Morgen, 10 september, is het wereld suïcide preventie dag. Een dag waarop wereldwijd stil wordt gestaan bij mensen die zijn overleden door suïcide, maar ook bij mensen die een poging hebben overleefd, mensen die zelfmoordgedachten hebben en alle anderen die door dit thema geraakt zijn. 

Jarenlang heb ik zelf geworsteld met suïcidale gedachtes. Gelukkig vind ik het op dit moment niet meer heel lastig om hier over te praten, maar dit is destijds wel anders geweest. Ik schaamde me enorm dat ik het leven niet kon leven zoals anderen dat deden. Het voelde alsof ik faalde, alsof ik niet voldeed aan de 'norm'. Nu ik zo terugdenk, vind ik het eigenlijk heel sip dat ik deze worsteling alleen aanging. Het is belangrijk dat er meer over gesproken wordt. Het is niet gezond om dood te willen, maar ik wil je ook laten weten dat het niet raar of gek is om ermee bezig te zijn. Je bent niet alleen en ik hoop dat deze blog je meer steun geeft om door te vechten. Hoe zwaar het ook kan zijn. 

Bron foto

Misvattingen over zelfmoord

Zelf ben ik van mening dat er niet genoeg over zelfdoding wordt gepraat. Het is natuurlijk een enorm beladen onderwerp, maar ik denk dat het juist daarom zo goed is om hier meer aandacht aan te geven. Ik voelde me destijds ontzettend opgelaten om die openheid zelf te geven. In de blog 'Depressie; omgaan met vooroordelen' schreef ik dat ik tegen bepaalde (voor)oordelen aanliep toen ik zelf last had van depressieve en suïcidale gedachtes. Het voelde soms alsof ik niet 'voldeed' aan de norm en dat ik het recht niet had om dood te willen. Ik had zoveel; een goede opleiding, een vriend... Het voelde alsof de zelfmoordgedachtes niet terecht waren. Maar je voelt nu eenmaal wat je voelt. Achteraf waren die gedachtes juist een groot signaal dat het niet goed ging. 

Daphne schreef een tijd geleden de blog 'Misvattingen over zelfmoord.' Hierin kaart ze verschillende vooroordelen aan die voor mij zeker herkenbaar zijn. Dit zijn precies de punten waar ik zelf ook tegenaan liep. En dat vind ik eigenlijk best kwalijk. Nu denk ik dat het zeker voor omstanders lastig te begrijpen kan zijn; je kunt immers niet in iemands hoofd kijken, ook al wil je dat soms nog zo graag. Juist hierom vind ik het zo belangrijk dat zelfdoding meer uit de taboesferen wordt gehaald en om hier het gesprek over aan te gaan. 

Hoe help je iemand anders?

Worstel je zelf niet met suïcidale gedachtes, maar iemand in je omgeving wel? Hoe ga je hier als omstander dan mee om? Dat is lastig, dat besef ik maar al te goed. Inmiddels heb ik zelf aan beide kanten van het spectrum gezeten. Ik wilde dood en nu ken ik iemand die hier op het moment mee worstelt. Allebei de kanten zijn vreselijk, want deze gevoelens gun je niemand. 113 Zelfmoordpreventie heeft voor naasten een speciale pagina op de website met veel informatie, waaronder een online training suicidepreventie. Daarnaast kun je als omstander ook op verschillende manieren contact opnemen met 113.

Vorig jaar kwam op Proud2Bme de blog 'Niet zeggen bij suïcidale gedachten' online. Hierin worden meerdere situaties besproken die - voor iemand die suïcidale gedachtes ervaart - niet altijd goed binnenkomen, ook al zijn de opmerkingen nog zo goed bedoeld. Zelf waardeer ik het enorm als iemand zonder oordeel naar mijn verhaal wil en kan luisteren. Meedenken kan prettig zijn, maar soms is luisteren alleen al genoeg.

Voor als je zelf dood wilt

"Jij bent niet gek en ik was en ben niet gek. Het is niet normaal om dood te willen, maar ik heb het idee dat het wel steeds normaler wordt. Hoe dan ook betekent het niet dat die gedachtes ook normaal horen te zijn. Je bent niet alleen, ik was niet alleen, maar het is wel een eenzame strijd. Een gevecht tussen geest en lichaam, die ik elke dag opnieuw weer voerde. Tegelijk met zoveel anderen." 

Dit is een stukje uit de blog 'Niet dood maar levend' die ik begin dit jaar schreef. Het verlangen om dood te willen, de weerstand om te leven; het is een ontzettend eenzame worsteling. Misschien met vlagen ook enorm confronterend en pijnlijk. Ik wil hier zoveel neerzetten, maar ik hoop vooral dat je weet dat je het niet alleen hoeft te doen. Dagen zoals vandaag zijn er om dit te benadrukken. Je wordt gezien, je mag er zijn. Ik hoop dat het je lukt om meer openheid in te geven in wat er in je omgaat. Dat is juist zo ontzettend sterk. 

Morgen organiseert het International Association for Suicide Prevention (IASP) meerdere activiteiten. Om meer aandacht voor zelfdoding te vragen, worden er om 20.00 uur massaal kaarsen gebrand. Ook wordt er de hele dag een wit shirt gedragen. Wil je hier aan meedoen? Heel graag natuurlijk. Op de website van IASP vind je meer informatie. Kamp je zelf met zelfmoordgedachtes? Weet dat je altijd terecht kunt bij 113. 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.