Eten tot je ziek wordt

 

Ik ben onrustig en kan me niet concentreren. Het enige waar ik aan kan denken is eten. Het gevoel in mijn buik herken ik maar al te goed; eetbuidrang. Ik tel de minuten af tot ik thuis ben... Dan kan ik, dan mag ik. Mijn middag heb ik helemaal uit gepland in mijn hoofd. Eerst naar de ene supermarkt om eten te halen, daarna ook naar een andere. Ik kan natuurlijk niet alles bij één supermarkt halen. Stel je voor dat mensen mijn mandje zien en door zullen hebben dat ik alles in één keer op ga eten?  

In een soort waas loop ik door de supermarkten heen. Ik ben me niet meer echt bewust van mijn omgeving. Ik mag niet te veel halen van mezelf. Gisteren heb ik ook al een eetbui gehad en anders wordt het echt teveel. Ik kijk naar mijn mandje, dit moet voldoende zijn. Mijn hart klopt snel en ik voel spanning, opwinding en schaamte tegelijk. Stiekem, ergens in mijn achterhoofd, fluistert een stemmetje: deze hoeveelheid eten is niet voldoende. Ik probeer het stemmetje te negeren, dit keer ben ik sterk. Dit keer eet ik écht alleen wat ik gehaald heb, niet meer dan dat. Ik kan dit.

Eenmaal thuis sluit ik mezelf op in mijn slaapkamer. Ik heb nog ongeveer anderhalf uur tot mijn moeder thuis komt, dus tot die tijd kan ik ongestoord mijn ding doen. Het voelt als een soort ritueel. Het eten neerleggen, daarna uitpakken... Ik begin rustig, maar al snel gaan alle remmen los en gaat alles door elkaar naar binnen. Ik voel me rustig en gehaast tegelijk. Voor ik het weet is al het eten dat ik net gehaald heb, op. Mijn buik doet pijn en ik voel me misselijk, maar de onrust is nog niet weg. Het stemmetje had gelijk, het is niet voldoende.

Nadenken kan ik niet meer en ik kijk op mijn klok. Nog drie kwartier ben ik alleen thuis. Beneden in de keuken spit ik alle kastjes, de koelkast en de vriezer door. Ik heb een tactiek: van alles een beetje, zodat het niet te veel opvalt. Toch kan ik mij ook daar niet aan houden. Ik eet door en door en door, tot ik niet meer rechtop kan staan. Mijn hele lichaam doet pijn. Ik ben moe, verslagen, voldaan, beschaamd, verdrietig, tevreden en verdoofd... Langzaam strompel ik naar boven, ga mijn bed in en val in slaap... 

Binge Eating Disorder

Naar schatting zijn er meer dan 180.000 Nederlanders die zich in de bovenstaande beschrijving van een eetbui zullen herkennen. Misschien gaat het niet bij iedereen precies hetzelfde, maar wel zo ongeveer. Ruim 180.000 mensen in Nederland lijden aan Binge Eating Disorder (BED) en daarmee komt deze eetstoornis het meest voor. Gek, want op hetzelfde moment is het ook de eetstoornis waar in de media de minste aandacht voor is. 

Hoewel anorexia in verhouding het minst vaak voorkomt, is hier juist de meeste aandacht voor. In de afgelopen zes jaar werd anorexia ruim 5000 keer benoemd in de Nederlandse media. Dit tegenover een schamele 60 keer dat BED het onderwerp was. 

Dit gebrek aan aandacht brengt serieuze gevolgen met zich mee. Het komt vaak voor dat mensen met BED, niet doorhebben dat ze aan een eetstoornis lijden. Hierdoor hebben ze vaak het idee dat de eetbuien hun eigen schuld zijn en vinden ze zichzelf zwak. Veel mensen met BED denken dat ze hun problemen zelf moeten oplossen, terwijl dit vrijwel onmogelijk is en er goede hulp voor de stoornis bestaat. Vaak kloppen mensen die last hebben van BED pas aan bij de hulpverlening wanneer ze al jaren met de eetstoornis rondlopen en last krijgen van de lichamelijk gevolgen. Daarbij werkt het niet bespreken van Binge Eating Disorder schaamte in de hand. Het gebrek aan kennis over de stoornis zorgt bijvoorbeeld voor onbegrip vanuit de omgeving. Dit kan voor de persoon met Binge Eating Disorder onder andere een erg laag zelfbeeld, sociaal isolement of depressie tot gevolg hebben.

