Ik wil mensen niet zwart maken, dat mag niet. Dat is niet aardig. Ik moet mij op een sociaal wenselijke manier gedragen en ik mag niet slecht praten over mijn familie. Schadelijke traditionele praktijken zijn mij met de paplepel ingegoten en het leek allemaal zo normaal. Het hoorde bij de cultuur in mijn hoofd: ik moet er maar aan wennen. In eerdere blogs schreef ik tussen de lijnen door hier en daar wat over het onderwerp eercultuur. Nu wil ik er een blog aan wijden om je inzichten te geven die ik heb gemist.  

Lees hier de door Farah eerder geschreven blogs over dit onderwerp: 'Niet de liefste vader van de wereld', 'Maar er is toch niets mis met ons?' en 'Ik koos voor een leven zonder mijn familie'. Farah is sinds 2021 gastblogger bij Proud2Bme. Ze blogt onder andere over haar ervaringen met eergerelateerd geweld, trauma's, opgroeien in een instelling als minderjarige en hoe ze contact heeft verbroken met haar familie. Je vindt al haar blogs via de tag 'Farah blogt'.
 
Helaas zijn er in Nederland nog steeds veel eergerelateerde casussen en worden er elk jaar nog slachtoffers gemaakt met eerwraak; het doden van familieleden om het zuiveren van de naam. Er stonden nota bene mensen op 'code rood', een te grote dreiging dusver gaande veiligheidsmaatregelen. Maatregelen die mij - en velen met mij - lieten voelen als gevangenen. Wij zaten gevangen terwijl de misdadigers op vrije voeten hun schadelijke praktijken konden doorzetten. Op de groep waar ik zat voor deze dreiging, ben ik veel meiden en jongens tegengekomen en ik zag de raakvlakken die ik eerder nooit gezien had. Hier hebben mensen het uit letterlijke doodsangst niet over. Dit zijn geen onderwerpen, maar volledige levens die onder het tapijt worden geschoven. Alles wat binnenshuis gebeurt, houden wij binnenshuis. Een strakke regel die veelomvattend de toon zette in ons - voor de buitenwereld - normale huishouden.  

Bron foto

De eer van mijn familie staat boven mijn eigen basisrechten als mens. Hun eer weegt zwaarder dan de bloedband die wij delen. Het klinkt hard en onaangenaam en dat is het ook. Dit is niet wat ik wil voor mijn kinderen, maar tegelijkertijd is dit wel hoe het nu zit. Ik wil niet slecht over ze praten, maar eerlijkheid, naar met name mezelf, is wel het begin van een lange weg vol toppen en dalen. Je kan niet verwerken als je niet erkent wat je verwerkt. Je hoeft niet alles aan de grote klok te hangen, maar je mag je eigen grenzen wel bewaken. Niemand mag je op deze manier onrecht aandoen. Uithuwelijking, emotionele mishandeling, fysieke mishandeling, vrijheidsontneming, onderwijs ontnemen of stagnatie van ontwikkeling; allemaal voorbeelden die te veel voorkomen in onze 'ontwikkelde' maatschappij.   
 
Jouw trauma heeft je niet sterker gemaakt, want jij hebt jezelf sterker gemaakt. Jij hebt het gedaan; jij was alleen en jij hebt het heft in handen genomen. De nachten die eindeloos voelden en de emmers die zijn overgelopen, hebben niks te maken met de dikke huid die je kreeg van trauma, maar met het feit dat jij sterk genoeg was om de knop om te zetten. Geef jezelf de credits die je maar al te graag aan de buitenwereld geeft. Jouw positie is onderschat door jou en door de buitenwereld. Het opgroeien in een split tussen de westerse cultuur en een eercultuur vraagt veel van jou, al wil je het zelf niet altijd accepteren. Zelfs in de hulpverlening had ik het idee dat ik niet begrepen werd. De gespecialiseerde opvanglocatie waar ik verbleef, heeft mij vaak teleurgesteld. Zij weten niet beter dan een aanpak leveren vanuit onwetendheid en de enige manier waarop dit te doorbreken is, is door de stilte te breken. Ze hebben vast goede bedoelingen, maar zij weten niet hoe ze moeten handelen.  
 
Tot op de dag van vandaag is mijn familie nog niet op de hoogte van het feit dat ik mijn mond niet meer houd door blogs te typen. Ik wil mijn stem laten horen. Voor mezelf, mijn proces, maar ook voor jou. Jij, die nu vastzit in schadelijke praktijken. Voor alle volgende generaties en alle mensen die niet begrijpen dat een stabiele opvoeding iets is om dankbaar voor te zijn. Het is klaar met het onbegrip dat van alle kanten van de maatschappij komt. Zelfs groepen die gespecialiseerd zijn in eergerelateerd geweld en eerwraak begrijpen er niets van. De grootste organisaties zijn gevuld met mensen die niet weten waar ze het over hebben, omdat er te weinig bronnen zijn om informatie van te winnen. De meiden, jongens, vrouwen, mannen en alles wat er tussenin valt, trekken hun mond niet open door de angst en door het stukje eercultuur wat is gekerfd in hun dikke huid.  
 
Inmiddels ben ik wel in contact en echt in de wolken van deze ontwikkeling. Alles op mijn tempo en daarmee zet ik de toon voor het contact. Het is geven en nemen, maar ik heb genoeg gegeven. Het is klaar met de schadelijke praktijken, want dit is voor niemand bevorderlijk. Ook niet voor hun familie-eer in deze maatschappij. Er is niks moois aan consequente onderdrukking en het lijden van je dochter. Er is niks glorieus aan de nachten die zij wakker lag en er is niks ambitieus aan het trouwen op een jonge leeftijd met een partner waar een scheiding op de loer ligt. Er is niks moois aan beschadigde kinderen en de voor het leven getekende volwassenen. Het is niks van nu, maar het was ook niks van vroeger. Wen aan het idee dat dit niks met jouw mooie cultuur te maken heeft, maar enkel je eigen invulling is van wat eervol is ten koste van je eigen bloedbanden.  
 
Ik houd van mijn Afghaanse cultuur en ik kan daar geen slecht woord over kwijt. Ik denk dat dit de grootste verrijking is die ik meegekregen heb. Ik heb het voorrecht om meertalig opgevoed te zijn. Prachtige en grote feesten waar je altijd gezelschap had. Want ja, feesten kunnen we als geen ander. Wellicht op een andere manier dan we in Europa kennen, maar ik ruil het voor geen goud in. Ik houd van de grote familie waar ik in opgroeide; de liefde die nooit opraakte. Ik houd van het veelzijdige eten en de opties die ik ook als vegetariër heb in de Afghaanse keuken. Ik ben blij dat ik deze cultuur heb meegekregen, want de eercultuur staat volkomen los van mijn Afghaanse origine. 
 
Jij mag niet slecht praten over hen, maar wees eens eerlijk: praat jij dan slecht over hen of praat je nu hun gedrag goed? Mijn vader zei laatst dat ik niet vrij was geboren, maar dat ik mij vrij heb gevochten en die uitspraak betekende de wereld voor mij. Hij heeft gelijk en er is een ketting gebroken van schakel naar schakel. Ik weiger mijn mond te houden. In belang van mijzelf, jou en de ontwikkelende zorg. In belang van alle slachtoffers en alle onwetenden met betrekking tot dit onderwerp.

Dit mag niet meer onder het tapijt geschoven worden.  

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.