van mezelf. Het wordt een beetje een rommeldag waarin ik wat dingetjes opruim en vast klaarmaak voor de dag erna. Omdat het onze laatste jaarwisseling is in dit appartement - en we op zeshoog wonen op een bult - vieren we oud & nieuw dit jaar hier. Ik vind het stiekem ook wel fijn om weer eens thuis te zijn. Fiep heeft namelijk een neurologische aandoening waar ze ook medicatie voor krijgt. Ze is ontzettend stressgevoelig en snel angstig. Het is elk jaar prima verlopen, maar toch vind ik het ook altijd wel naar om haar achter te laten. Misschien voor haar juist ook wel prettig, geen drukte thuis, dat weet ik eigenlijk niet, maar ik kan nu wel af en toe even bij haar kijken.

Zondagochtend loop ik nog een rondje hard. Ik heb ook nog wat boeken die ik meteen in een boekenkastje achterlaat. Toch staat er ook een boek dat me leuk lijkt, waardoor ik alsnog het hele rondje met een boek onder mijn arm loop. It better be good.

Ik denk dat 'leuke chaos' mijn week wel samenvat. Ik hoop dat, welke woorden jij ook aan jouw laatste week van 2023 geeft, het vooral fijne woorden zijn. Of dat je, naast de chaos, rouw, verdriet, angst of wat dan ook, ook wat fijne dingen hebt gevoeld. Dat, als dit een moment van reflectie is voor jou, je hopelijk ook stil kan staan bij alles wat je bereikt hebt dit jaar. Ook als het niet als veel voelt. Je bent er nog, soms is dat al voldoende. Wat is jou het meest bijgebleven aan 2024? Of waar kijk je met een glimlach op terug? Laat het me vooral weten. ♥

Als deze plog online komt, is het al 2024. Dus bij dezen wil ik je vooral een ontzettend warm, mooi en vooral makkelijk 2024 wensen. Dat alles waar je naar verlangt, je toekomt in het nieuwe jaar. Daar gaan we samen voor. ♥