De NOS heeft dit probleem opgepakt en heeft een artikel gewijd aan Binge Eating Disorder, dat vanmorgen online is gekomen. In dit artikel is ook een filmpje te zien waar uitgebreid wordt verteld wat BED inhoud en er is ook iemand aan het woord die zelf deze stoornis heeft gehad.


Heb je zelf Binge Eating Disorder (gehad) en zou je hier (eventueel anoniem) een gastblog over willen schrijven? Mail dan naar: redactie@proud2bme.nl

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Aine - Vrijdag 15 november 2019 13:41
Zo is het bij mij begonnen als 9jarig kind. Ik wist pas denk dat ik 25 was dat dit een eetstoornis was.
w - Vrijdag 15 november 2019 14:46
Super blog en filmpje en het woord knock-out komt er in voor. Velen kunnen zich niet voorstellen dat je je letterlijk knock-out kunt eten door ontzettend veel eten en denken dat het hooguit blijft bij een paar 'verpakkingen' voedsel hooguit. Top dat er op deze manier aandacht aan is besteed. De goede weg.
Barbara - Vrijdag 15 november 2019 15:02
heel mooi herkenbaar filmpje!dankjewel!
Lost girl - Vrijdag 15 november 2019 20:08
Geweldig! Echt bedankt voor deze blog. Ik had het filmpje nog niet gezien. Fijn dat er eindelijk aandacht aan wordt besteed door de media en er ook benadrukt wordt hoeveel aandacht er is voor bed ten opzichte van de bekende eetstoornissen. Dat patiƫnten weten dat het geen luiheid of gebrek aan doorzettingsvermogen is waar ze zichzelf vaak van overtuigen door reacties van hun omgeving. Het is lastig om passende behandeling te vinden, maar vrijwel altijd nodig om met de stoornis te leren omgaan. Ik hoop dat met de aandacht voor bed er ook meer aandacht komt voor behandeling. Over de gastblog ga ik serieus nadenken. Wel een beetje eng.
ikkuh1985 - Zaterdag 16 november 2019 00:25
Lieve Lost girl,

Volgens mij reageer jij best vaak onder blogs en doe je dat heel goed. Ik hoop dat je je over je angst kan heen zetten en een gastblog gaat schrijven!Ik ben heel benieuwd! Zet 'm op,je kunt het!!!
Lost girl - Woensdag 20 november 2019 10:43
Lieve ikkuh1985,
Dankjewel voor je compliment, word er een beetje verlegen van hihi. Ik zal es kijken of ik wat op papier kan zetten. Fijn om je steun te krijgenšŸ’›

Heb een mooie dag šŸ€ en liefs,
Lost girl
Emma - Zaterdag 16 november 2019 09:59
Ik ben zo blij dat er meer aandacht komt voor dit onderwerp. Want de reacties onder de nos video doen me echt pijn. Al die reacties laten maar weer goed zien hoe weinig begrip er nog is voor deze ziekte en hoe weinig mensen ervan snappen. Ik hoop dat hier nog veel meer over geschreven gaat worden zodat dit net zo serieus als andere ziektes genomen gaat worden.
Irene - Zaterdag 16 november 2019 15:03
Supergoed dat hier ook Ć©indelijk meer aandacht voor komt!
Saskia - Zondag 17 november 2019 16:13
Had het filmpje al gezien. Twijfel nog steeds of ik het aan mensen die ik vertrouw moet laten zien. Dit speelde bij mij een tijdje terug in een lichtere variant en ben er toen uiteindelijk met veel vallen en opstaan uitgekomen.