Mijn lichaam is en blijft (zacht uitgedrukt) een gevoelig punt. Ik heb geen eetstoornis meer, maar soms walg ik er nog van. Ik walg van de plekken waar het is geweest, ik walg van de littekens en van de herinneringen die eraan zitten. En nee, dit is niet omdat ik een slecht lichaamsbeeld heb, maar omdat mijn lichaam een trauma-trigger is. Ik kan niet naar mijn littekens kijken zonder herinnerd te worden aan traumatische momenten. De opmerkingen die ik heb gehad vanwege mijn lichaam zijn onlosmakelijk verbonden met mijn lichaam. Ik wil doorgaan, maar het lijkt soms of mijn eigen lichaam mij letterlijk tegenwerkt in dit proces. Het heeft mij in de problemen gebracht, toch? 
 
Het zijn andere lichamen, mensen en momenten die jou in de problemen gebracht hebben. Het was niet jouw fout. Dat neemt de associatie met je eigen lichaam natuurlijk niet weg, maar ik hoop wel dat je in gaat zien dat jouw lichaam niks misdaan heeft. In feite zou het eerlijker zijn als de stichters van het geweld zich zouden schamen, want er is wat mis met hen. Met hun lichamen, hun gebrek aan zelfcontrole en hun handen. Zij hadden van je af moeten blijven. Jouw lichaam heeft je niks misdaan. En ik begrijp best dat dat niet alles heelt en dat ik je traumatrigger niet kan wegnemen, ik weet namelijk hoe het voelt. Maar ik hoop wel dat je minder boos zal zijn op jezelf. Jij hebt hier op geen enkele manier voor gekozen en ook niks uitgelokt. Je wilde het niet.  

Farah is sinds 2021 gastblogger bij Proud2Bme. Ze blogt onder andere over haar ervaringen met eergerelateerd geweld, trauma's, opgroeien in een instelling als minderjarige en hoe ze contact heeft verbroken met haar familie. Je vindt al haar blogs via de tag 'Farah blogt'.

Bron foto

Je staat voor de spiegel en doet je ogen dicht, maar je staat er wel. Je wil kijken, maar je wil de confrontatie niet aan. Het is een ingewikkelde en onzichtbare strijd, want de wereld om je heen begrijpt je niet. Je ziet er zo 'normaal' uit en je klachten zijn verborgen voor de wereld om je heen. Je wordt behandeld als iemand die niet alles heeft gezien zoals jij, daar zijn de verwachtingen op afgestemd. Niemand houdt er rekening mee dat jij in je leven hebt gewacht. Gewacht op veiligheid, gewacht op morgen en gewacht op het 'normale' wat het leven je niet leek te geven. Zelfs na je ervaringen voel je je naar en uitzonderlijk. Want ja, feitelijk is het afgelopen, maar in jouw hoofd nog niet. Je zit midden in je verwerking, maar daar is geen oog voor. Het leven gaat door en niks wacht en het enige wat jij op nare momenten kan doen is hopen dat je de tijd kunt doorspoelen. Ik voel die momenten en ervaar ze nog en daarmee wil ik zeggen dat dat oké is. Het is oké om het moeilijk te hebben, ook wanneer de wereld niet kijkt.  
 
Je hebt alles overleefd waarvan je dacht dat je het niet zou halen. Jouw lichaam is een boek vol ervaringen; zowel leuke als minder leuke. Ik weet hoe graag je alles zou willen vergeten en ik zie dat je soms de wanhoop nabij bent. Dat ben ik ook. Maar jouw levenservaring maakt je ook sterk, want wie kunnen nou zeggen dat ze dit allemaal hebben doorstaan? Elke nacht dat jij dacht: dit is de laatste, is het begin geworden van een reeks aan overwinningen. Het is niet jouw taak om je altijd goed te voelen en te laten zien hoe jouw trauma je sterker heeft gemaakt. In feite was het niet jouw trauma, maar het vuur in jou, dat bleef branden. Jij bent niet je vervelende ervaringen, want die zijn je aangedaan. En nee, de wereld om je heen zal het nooit volledig begrijpen, maar ik denk dat jij zelf ook niet genoeg stilstaat bij je eigen mijlpalen en overwinningen. Geef jezelf de liefde die je zo hard nodig hebt.  
 
Laten we samen onze lichaam waarderen. Het werkt, we functioneren en alle littekens laten zien hoeveel we hebben doorstaan. Je kan een verhaal verbinden aan de littekens die je hebt; alsof je een tattoo hebt gezet. Ook die minder fijne herinneringen getuigen van kracht. Je bent er nog en soms is 'er nog zijn' een overwinning. Jouw vormen, gewicht of BMI zeggen niks over de waarde die je lichaam heeft en over de stormen die het heeft overleefd. Ik hoop dat je met liefde naar jezelf kan kijken en dat je meer gaat zien dan datgene wat je niet wil zien. Ik wil je rust geven als je voor de spiegel staat, want het betekent zo weinig. Een spiegel is een reflectie van je uiterlijke kenmerken, maar er zit zoveel meer achter. Jouw herstel ging niet enkel om gewicht, maar om alle eindeloze conflicten die je doorstaan hebt. Een lange weg die je wellicht liever niet bewandeld had, maar die je uiteindelijk wel heeft gevormd. Het is de manier waarop je lacht, loopt, leeft. Het gaat niet om hoe je eruitziet of de kleding die je draagt. Jij bent meer dan dat.  
 
De volgende keer dat je van jezelf walgt als je in de spiegel kijkt hoop ik dat je verder durft te kijken, naar meer dan wat de spiegel je zal laten zien. Jij bent een compleet persoon en je hebt niks misdaan. Ja, ik walg soms ook nog van mijn lichaam en schrijven werkt voor mij ook therapeutisch. Mijn eigen advies opvolgen lukt mij ook niet altijd even goed, maar laten we anders samen de adviezen opvolgen. Alleen ben je in ieder geval niet.