Hi, Ik ben Melanie en ik ben 15 jaartjes jong. Ik heb nu al ongeveer 2 jaar een eetstoornis. Ik houd erg van schrijven dus vandaar dat ik hier ook mijn dagboek begin. Hopelijk kan ik een beetje van me afschrijven.

Hoe begon het?
Ik weet niet meer precies hoe en wanneer het begon maar een aantal dingen weet ik nog heel goed.
Ik zat in het tweede jaar van de expeditie. Dat is een soort ander onderwijs, met heel veel kinderen in 1 klas. Begin januari begon ik van stijl te veranderen, ik voelde me niet meer goed bij de stijl die ik eerst had.

Pesten, daar begon het mee.
Ik werd gepest om mijn uiterlijk en mijn kledingstijl. Ook werd mij vaak gezegd dat ik lelijk was. Ik trok het niet meer en kreeg een depressie. Elke dag naar school was een hel voor me. gelukkig had ik nog wel een andere vriendin die me steunde. Maar ook zij werd gepest, dus samen konden we niet veel doen. Ik trok het me erg aan dat ik steeds meer kritiek kreeg op mijn uiterlijk.

Ik las ook voornamelijk modebladen zoals Glamour., Cosmogirl en Fancy. Daarin stonden prachtige meisjes met perfecte lichamen. Ik wilde ook zo zijn, misschien werd ik dan eindelijk eens geaccepteerd. Natuurlijk was dit dom van me dit te denken maar ik kreeg het niet uit mijn hoofd.

Ouders:
Ik kreeg ook thuis steeds meer ruzie met mijn ouders en op school haalde ik steeds meer slechte cijfers. Ook dat zorgde voor steeds meer ruzie thuis. Mijn ouders en Mentor besloten naar jeugdzorg te gaan omdat de thuissituatie slecht was. Na een aantal maanden wachten kwam ik terrecht bij de GGZ. Met tegenzin ging ik daarheen, Wat moest ik daar? dacht ik bij mezelf. Ik kreeg daar allerlei testen en gesprekken over hoe het met me ging. In die tijd had ik al een eetstoornis ontwikkeld, maar mijn ouders hadden dat toen nog niet door dus daar hadden we het niet over. Toen de testen waren afgelopen moesten we echt heel lang wachten! Ondertussen gingen de individuele gesprekken gewoon door. Mijn Psycholoog heeft toen er voor gezorgd dat het pesten werd stopgezet. Natuurlijk was dit al veels te laat, maar daar had ik geen last meer van.

PDD-NOS:
Tja, na een tijdje kregen we de uitslag van het onderzoek. Het bleek PDD-NOS te zijn. Ik kon het maar niet geloven. Ik wou het niet eens geloven. Dit kon en wou ik niet eens hebben. Hoe kunnen ze nou zomaar een labeltje op me plakken? Ga weg! Ik verzette me tegen de diagnose. Dat heb ik zo'n 1 jaar volgehouden. Maar nu heb ik het eindelijk een beetje geaccepteerd. Dat wil niet zeggen dat ik het niet vervelend vind. Ook door dit ben ik erg onzeker geraakt. Mijn zelfvertrouwen is nog verder gedaald dan dat het al was.

Pro ana:
al snel ontdekte ik de sites, ik zat er veel op toen. Maar dan wel alleen voor tips. Ik ging elke dag wel even kijken en dat ging zo door. Tot het moment dat ik een vriendje kreeg. Ik voelde me veel gelukkiger en mijn zelfvertrouwen steeg. hierna is het een tijd goed gegaan. Maar al na een paar maanden begon ik weer met afvallen en ik kreeg een terugval. ik raakte opnieuw in een depressie.

Pillen:
Al gauw begon ik met pillen te slikken waaronder laxeerpillen en appelazijn en chroom. Ik raakte verslaafd aan laxeerpillen. Maar ik had er zoveel geslikt in een korte tijd dat ze niet meer hielpen. Ik raakte in paniek. Wat moest ik nou? Ik zou aankomen.

Braken:
Ik ontdekte dat het ook met braken kon, vooral als er niemand thuis was deed ik het want ik was bang dat mijn ouders iets merkte. alleen na een tijdje begon mijn keel heel zeer te doen. Dat was het nadeel ervan. Maar toch ging ik ermee door.

Medicijnen:
Mijn depressie werd erger en ik kon het niet meer aan met school. Ik vroeg om medicijnen maar ze wilde me niet serieus nemen. maar na veel aandringen, kwam ik terecht bij een psychiater en ik kreeg anti depressiva. want uiteindelijk wel geholpen heeft.

Mijn situatie op dit moment is op zich wel oké. Maar wel ben ik vaak ziek en ik ben totaal afgezwakt, Totaal geen energie meer. Mijn concentratie op school is dan ook totaal weg.

Ik hoop dat jullie me willen steunen in mijn strijd tegen m'n eetstoornis!

Veel Liefs,
Melanie.